Poruszający list prof. Szewacha Weissa ,,Moja Polska” trafił na łamy portalu Visegrád Post oraz szwajcarskiego Les Observateurs.
Na pomysł wpadł publicysta Olivier Bault, który twierdzi, że środowiska żydowskie ,,wydają się być, obok amerykańskich, najbardziej uprzedzone do Polski, której historię znają słabo. Skutek jest taki, że wizerunek Polaka-antysemity patrzącego biernie, a nawet z pewnym zadowoleniem, w czasie wojny na eksterminację żydów, wciąż istnieje we Francji”.
Tymczasem list stanowi świadectwo, że stosunki polsko-żydowskie wyglądały inaczej niż propagandowa wersja.
List pierwotnie ukazał się na łamach tygodnika Do Rzeczy:
Polska była dla mnie naturalnym wyborem, gdy po latach służby w Knesecie, w tym byciu jego przewodniczącym, rozpoczynałem pracę ambasadora. Sam wybrałem właśnie Polskę. Był to powrót do mojej, a właściwie do kilku moich Polsk […]
Polska mojego dzieciństwa żyje we mnie cały czas. Zawsze wrażenie robiły na mnie chmury na polskim niebie. Czasami są one czarne i przywodzą na myśl ciemności miejsc, w których ukrywali nas Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Wspominam podwójne ściany naszego domku, które pozwoliły nam się schronić i przetrwać. Kiedy podróżuję po Polsce i widzę wiejską kapliczkę, zawsze przypomina mi się kapliczka, w której naszą rodzinę ukryła rodzina Góralów. Pamiętam, że wchodziły do niej jaszczurki. Mówiłem wtedy do mojej mamusi: „Szkoda, że nie urodziłem się jaszczurką. Byłbym wtedy wolny, nie musielibyśmy tutaj siedzieć zamknięci”. Jednak przebywając wtedy w tym zamknięciu, wszyscy czuliśmy, jak wiele zrobiła dla nas rodzina, która nas tam ulokowała.
[…] Czuję, że ci młodzi ludzie darzą mój naród sympatią i mają mnóstwo współczucia do tej wielkiej niesprawiedliwości i okropnej zagłady, która spotkała Żydów na polskiej ziemi podczas niemieckiej okupacji.
[…] Kiedy po 1989 r. Polska odnowiła swoją demokrację i parlamentaryzm, stosunki z Izraelem układają się bardzo dobrze. Dbamy o nie na podstawie pamięci, totalnej prawdy o tym, co było dobre, ale i co było złe, pamiętając zawsze o Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, którzy są moimi prywatnymi bohaterami, bohaterami narodu żydowskiego i stają się bohaterami całego moralnego świata. Odznaczenie odebrane w Jerozolimie (Order Orła Białego – red.) z rąk prezydenta Andrzeja Dudy nie jest nagrodą polityczną, nie pochodzi ze strony prawicy ani lewicy. Tyle lat żyliśmy obok siebie, potem przez sześć lat pod okupacją niemiecką prawie wszystko się skończyło. Teraz, na ruinach przeszłości, próbujemy odnowić te stosunki po to, by przyszłe pokolenia pamiętały, że naród żydowski przez wiele lat rozwijał się na ziemiach polskich. I, niestety, również umierał z powodu paskudnego faszyzmu, którego i Żydzi, i Polacy byli ofiarami.
(3839)
