Od dnia 17 września zaczyna się też polityczna kooperacja Sowietów z Niemcami. Dnia 28 września, łącznie z rozbiorem Polski pomiędzy Niemcy a Rosję, oba te państwa wydają wspólną deklarację:
Potem, gdy rząd niemiecki i rząd ZSRR podpisaną dzisiaj umową ostatecznie uregulowały kwestie powstałe w rezultacie rozpadnięcia się państwa polskiego i przez to stworzyły mocny fundament pod trwały pokój we wschodniej Europie, wypowiadają one z wzajemnym porozumieniem pogląd, że likwidacja obecnej wojny pomiędzy Niemcami z jednej strony a Anglią i Francją z drugiej odpowiadałyby interesom wszystkich narodów. Dlatego też oba rządy skierują swe wspólne, wysiłki, w razie potrzeby z innymi zaprzyjaźnionymi mocarstwami, aby ów cel możliwie najszybciej osiągnąć. Jeśli jednak te wysiłki obu rządów pozostaną bezowocne, zostanie w ten sposób ustalony fakt, iż Anglia i Francja ponoszą odpowiedzialność za kontynuowanie wojny, przy czym w wypadku kontynuowania wojny rządy Niemiec i ZSRR będą się wspólnie naradzały o niezbędnych krokach.
A dnia 31 października 1939 roku na Radzie Najwyższej ZSRR Mołotow powiada:
[quote]Wiadomo na przykład, że w ciągu ostatnich miesięcy takie pojęcia jak „agresja”, „agresor” uzyskały nową konkretną treść, zdobyły nowy sens. Obecnie, jeśli będziemy mówić o wielkich mocarstwach europejskich, Niemcy są w sytuacji państwa dążącego do najszybszego zakończenia wojny i do pokoju, Anglia zaś i Francja, wczoraj jeszcze gardłujące przeciwko agresji, wypowiadają się za kontynuowaniem wojny i przeciwko zawarciu pokoju. Role, jak widzimy, zmieniają się.[/quote]
W procesie w Norymberdze, sądzącym Niemców za wojnę napastniczą, Sowiety są reprezentowane jedynie w charakterze oskarżycieli i sędziów. Powinny zasiadać także w charakterze wspólnika napastnika niemieckiego w okresie wojennym od 17 września do 22 czerwca 1941 roku.
Ale w stosunkach międzynarodowych decyduje nie sprawiedliwość czy prawda, czy układ, lecz siła polityczna.
Oto prawda, o której Polacy wciąż zapominają.
Stanisław Cat-Mackiewicz, „Lata nadziei: 17 września 1939 – 5 lipca 1945”
(231)
