Tak w II RP przedstawiano osoby o „narodowości śląskiej”, które dążyły do „utworzenia państwa śląskiego”

Karykatura z „Kocyndra” przeciwko orędownikom „narodowości śląskiej” i „niepodległości Górnego Śląska”.

Czym był Związek Górnoślązaków, działający w latach 1919-1924?
To ponadpartyjna organizacja polityczna, działająca w latach 1919-1924 w granicach Niemiec (na terytorium Prowincji Górnośląskiej, przejściowo stanowiącej międzynarodowe terytorium plebiscytowe) i finansowana m.in. przez część Oberschlesische Berg- und Hüttenmännischen Verein (Górnośląski Związek Przemysłowców Górniczo-Hutniczych), głównie księcia pszczyńskiego Jana Henryka XV Hochberg von Pless.

Do organizacji tej należały i jej przewodziły osoby, stojące na stanowisku, że reprezentują odrębny naród górnośląski i dążące do utworzenia niepodległego państwa z ziem historycznie górnośląskich, tj. ówczesnego pruskiego Górnego Śląska i byłego Śląska Austriackiego. Członkowie ZG-BdO przez swych konkurentów politycznych byli nazywani „wolnokrajowcami” lub „freistaatlerami” (niem. Freistaatler – wolnopaństwowiec). W polskiej, niemieckiej i czeskiej historiografii ZG-BdO zaliczany jest w poczet śląskich ruchów separatystycznych, rzadziej (tylko przez niektórych autorów polskich) do grona tzw. ruchów ślązakowskich