Służby specjalne III RP wiedziały, że Edward Mazur był zarejestrowanym agentem SB; do końca go chroniły, nie ujawniając tej informacji – poinformował na łamach Do Rzeczy pof. Sławomir Cenckiewicz.
„Nigdy nie miałem i nie mam związków ze służbami specjalnymi jakiegokolwiek kraju – kategorycznie oznajmił Edward Mazur w wywiadzie dla „Super Expressu” w listopadzie 1998 r. Nieprawda! Ukrywał swoje wieloletnie związki ze Służbą Bezpieczeństwa, bez której przyzwolenia i pomocy nie mógłby prowadzić na dużą skalę interesów w Polsce Ludowej, będąc w dodatku obywatelem Stanów Zjednoczonych
– podał Cenckiewicz, który poinformował, że akta Mazura były w zlikwidowanym zbiorze zastrzeżonym IPN.
Po latach nieokreślonej do końca interakcji pomiędzy nim a komunistycznymi służbami, przystał wreszcie na formalny werbunek. 7 marca 1985 r. w obecności dwóch funkcjonariuszy Departamentu I MSW (wywiadu) w hotelu Victoria w Warszawie złożył własnoręczne zobowiązanie do współpracy, przybierając pseudonim Martel. Ten wyjątkowy moment w życiu Mazura został w dodatku potajemnie utrwalony na nagraniu (ponad trzy godziny) i uwieczniony na serii fotografii
– pisze Cenckiewicz na łamach Do Rzeczy.
Historyk przypomniał również kwestie związane z gen. Papałą. Mazur był jedną z ostatnich osób, która widziała żywego generała. Tymczasem płatny morderca Artur Zirajewski ps. Iwan oskarżył Mazura o namawianie do zabicia Papały. Mazur został zatrzymany, ale USA nie zgodziły się na ekstradycję. Sam ,,Iwan” zmarł w więzieniu na zator płucny…
Współpracę agenturalną z Mazurem zakończono w III RP (nie wiemy nawet, kiedy dokładnie), uzasadniając to jego współpracą z amerykańskimi tajnymi służbami i faktycznym »zamrożeniem współpracy« po 1990 r.
– napisał Cenckiewicz, dodając, że jego akta znalazły się w zbiorze zastrzeżonym dopiero w 2006.
(3557)
