Wybór wierszy Tadeusza Gajcego (1922–1944), najwybitniejszego obok Krzysztofa K. Baczyńskiego twórcy z pokolenia dwudziestoletnich poetów walczącej Warszawy. W zbiorze znalazły się sztandarowe utwory, m.in. Do potomnego, Miłość bez jutra, Pieśń nostalgiczna, ale i często pomijany, ostatni wiersz Święty kucharz od Hipciego.
Gajcy debiutował w 1943 r. tomikiem Widma, w maju 1944 r. wydał kolejny tomik Grom powszedni. Współtwórca i ostatni redaktor naczelny pisma literackiego „Sztuki i Naród”, walczył na Starym Mieście i na rodzinnym Muranowie, w batalionie AK „Chrobry I”.
Dzień przed śmiercią napisał na papierowej torebce ostatni wiersz – Święty kucharz od Hipciego – prześmiewczy utwór poświęcony ofiarom czołgu pułapki. Zginął 16 sierpnia z innym poetą z grupy „SiN”, Zdzisławem Leonem Stroińskim broniąc dostępu do ul. Długiej, przy ul. Przejazd 1/3, w miejscu, gdzie obecnie biegnie ulica Andersa.
Kto ja. Tadeusz Gajcy, poeta, 1922-1944, Rytm.
(78)
