Oburzająca prowokacja w Katyniu. W tragicznym dla nas miejscu przypominają, jak… Polacy mordowali Rosjan [FOTO]

W Katyniu obok wagonu, który przypomina ten, którym polskich oficerów przewożono na śmierć, stanęły tablice, które szokują.

Na terenie cmentarza wojennego stanęły tablice, które przypominają o jeńcach Armii Czerwonej, którzy trafili do polskiej niewoli w 1920 roku. Znalazło się w niej 157 tys. żołnierzy Armii Czerwonej, a 75 tys. nigdy nie wróciło do ojczyzny.

В Катыни установили стенды в память о тысячах красноармейцев, замученных в польском плену (фото) #Смоленск https://t.co/JPFG4paQI7

— SmolDaily Смоленск (@SmolDaily) 6 kwietnia 2017

Historycy dawno wyjaśnili przypadki śmierci rosyjskich żołnierzy. Tymczasem w Rosji w celu znalezienia przeciwwagi dla Katynia cały czas używa się sformułowania polskie obozy koncentracyjne lub obozy śmierci w odniesieniu do obozów jenieckich.

Rosjanie nie zauważają, że w tym samym czasie śmiertelność jeńców polskich w niewoli sowieckiej była większa od śmiertelności jeńców sowieckich. W obozach sowieckich i litewskich zginęło ok. 20 tys. jeńców polskich spośród ogólnej ich liczby wynoszącej ok. 51 tys.

Zachowane dokumenty oraz świadectwa nie potwierdzają stawianej przez Rosjan tezy, że jeńcy byli poddawani celowej eksterminacji przez polskie władze obozowe (masowe rozstrzeliwania). Główną przyczyną śmierci jeńców były epidemie chorób zakaźnych, spowodowane złymi warunkami sanitarnymi w obozach, co z kolei było spowodowane ich przepełnieniem. Zaznaczyć przy tym należy, że w zniszczonym wojnami kraju choroby zbierały obfite żniwo nie tylko w obozach jenieckich, lecz także wśród walczących żołnierzy i ludności cywilnej.

Warto przytoczyć tu znamienną relację Edgara Vincenta D’Abernona:

„Wziąłem sobie za zadanie przekonać się naocznie, w jakich warunkach żyją jeńcy rosyjscy i, z tego, co widziałem, mogę powiedzieć, że traktowanie jeńców jest najzupełniej zadowalające. Nie dostrzegłem żadnego śladu znęcania się nad bezbronnymi. Jeńcy uważani są przez Polaków raczej za nieszczęśliwe ofiary, niż za znienawidzonych wrogów. Widziałem, że są zdrowo i dobrze karmieni, a większość z nich robi wrażenie uszczęśliwionych z tego, że oto żyją sobie bezpiecznie i daleko od frontu”