Zatarg polsko-rosyjski został ostatecznie wyjaśniony. Sowiety żądają prawie połowy państwa polskiego i zastąpienia obecnego rządu przez rząd uległy Sowietom (…). I w Kraju, i w Londynie doszliśmy do jednomyślnej decyzji: nie uśmiecha nam się rola cielaka, pchającego się dobrowolnie pod nóż. Nieustępliwe żądania sowieckie zostały więc przez Polskę odrzucone. Nie mamy zamiaru ułatwiać zaborczości rosyjskiej przez przyłożenie własnej ręki do nowego rozbioru Polski i do uczynienia z naszej Ojczyzny wasalnego państewka pod moskiewską protekcją (…).
Na co liczymy? Na co stawiamy? Liczymy na własne siły zbrojne (…). Liczymy, że wojna ta ma swój prosty, oczywisty sens (…). Nie po to w ciągu pięciu lat męki i cierpień likwiduje się zaborczość Hitlera, aby na jego miejsce wprowadzić nowego, znacznie groźniejszego zaborcę – Stalina (…). Liczymy, że dopiero pod koniec wojny w całej pełni ujawnione zostaną przepotężne siły Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii (…). To dodaje nam spokoju i pewności w wymierzonej w nas wojnie nerwów.
artykuł „Na co liczymy” („Biuletyn Informacyjny”, 16 marca 1944 r.)
Czym był „Biuletyn Informacyjny?
Tygodnik konspiracyjny wydawany podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1944 w Warszawie (w czasie powstania warszawskiego jako dziennik) i w latach 1944–1945 w Krakowie.
Wydawane było od 5 listopada 1939 do 3 października 1944 roku w Warszawie, zaś po upadku powstania warszawskiego ukazywało się pod redakcją Kazimierza Kumanieckiego w Krakowie do stycznia 1945 roku. Nakład pierwszego numeru wynosił 90 egzemplarzy.
Funkcjonowało początkowo jako pismo dowództwa Okręgu Warszawa-Miasto Służby Zwycięstwu Polsce, następnie jako organ centralny Związku Walki Zbrojnej i następnie organ prasowy Armii Krajowej, a od wiosny 1941 roku jako centralny organ prasowy VI Oddziału Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Był najważniejszym i wydawanym w największym nakładzie pismem konspiracyjnym w okupowanej Polsce.
Od 1941 wychodziły także wydania prowincjonalne, a w czasie powstania warszawskiego — ukazywało się jako dziennik w nakładzie około 20 tysięcy egzemplarzy. Łącznie ukazało się 317 numerów „Biuletynu Informacyjnego”. Aleksander Kamiński był autorem większości artykułów wstępnych w Biuletynie Informacyjnym.
Po upadku powstania warszawskiego pismo zostało wznowione w Krakowie; pierwszy numer ukazał się 10 grudnia 1944, ostatni 19 stycznia 1945.
(49)
