Polskie salutowanie różni się od salutowania na całym świecie. W Polsce honory oddaje się dwoma palcami. Niejednokrotnie w czasie II wojny światowej było to przyczyną problemów.
Polski ceremoniał był niezrozumiały dla alianckich oficerów. Zdarzało się więc, że w czasie II WŚ polscy żołnierze byli podejrzewani o zniewagę i lądowali w więzieniach. Kilka takich przypadków spowodowało, że polskie dowództwo nakazało salutować zagranicznym oficerom pełną dłonią, jak przyjęto na świecie.
W Polsce salutowano tymczasem, i nadal to obowiązuje, dwoma palcami. Nie jest to wcale łatwa sztuka.
W miejscu, w nakryciu głowy i bez broni żołnierz [strażak, policjant] salutuje w postawie zasadniczej. Z chwilą zbliżenia się przełożonego na trzy kroki zwraca głowę w jego stronę („frontuje” oraz wykonuje zwrot głowy) i podnosi szybkim ruchem do daszka czapki (obrzeża hełmu, beretu, furażerki, [kapelusza]) prawą rękę tak ułożoną, aby przedramię i dłoń oraz złączone palce – wskazujący i środkowy – tworzyły linię prostą; pozostałe palce dłoni są złożone i przyciśnięte kciukiem. Wystającą część palca środkowego przykłada – od strony palca wskazującego – do brzegu daszka czapki (do obrzeża hełmu, beretu, furażerki, [kapelusza]) nad kątem prawego oka; dłoń jest zwrócona ku przodowi, łokieć zaś skierowany w dół i na prawo w skos
– takie są wytyczne odnośnie salutowania zawarte w regulaminach musztry Sił Zbrojnych RP i Państwowej Straży Pożarnej informuje Puls Biznesu.
Skąd wziął się ten zwyczaj salutowania dwoma palcami? Okazuje się, że do początku XIX wieku panowała w kwestii oddawania honorów spora dowolność. Potem salutowano lewą ręką przez przykładanie dłoni z wyprostowanymi palcami do czoła nad lewym okiem. Już w czasach Legionów i Księstwa Warszawskiego przyjęto salutowanie otwartą prawą dłonią.
W sprawie salutowania dwoma palcami brakuje potwierdzenia w źródłach. Najpopularniejsza jest więc legenda o adiutancie, który mimo ran i utraty kilku palców dotarł z meldunkiem do wyższego dowódcy i zasalutował, po czym umarł. Na pamiątkę jego poświecenia Tadeusz Kościuszko lub Józef Poniatowski – w zależności od wersji – miał wprowadzić taki salut w całej armii.
Inną wersję podawał wielki książę Konstanty Pawłowicz. Twierdził on, że Polacy salutują dwoma palcami, bo w pozostałych trzymają kamień, by go zdzielić.
Niezależnie od prawdy, skąd wziął się zwyczaj, pewne jest, że salutowanie dwoma palcami pierwszy raz oficjalnie wprowadzono do regulaminu Związku Strzelców.
(7855)
