Po odzyskaniu niepodległości Polska mogła przystąpić wreszcie do tworzenia własnych struktur wojskowych, w tym lotnictwa. Pierwsze, złożone z Polaków oddziały awiacyjne powstawały już w czasach I wojny światowej w Rosji i we Francji.
[quote]Jednym z inicjatorów tworzenia niepodległego lotnictwa polskiego był kpt. pil. Stefan Bastyr. Wraz z por. obs. Januszem de Beaurain 5 listopada 1918 r. wykonał pierwszy lot bojowy polskiego samolotu, startując z przejętego z rąk austriackich lwowskiego lotniska Lewandówka. Pod koniec listopada tego roku we Lwowie utworzono Lwowską Grupę Lotniczą, a kpt. pil. Stefan Bastyr stanął na jej czele.[/quote]
Kolejnym pilotem, jednym z pierwszych w Lwowskiej Grupie Lotniczej, był por. pil. Stefan Stec. Na pilotowanych przez niego samolotach pojawiała się biało-czerwona szachownica. Osobisty znak pilota stał się wkrótce – na mocy rozkazu Szefa Sztabu Generalnego z dnia 1 grudnia 1918 r. – symbolem i znakiem rozpoznawczym samolotów tworzącego się polskiego lotnictwa.
W listopadzie 1918 r. działalność rozpoczęła Sekcja Żeglugi Napowietrznej w Departamencie Technicznym Ministerstwa Spraw Wojskowych, a pierwszym dowódcą wojsk lotniczych został ppłk. obs. Hipolit Łossowski. 20 grudnia tego roku na mocy rozkazu nr 66 przyjęto pierwszą formę organizacyjną wojsk lotniczych niepodległej Polski.
Od momentu zatwierdzenia jako znak lotnictwa wojskowego, biało-czerwona szachownica nieprzerwanie towarzyszy polskim pilotom. W czasach II wojny światowej, gdy polskie siły zbrojne tworzono poza granicami okupowanego kraju, była malowana na pilotowanych przez Polaków samolotach obok znaków rozpoznawczych innych państw: sowieckich, francuskich czy brytyjskich.
Sławomir Kasjaniuk
(131)
