Ku pamięci i przestrodze tych wszystkich, którzy wspierają dziś neobanderowską rewolucję na Ukrainie.
25 IX 1921, Lwów – po uroczystości otwarcia Targów Wschodnich, 21-letni Ukrainiec Stefan Fedak, członek Ukraińskiej Organizacji Wojskowej płk. Jewhena Konowalca, oddał cztery strzały z pistoletu do Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, który rok wcześniej postawił wszystko na ukraińską kartę organizując wyprawę kijowską. Pierwszy strzał minął głowę Marszałka o włos, drugi i trzeci zranił (w prawe ramię i w lewą rękę) towarzyszącego mu wojewodę lwowskiego Kazimierza Grabowskiego, czwartym zamachowiec, pochwycony za gardło przez policjanta, zranił się niechcący sam.
29 VIII 1931, Truskawiec – członkowie Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów: Dmytro Danyłyszyn i Wasyl Biłas dokonują śmiertelnego zamachu na przebywającego w tamtejszym uzdrowisku Tadeusza Hołówkę, posła na Sejm i wiceprezesa BBWR, najbardziej filoukraińskiego polityka sanacyjnego i organizatora tzw. ruchu prometejskiego. Decyzję o zamachu podjęli: przewodniczący krajowy OUN – Iwan Gabrusewycz, referent wojskowy OUN (późniejszy komendant główny UPA i organizator rzezi wołyńskiej) Roman Szuchewycz i referent organizacyjny OUN Zenon Kossak.
15 VI 1934, Warszawa (ul. Foksal) – członek OUN Hryhorij Maciejka, postrzelił (po nieudanej próbie zdetonowania bomby) śmiertelnie (usiłującego porozumieć się umiarkowanymi działaczami ukraińskimi) ministra spraw wewnętrznych, czołowego piłsudczyka płk. Bronisława Pierackiego. Zleceniodawcą zamachu był albo główny prowidnyk OUN Jewhen Konowalec, albo jego rywal z grupy „młodych” Stefan Bandera, a głównym organizatorem Mykoła Łebed’.
Jak to było? „Niczego się nie nauczyli i niczego nie zrozumieli”.
prof. Jacek Bartyzel
(135)
