Była jedną z ofiar doktora Mengele. Przeżyła jednak jego okrutne eksperymenty. Po latach Lidia Maksymowicz przerwała milczenie i opowiedziała o tym, co w obozie w Auschwitz robił ,,Anioł Śmierci”.
Lidia Maksymowicz trafiła do obozu jako 3-latka. Przetrwała eskperymenty, którym była poddawana i doczekała oswobodzenia Auschwitz 27 stycznia 1945 roku. Była jednym z 160 dzieci, które przeżyły. Jak się potem okazało żyjącym najdłużej.
Więźniarka 70 072, bo taki numer miała Lidia Maksymowicz w Auschwitz, jest jedną z bohaterów książki ,,Dobranoc, Auschwitz. Reportaż o byłych więźniach” Aleksandra Wójcika i Macieja Zdziarskiego.
Lidia Maksymowicz do obozu trafiła jako 3-latka z mamą i dziadkami, którzy natychmiast zostali zabici. Dziewczynka wspominała, że dzieci nie poznawały swoich ogolonych na łyso i ubranych w pasiaki mam, a warunki były fatalne.
Bardzo szybko dowiedziałam się o doktorze Mengele. Wszystkie dzieci wiedziały, kto to jest i że kiedy przychodzi, trzeba się chować, włazić pod pryczę, żeby tylko doktor Mengele nie zabrał
– mówiła Maksymowicz w rozmowie z autorami książki.
Dziewczyna zapamiętała, że dostawała zastrzyki, po których jej skóra pokrywała się ropniami i traciła kolor. Nawat mama jej nie poznawała.
Matce zawdzięczam przetrwanie, bo wielokrotnie, narażając swoje życie, czołgała się z jedzeniem do baraku dziecięcego. W budce strażniczej stał żołnierz z karabinem, który pilnował terenu. Mama wyczekiwała na moment, gdy snop światła był skierowany w inną stronę. Wtedy podbiegała i starała się wejść. Raz złapała ją blokowa i tak lała, że wybiła jej wszystkie zęby
– wspomina Maksymowicz. Z matką straciła jednak kontakt po Marszu Śmierci i zarządzonej przez Niemców ewakuacji obozu.
Potem dziewczynka trafiła do nowej rodziny. Wiedziała, że nazywa się Luda i pochodzi z Mińska. Nic więcej. W końcu dorosła, przestała bawić się w obóz i… w 1962 roku dostała list z Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, że szuka jej matka. Od lat. Porozmawiały telefonicznie, a potem się spotykały, ale nie było mowy o powrocie. Tym bardziej, że matka Lidii zamieszkała w ZSRS.
Teraz Lidia Maksymowicz żyje spokojnie. I podkreśla zawsze, że ma wielu przyjaciół, także byłych więźniów Auschwitz. Niemieckiego Auschwitz.
Nie mówię o hitlerowcach czy nazistach, ale o Niemcach. Jako dziecko nie wiedziałam, kim są naziści. Funkcjonariusze w obozie mówili po niemiecku, więc dla mnie to byli Niemcy. Do dzisiaj tak mówię. Młodzi Niemcy reagują na to bardzo różnie. Niektórzy chyba nie wierzą w to, o czym opowiadam, bo w ich domach milczy się na ten temat. Nie wiedzą, kim byli dziadkowie
– stwierdziła pod koniec rozmowy, którą opublikował serwis Nowahistoria.interia.pl.
(8918)
