W czasach PRL uzależnione od Sowietów Wojsko Polskie miało – w ramach tzw. Frontu Polskiego – atakować północne Niemcy, Danię i Holandię
Wojska Frontu Polskiego miały być wyposażone w 177 taktycznych rakiet jądrowych i 17 atomowych bomb lotniczych. Uderzenia nuklearne planowano m.in. na Kopenhagę, Bremę, Amsterdam, Rotterdam i Antwerpię.
Front Polski miał dysponować siłą 2700 czołgów, 2459 dział i moździerzy i 417 samolotów. Informacje te zawiera artykuł Daniela Koresia „Front Polski”, zamieszczony w pierwszym numerze „pamięci.pl” – pisma IPN.
Jak pisze Daniel Koreś „latem 1944 roku, u zarania istnienia Armii Polskiej w ZSRS, wśród jej kadry dowódczej oraz przywódców Polskiej Partii Robotniczej, pojawił się zamysł zorganizowania (na wzór sowiecki) wyższego związku operacyjnego: Frontu Polskiego”. Miał on stać się symbolem znaczenia ludowego polskiego wojska jako najważniejszego sojusznika Armii Czerwonej.
Gdy władza komunistyczna w Polsce okrzepła, plany stały się bardziej realne i miały na celu wojnę z Zachodem. W różnych postaciach idea Frontu Polskiego była aktualna do końca panowania komunistów w Polsce, a jego kres formalnie położyło dopiero rozwiązanie struktur Układu Warszawskiego w lutym 1991 roku.
W latach siedemdziesiątych XX wieku planowano przeznaczyć na potrzeby Frontu Polskiego około 600 tysięcy polskich żołnierzy. Choć plan Front Polskiego miał założenie „odparcia ataku”, to, jak wspominał po latach jeden z uczestników ćwiczeń, „obrony nie przewidywano”.
Front Polski był również formą uzależnienia polskich sił zbrojnych od Sowietów.
źródło: Polskie Radio
(223)
