Województwo Opolskie charakteryzuje mało zróżnicowany krajobraz. Mamy sporo lasów, równie pokaźny obszar terenów uprawnych i kilka zbiorników wodnych. Mamy również swoje góry, które może nie są imponujące pod względem wysokości, ale ich „naj” tkwi w tym, że są pasmem polskich Sudetów wysuniętym najdalej na wschód. Dalej jest tylko Brama Morawska, a za nią pasma karpackie.
Przeważającej części naszego społeczeństwa Góry Opawskie kojarzą się z Kopą Biskupią, Głuchołazami i okolicą Prudnika. Kto wie, że najdalej wysunięty fragment Gór Opawskich znajduje się w granicach powiatu głubczyckiego?
Głubczyckie wzniesienia należące do Gór Opawskich są obszarem chronionym pod nazwą „Obszar Chronionego Krajobrazu Rejonu Mokre-Lewice”. Liczne w okolicy obszary leśne są poprzecinane jarami i dolinami rzek: Osobłogi, Opawicy oraz Troi. Lasy są liściaste, iglaste oraz mieszane. W rejonie występuje wiele roślin rzadkich i chronionych, takich jak: wawrzynek wilczełyko, dziewięćsił bezłodygowy, konwalia majowa, rokitnik pospolity, marzanka wonna, kalina koralowa, buławnik mieczolistny. Miłośnicy zwierząt mogą napotkać padalce, zaskrońce, żmije zygzakowate, gniewosze plamiste, jaszczurki, lisy, przechodnie jelenie, borsuki, łasice, sarny, bażanty i kuropatwy.
Pagórkowate tereny krańca Opolszczyzny oferują swoim gościom przede wszystkim spokój. Brak infrastruktury turystycznej, który na ogół powinien być traktowany, jako rzecz negatywna, w tym wypadku jest dużym atutem. Na całym omawianym obszarze spotkamy tylko dwa szlaki piesze, które zostały wyznaczone przez sympatyków turystyki pieszej, a nie instytucje zajmujące się tym profesjonalnie.
Pierwszy szlak, żółty, zaczyna i kończy się w miejscowości Pietrowice Głubczyckie, które za sprawą ośrodka wypoczynkowego z dostępem do sztucznego zbiornika wodnego oraz schroniska młodzieżowego są niejako „turystycznym centrum” całej okolicy. Ścieżka zatacza koło przez okoliczne wzniesienia, a należą do nich m.in.: Kocia Góra (462 m.n.p.m.) i Dębowa Góra (413 m n.p.m.) – znane, jako XVI w. rzekome miejsca sabatów czarownic – oraz Góra Zamkowa (475 m.n.p.m.) będąca miejscem usytuowania grodziska średniowiecznego, a w roku 1945 silnego punktu oporu Niemców broniących Karniowa (cz. Krnov) przed dostępem żołnierzy sowieckich. Na żółtym szlaku można zobaczyć również stary kamieniołom „Bursztet”.
Drugi szlak, czerwony, o długości 3,3 km, został wyznaczony w 2011 roku i prowadzi wzdłuż granicy państwowej z miejscowości Opawica na najwyższe wzniesienie w części głubczyckiej Gór Opawskich, czyli na Graniczną Górę (541 m.n.p.m.). Będąc na jej szczycie warto przejść na stronę czeską, bowiem w odległości kilkudziesięciu metrów od granicy państwa wybudowano tam wieżę widokową o wysokości 25 m, na którą wstęp jest bezpłatny. Warto podkreślić, że Graniczna Góra jest pierwszą (lub patrząc z drugiej strony, ostatnią) górą sudecką leżącą na granicy państwa. Wędrując tymi pagórkami i mając odrobinę dobrej pogody można napawać się wspaniałymi widokami na czeską część Sudetów wschodnich.
Z pewnością uroki opisywanej okolicy dostrzegą turyści-piechurzy, turyści-cykliści, jak i amatorzy dyscypliny, która w ostatnim czasie zdobywa coraz większą rzeszę zwolenników, czyli chodziarzy z kijami nordic walking. Teren jest również sprzyjający narciarstwu biegowemu, lecz, póki co, bez odpowiednio przygotowanych tras.
„Góry głubczyckie”, a może raczej pagórki, nie należą ani do najwyższych, ani do najbardziej znanych, ale ich niepodważalnym atutem jest swego rodzaju „dzikość”. Z pewnością daleko im do nieprzetarciom szlaków Beskidu Niskiego, ale wysokie prawdopodobieństwo napotkania na dzikie stworzenie, przy jednoczesnym małym prawdopodobieństwie na napotkanie innego człowieka sprawiają, że teren ten staje się niezwykle atrakcyjny dla turystów znudzonych podążaniem przedeptanymi ścieżkami.
Marcin Żukowski, tekst ukazał się na stronie Ngopole.pl
(300)
