Idea gender wyrasta ze skrajnej odmiany ideologii feministycznej. Poczynając od klasycznego już dziś zdania Simone de Beauvoir: „nie rodzimy się kobietami, stajemy się nimi”, odnoszącego się do „mitu kobiety”, który należy zniszczyć, jeśli kobiety chcą uzyskać pełną wolność, wszystkie koncepcje gender dążą do przedefiniowania kategorii płciowości.
„To nie fizjologia ustala wartości — pisze de Beauvoir — to raczej dane biologiczne nabierają takiej wartości, jaką nadaje im egzystujący człowiek”.
Judith Butler, profesor literatury porównawczej i retoryki Uniwersytetu w Berkeley, jedna z najbardziej zagorzałych propagatorek tej idei, dokonuje systematycznej i celowej dekonstrukcji pojęcia „płeć”. W eseju Akty performatywne i konstytucja gender pisze, że „nie istnieje »istota« tego, co wyraża lub uzewnętrznia płeć, ani też nie istnieje obiektywny ideał, do którego płeć dąży, bo płeć nie jest faktem, różne akty płci tworzą ideę płci i bez tych aktów nie byłoby płci w ogóle. Płeć jest więc konstrukcją, która regularnie ukrywa swoją genezę” .
Autorka Gender trouble, w kolejnej publikacji poświęconej poszerzeniu problematyki gender Bodies that Matter: On the Discursive Limits of »Sex« pisze: „Płeć biologiczna jest konstruktem idealnym, który z czasem pod przymusem zostaje zmaterializowany. Nie jest to fakt naturalny czy nienaruszalny stan ciała, ale proces, w którym normy społeczne materializują ową płeć biologiczną, a tę materializację osiągają przez wymuszone, ciągłe powtarzanie tychże norm” .
Monique Wittig, pisarka, z której twórczości czerpała Butler w początkach swej kariery, pisze: „Kobiety i mężczyźni jako klasy, i jako kategorie myślowe lub językowe (…) muszą zniknąć na płaszczyźnie politycznej, ekonomicznej, ideologicznej” . Obecnie wszelkie ruchy odwołujące się do tej idei używają jej w celu zanegowania prawdy dotyczącej płci, która jest zdeterminowana biologicznie. Kate Millet w książce Sexual Politics (1969) przekonuje, że „nie ma różnicy między płciami w chwili urodzin. Osobowość psychoseksualna jest więc czymś wyuczonym po narodzeniu” .
Monika Kacprzak, Pułapki politycznej poprawności, Von Borowiecky, Warszawa 2012
O książce więcej dowiesz się TUTAJ
(75)
