„Byliście jedynym narodem, który naprawdę chciał nam pomóc”

Przyjaźń polsko-węgierska jest przysłowiowa. A jak wyglądała współpraca podczas wojny polsko-bolszewickiej?

8 lipca 1920 r. węgierski minister obrony narodowej generał dywizji István Sréter zarządził przekazanie Polsce w trybie natychmiastowym cały zapas amunicji węgierskiej. Zgodnie z rozporządzeniem fabryka amunicji Manfreda Weissa miała pracować wyłącznie na potrzeby Polski.

Tymczasem Polacy potrzebowali amunicji do dalszej walki – jej wyczerpanie gen. Kazimierz Sosnkowski szacował na 14 sierpnia.

Węgrzy uratowali Polaków – 12 sierpnia, tuż przed Bitwą Warszawską, do Polski dotarło 20 milionów sztuk amunicji.

Węgrzy przyczynili się do polskich sukcesów jeszcze w inny sposób. Nie zważając na dyktat bolszewików, dalej pomagała Polsce, będąc jedynym krajem (obok Francji), który takiego wsparcia Polsce udzielił. Tymczasem Czesi i Austriacy ulegli presji. Co warte podkreślenia, Sowieci uzależniali  los więźniów węgierskich, których przetrzymywali, ewentualną pomocą dla Polski.

Polacy nie kryli wdzięczności za pomoc, jaką otrzymali. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. Tadeusz Rozwadowski powiedział przedstawicielowi węgierskiego Sztabu Generalnego:

„Zapamiętaj sobie, że my nigdy nie zapomnimy Węgrom tego szlachetnego zamiaru, z jakim chcieli służyć nam szczerą pomocą w najcięższych dla nas chwilach. […] Może przyjść czas kiedy się wam zrewanżujemy. […] Byliście jedynym narodem, który naprawdę chciał nam pomóc, wsparcie Francuzów nadeszło dopiero po wielkich naciskach, a nawet wtedy, jakież to było wsparcie? Anglicy układali się przeciwko Polsce z Litwinami i Niemcami, ci ostatni z kolei zmawiali się z Czechami.”