Pomnik Chopina obok Syrenki, Kolumny Zygmunta, Pałacu Na Wodzie czy Pałacu Kultury i Nauki jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych widoków związanych z Warszawą. 31 maja 1940 roku został przez Niemców wysadzony w powietrze.
Był to pierwszy pomnik zniszczony przez Niemców w okupowanej Warszawie.
Pomnik Chopina projektu Wacława Szymanowskiego stał w parku Łazienkowskim od 14 listopada 1926 r. W okresie okupacji pomnik znalazł się na terenie włączonym to dzielnicy niemieckiej i stał się dla Niemców obiektem niechcianym i drażniącym. Kiedy więc nastąpiła intensyfikacja zbiórki złomu metalowego potrzebnego dla przemysłu wojennego III Rzeszy, Volksdeutsche Gemeinschaft, odpowiedzialna za tę akcję, zorganizowała również rozbiórkę pomnika Chopina.
Podobno pomnik został zniszczony na specjalny rozkaz generalnego gubernatora Hansa Franka, który w maju wizytował Warszawę. Postument został wysadzony, a jego kawałki wywiezione koleją. Nie wiadomo dokładnie, co stało się z poszczególnymi fragmentami pomnika. Snuto przypuszczenia, że złom został zakupiony przez firmę Waltera Caspara Toebbensa, bogatego niemieckiego przemysłowca, albo że szczątki pomnika skierowano do Wrocławia lub do huty w Oranienburgu.
Pierwotny pomnik nigdy nie wrócił na swoje miejsce, choć przez chwilę wydawało się, że przynajmniej jego część zostanie odzyskana. Tę nadzieję – złudną, jak się później okazało – rozbudzili robotnicy Zakładów Rafineryjno-Przetwórczych we Wrocławiu, którzy w 1945 r. znaleźli fragment posągu przedstawiający głowę Chopina. Niestety, nie była to część pomnika z parku Łazienkowskiego.
Zrekonstruowany pomnik odsłonięto w tym samym miejscu w 1958 roku.
źródło: Muzeum Historii Polski / Historykon.pl
Opublikowane na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
(1684)
