Tak niemiecki dziennikarz odkrył prawdę o zbrodniach w Polsce podczas II wojny światowej. „To było przerażające odkrycie”

Konrad Schuller, korespondent „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, jest autorem książki poświęconej wsi Borów, którą Wehrmacht spalił i zamordował 918 osób. Na stronie Fundacji im. Heinricha Bölla ukazał się poruszający wywiad z dziennikarzem.

na zdjęciu powyżej: polscy chłopi prowadzeni na egzekucję. W tle płonąca wieś (wrzesień 1939)

Przyznaje, że początkowo był „totalnym analfabetą”, jeśli chodzi o Polskę, co jak twierdzi, jest „typową przypadłością większości niemieckich dziennikarzy”. Mówi, że w szkole nie mówiono nic o kampanii wrześniowej. Nie miał pojęcia, że podczas II wojny światowej zginęło 6 mln Polaków – dowiedział się o tym dopiero w Polsce.

Za namową berlińskiego adwokata Stefana Hambury zajął się zbrodniami, które Niemcy popełnili na polskich wsiach. Był przekonany, że zna temat, bo słyszał o czeskich Lidicach, greckim Distomo oraz kilku włoskich wioskach, gdzie Niemcy mordowali mieszkańców w odwecie za akcje partyzanckie.

Myślałem, że w Polsce wyglądało to podobnie, ale myliłem się. Zrobiłem kwerendę, doliczyłem się 750 wsi, gdzie Niemcy wymordowali wszystkich, mężczyzn, kobiety, dzieci. To było przerażające odkrycie

– mówi. Postanowił, że pojedzie do Borowa na Lubelszczyźnie, gdzie Niemcy dwa pokolenia wstecz zabili co drugiego mieszkańca.

Chciałem dowiedzieć się, jak to jest być Niemcem w takim miejscu. Spodziewałem się najgorszego. Ale przyjęto mnie serdecznie, ludzie, którzy wówczas uciekali przed Niemcami, chętnie rozmawiali z niemieckim dziennikarzem. Nikt mnie nie obwiniał za tamte zbrodnie. Kilka razy podczas rozmowy usłyszałem jednak: „Przepraszam, niech pan przestanie, nie mogę strawić niemieckiego, nie mogę słuchać tego języka”. To sprawiało im zbyt wielki ból

– podkreśla. Do dziś ma kontakt z wieloma mieszkańcami miasta. Napisał książkę, która ukazała się po niemiecku i po polsku.

Opowiada też, że po jej publikacji został zaproszny do Borowa na prezentację.

Ktoś pokazał mi naboje do karabinu maszynowego, które polscy chłopi po masakrze znaleźli w rzece. Poczułem się jak Niemiec, jak sprawca

– przyznaje. Jego ojciec przeszedł indoktrynację w Hitlerjugend, dziadek pokazywał mu zdjęcia nazistowskich czołgów, żołnierzy i budowli. Twierdzi, że po takim dzieciństwie walczył, by „wszystkie bramki w głowie, przez które mógłby mi się wsączyć do głowy brunatny jad, pozamykać”.

Wtedy w Borowie, gdy patrzyłem na niemieckie naboje, odkryłem, że kilka bramek jeszcze jest otwartych

– dodał.

źródło: Fundacja im. Heinricha Bölla