O tym, że język polski był językiem międzynarodowym. Był to efekt zamożności kraju, szerokich kontaktów handlowych oraz wolności wyznaniowej i światopoglądowej

Język polski był bardzo popularny do XVII w. we wschodniej Europie ze względu na szerokie kontakty handlowe z państwami ościennymi i panującą wolność wyznaniową i światopoglądową dla cudzoziemców.

W czasach nowożytnych Rzeczpospolita tworzyła duży i znaczący w Europie organizm państwowy, leżący na ważnych szlakach handlowych i pośredniczący w kontaktach zachodu ze wschodem. Do ery wojen XVII w. była też krajem bogatym, o stosunkowo wysokiej stopie życia, ze względu na panującą w niej wolność wyznaniową, etniczną i światopoglądową, chętnie zamieszkiwanym przez cudzoziemców.

Znaczenie handlowe i polityczne sprawiło że język polski stał się międzynarodową mową we wschodniej części kontynentu. Posługiwało się nim wiele narodów zamieszkujących tereny Rzeczypospolitej, oraz był popularny w krajach ościennych. Języka polskiego często uczyli się kupcy niemieccy i czescy. Używano go na dworze moskiewskim (podobnie jak popularne były tam polskie stroje i meble). Używała go również kancelaria Chanatu Krymskiego w celu sporządzania dokumentów.

Wpływ Polski na inne kraje europejskie nie sięgał jedynie języka i nie rozpoczął dopiero w czasach nowożytnych. Polska wywierała znaczny wpływ tak na modę jak i na sztukę wojenną. Wielką popularnością cieszyły się także traktaty polityczne i teologiczne polskich autorów. Chwalono także polski ustrój demokratyczny, choć zmiany w systemach politycznych państw europejskich, oparte się na ideach Machiavellego, zdążały w przeciwnym kierunku.