Pierwsze wydanie pisma było zmienioną wersją numeru próbnego, który został uznany przez Wydział Prasy PZPR za zbyt mało zaangażowany.
Po ingerencji władz pismo nabrało charakteru bardziej propagandowego. Na pierwszej stronie zamieszczono przemówienia Bolesława Bieruta, Konstantego Rokossowskiego, Józefa Stalina. Treść dziennika niemal w całości była poświęcona wydarzeniom związanym z uroczystościami pierwszomajowymi.
Sztandar Młodych był ogólnopolskim dziennikiem informacyjnym przeznaczonym dla młodzieży. Wydawcą pisma był Zarząd Główny Związku Młodzieży Polskiej. Pierwszy zespół redakcyjny tworzyli m.in. Grzegorz Lasota, Krzysztof Kąkolewski, Jerzy Wunderlich, Bogdan Kostecki. Funkcję pierwszego redaktora naczelnego gazety pełnił Stanisław Ludkiewicz, były przedwojenny działacz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Zastępczyniami redaktora naczelnego były Helena Jaworska i Krystyna Obozowicz. Sekretarzem redakcji została Renata Rawiczowa. Redakcja mieściła się początkowo przy ówczesnej al. I Armii WP 11 (obecnie znów al. Szucha).
Od roku 1957 Sztandar Młodych był organem prasowym Związku Młodzieży Socjalistycznej. W latach 1981-1990 był wydawany przez Federację Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej. W latach 1984-1985 redaktorem naczelnym pisma był Aleksander Kwaśniewski.
Po odzyskaniu niepodległości zmiany zaszły również w Sztandarze Młodych. Jesienią 1990 r. gazetę próbowała przejąć Konfederacja Polski Niepodległej. Ostatecznie w tymże roku pismo zostało sprzedane przez Komisję Likwidacyjną Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa-Książka-Ruch” zagranicznemu koncernowi Marquard Media. Wówczas gazeta ukazywała się na rynku prasowym pod nazwą Sztandar i stała się dziennikiem informacyjnym nie tylko dla młodzieży. Jej ostatnim numerem było piątkowo-sobotnie wydanie z 25-27 lipca 1997 r.
źródło: Muzeum Historii Polski, opublikowane na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska
(976)
