Wielki hetman z czasów największej potęgi Rzeczypospolitej co „od morza, aż do morza władła” jest postacią, której czyny i słowa powinny być obowiązkowym elementem nauczania historii, języka polskiego i religii.
Legendarna odwaga i poświęcenie w walce budziły trwogę u wrogów, znajomość tajników dyplomacji budził szacunek, a gorliwa pobożność chrześcijańska stanowiła wzór dla innych. Dobrze się stało, że prof. Wojciech Polak w książce „Żółkiewski pogromca Moskwy – biografia” przypomina postać jednego z naszych najwspanialszych wojowników, wzór chrześcijańskiego rycerza, hetmana Stanisława Żółkiewskiego (1547-1620).
Wielki hetman z czasów mocarstwowej Rzeczypospolitej co „od morza, aż do morza władła” jest postacią, której czyny i słowa powinny być obowiązkowym elementem nauczania historii, języka polskiego i religii.
Historii, bo w jego czasach nasza Ojczyzna doszła do największej potęgi terytorialnej, gospodarczej i kulturalnej w dziejach. Języka polskiego, ponieważ jego „Początek i progres wojny moskiewskiej” jest wspaniałym pomnikiem naszej mowy i świadectwem jedynego dowódcy na świecie (!), który zdobył i utrzymał władzę w stolicy Rosji. Jego zasługą było m.in. wspaniałe zwycięstwo nad Rosjanami i Szwedami pod Kłuszynem, gdzie stosunek sił wynosił 10:1 na naszą niekorzyść. Na lekcjach religii Żółkiewski powinien być przypominany jako człowiek dla którego katolicyzm stanowił wzór postępowania we wszystkich aspektach jego życia, rodzinnym, społecznym i żołnierskim. Z religii wywodził obowiązki wobec Kościoła, Ojczyzny i rodziny.
Dał temu wyraz w testamencie sporządzonym w 1606 r., gdzie pisał: „Naprzód wyznawam, iż wiarę świętą chrześciańską podług wyznania apostolskiego, synodu niceńskiego i św. Atanazyusza wierzyłem i wierzę wedle konfesji Kościoła katolickiego; w tej to wierze do ostatniego skonania żyć mocną intencją mam, dla niej co daj panie Boże umrzeć sobie za największą pociechę pokładam i życzę, ejusdemque fidei merito (tejże wiary zasługą), przez zasługę Męki Pana i Zbawiciela naszego odpuszczenia grzechów i wiecznego żywota oczekawam, a pana Boga proszę, żeby mię w tej wierze świętej do ostatniego punktu żywota potwierdzać i umacniać raczył. Rzeczypospolitej Ojczyźnie swej i Królom Panom swoim, których panowania zasięgały dostalsze lata moje, tak królowi Jegomości Stefanowi, jako i teraz panującemu królowi Jegomości Zygmuntowi zachowałem całą i stateczną wiarę”.
Zwracając się do pierworodnego syna Jana wielki hetman podkreśla, że najważniejszą rzeczą w życiu jest wierność Wierze i gotowość do walki, a jeżeli zajdzie taka potrzeba do przelania krwi w jej obronie: „Przede wszystkiemi rzeczami napierwej wiarę ś. chrześcijańska powszechną mocnie i statecznie trzymaj; dla niej krwie rozlać, żywota położyć, nie żałuj”.
Dla Żółkiewskiego nie były to puste słowa. Wierność deklaracji kierowanej do syna i zdolność do najwyższego poświęcenia potwierdził na polu bitwy pod Cecorą. Tam 400 lat temu (w nocy z 6 na 7 października 1620 r.) poniósł męczeńska śmierć z rąk Turków broniąc Wiary, Rzeczypospolitej i cywilizacji europejskiej przed islamem. W bitwie cecorskiej został ranny również jego syn Jan.
Toruński historyk prof. Wojciech Polak napisał pasjonującą biografię hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Jej atrakcyjność zwiększa doskonała edycja, solidna oprawa i ponad 140 ilustracji.
Prof. Wojciech Polak, Żółkiewski pogromca Moskwy – biografia, Wyd. Biały Kruk, Kraków 2020.
Książkę można nabyć na stronie wydawnictwa Biały Kruk.
TP
(244)
pomnik wazy III , zdrajcy powinien być usunięty ze stolycy