Na rynku w Grójcu po raz kolejny świętowano rocznicę „wyzwolenia” miasta przez Armię Czerwoną. Mówiono o odzyskaniu wolności. Nie wspomniano o mieszkańcach Grójecczyzny zamordowanych po „wyzwoleniu” przez „wyzwolicieli”! Nie wspomniano o ludziach z naszej okolicy, wywiezionych do sowieckich łagrów! Nie przypomniano o grójeckich funkcjonariuszach Urzędu Bezpieczeństwa, którzy miażdżyli jądra i wyrywali paznokcie żołnierzom AK! Nie przypomniano rolników, którym zabierano ziemię na Państwowe Gospodarstwa Rolne.
[quote]Przypominam też, że pomnik, pod którym świętowano „wyzwolenie”, był wcześniej pomnikiem upamiętniającym komunistów zamordowanych tam w 1943 r. przez Niemców, działaczy tzw. Polskiej Partii Robotniczej, założonej przez Józefa Stalina. Od 1939 r. do połowy 1941 r. do napadu Niemiec na Związek Radziecki komuniści byli sojusznikami niemieckich okupantów. Jednak w czerwcu 1941 r. wybitny przywódca socjalistyczny, Adolf Hitler, napadł na drugiego wybitnego przywódcę socjalistycznego, Józefa Stalina i przyjaźń między lewicowymi totalitaryzmami się zakończyła. Komuniści również w Grójeckim dopiero wtedy zaczęli walczyć z niemieckim okupantem. Zaczęli walczyć, bo tak kazał Józef Stalin, gdyby kazał kochać Niemców, kochaliby ich dalej. Pomnik na grójeckim rynku został przemianowany po 1989 r. na pomnik lokalnego podziemia antyniemieckiego.[/quote]
[quote]Po „wyzwoleniu” w Grójcu rozpoczął działalność Urząd Bezpieczeństwa, któremu doradzał oficer NKWD. Podobnie było w każdej gminie, pracę UB i Milicji Obywatelskiej nadzorowali sowieccy oficerowie. Funkcjonariusze UB w Grójcu, jak określił ich jeden ze świadków tamtych zdarzeń, Ryszard Pietras w swojej książce „Nie po białym! Nie po czarnym!” rekrutowali się z „najgorszych mętów społecznych”. Na wieść o zbliżaniu się w Grójeckie Armii Czerwonej ukrywano kobiety. Sowieckie wojsko słynęło z gwałtów i bestialstwa wobec kobiet. Nie stroniło też od kradzieży i bezsensownego niszczenia ocalałych budynków.[/quote]
Praktycznie od pierwszego dnia „wyzwolenia” nowe władze rozpoczęły prześladowania żołnierzy Armii Krajowej, których jedyną winą było najczęściej to, że wcześniej walczyli z Niemcami. Prześladowano działaczy Polskiego Stronnictwa Ludowego i miejscowych rolników. Siedziba Gestapo w Grójcu przy ul. Mogielnickiej stała się katownią UB – tam ludzi z Grójca i okolic bito, łamano kości, miażdżono jądra, wyrywano paznokcie. Kilkudziesięciu mieszkańców Grójecczyzny po „wyzwoleniu” zostało wywiezionych do sowieckich łagrów. Mordowano ludzi niewinnych, uznawanych przez „wyzwolicieli” za wrogów – 1 grudnia 1945 r. w Budkach Petrykowskich w gminie Pniewy zamordowano działaczy PSL – sędziego sądu grójeckiego, Tadeusza Hanke, Bolesława Łukowskiego i Tadeusza Liszkiewicza. Józef Sikorski, prezes PSL cudem uniknął śmierci. Mordu dokonała na polecenie władz tzw. Polskiej Partii Robotniczej, organizacji założonej przez Józefa Stalina, grupa członków UB dowodzona przez Władysława Rypińskiego „Rypę”.
Tę garść faktów dedykuję świętującym „wyzwolenie”. Każdy uczciwy i rozsądny człowiek wie, że w 1945 r. nie było żadnego „wyzwolenia”, jednego okupanta, zastąpił drugi okupant, Niemców zastąpili Sowieci, którym dzielnie pomagali miejscowi zaprzańcy i „męty społeczne”. Czyżby od 1989 r. na Ziemi Grójeckiej niewiele się zmieniło, skoro miejscowe władze świętują takie „rocznice”?
Stanisław Sitarek, Radny Powiatu Grójeckiego
tytuł od redakcji Niezlomni.com
(101)
