Znany historyk Tadeusz Płużański na łamach Super Expressu pisze, czym naprawdę był Chór Aleksandrowa. – Szkoda ludzi i chyba nikt o zdrowych zmysłach – ani z lewicy, ani z prawicy, nie będzie się z tragedii cieszył – podkreśla, ale przypomina, czym był naprawdę chór.
Przypomina, że nie był to zwykły chór.
czymś niezwykłym są, przyznają państwo, występy na Krymie, propagujące aneksję półwyspu przez Rosję. W 2013 r. wystąpił w Moskwie pod ogromnym portretem: „Za Ojczyznę, za Stalina, za socjalizm!”. Bo chór był nie tylko putinowski, ale stalinowski. Był taki za życia generalissimusa i pozostał stalinowski do końca. Bo wychwalał nie tylko okupacyjną wobec Krymu i Donbasu armię rosyjską, ale jej bezpośrednią poprzedniczkę – armię radziecką, która okupowała Polskę w latach 1939-1993
– pisze. Od 1937 roku zaczął wyjeżdżać za granicę. W tym samym czasie Sowieci wymordowali 200 tys. Polaków w ramach Operacji Polskiej NKWD.
Chór Aleksandrowa wystąpił również przed Janem Pawłem II. Według Płużańskiego, wykonanie ,,Czerwonych Maków” nie spowodowało nadmiernego wzruszenia, ale wywołało zdenerwowanie prowokacją u Papieża.
Karol Wojtyła nie tylko świetnie znał historię Polski, ale aktywnie w niej uczestniczył. Wątpię również, aby JPII był poruszony muzycznym zamiennikiem „Czerwonych maków”, czyli „Oką”. Wiedział przecież, że to komunistyczna pieśń, napisana w lipcu 1943 r. w obozie 1. Dywizji im. Tadeusza Kościuszki w Sielcach nad Oką przez czerwonego poetę Leona Pasternaka, wielokrotnie skazywanego w II RP za działalność antypolską. […] dziś, gdyby żył, JPII zapewne zapłakałby nad śmiercią ludzi – członków Chóru Aleksandrowa, ale nie byłby idiotą, który wychwala rosyjskich i sowieckich okupantów.
(8220)
