Gigantyczna podwyżka cen z 1 lutego 1982 r. była pierwszym z szeregu nieskutecznych posunięć władz PRL, które miały uratować realny socjalizm od bankructwa.
1 lutego 1982 roku WRONA zadała społeczeństwu kolejny – po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego – cios. Tego dnia władze wykorzystując zastraszenie społeczeństwa, ogłosiły drastyczną podwyżkę cen.
[quote]Był to największy w dziejach PRL jednorazowy wzrost cen. Oficjalnie komunikat mówił o wzroście cen żywności o 241%, opału i energii o 171%. Władze wprowadziły wprawdzie system rekompensat, ale daleko niewystarczających. W wyniku operacji cenowej dochody ludności obniżone zostały o blisko jedną trzecią. Przykładowo: cena schabu wzrosła z 90 do 360 złotych, kurczaków z 80 do 316, kiełbasy zwyczajnej z 44 do 190 złotych. Kostka masła zdrożała ze 100 do 300 złotych.[/quote]
Polska gospodarka w latach osiemdziesiątych pogrążona była w stanie głębokiego kryzysu. Brakowało podstawowych towarów, na co władza – także pod wpływem Solidarności – reagowała wprowadzaniem kolejnych kartek. Kryzys osiągnął dno w roku 1982 , kiedy dochód narodowy spadł o 22 procent i spadek postępował nadal.
Wprowadzona pod osłoną stanu wojennego gigantyczna podwyżka cen miała urealnić strukturę cen i wprowadzić do gospodarki odrobinę zdrowego rozsądku. W zetknięciu z codziennością realnego socjalizmu, wzmocnioną rządami komisarzy wojskowych, okazało się to niemożliwe.
Stagnacja gospodarcza trwała, braki na rynku, jak były, tak pozostały, rósł nawis inflacyjny. Podobnie nieskuteczne okazały się kolejne podejmowane przez władze tzw. reformy. Realny socjalizm bankrutował.
IPN
(481)
