Władysław Malecki i obraz „Pejzaż z kościółkiem”
olej na płótnie. 65 x 101 cm.
Muzeum Narodowe, Kielce
Władysław Aleksander Malecki (ur. 3 stycznia 1836 r. w Masłowie Pierwszym, zm. 5 marca 1900 r. w Szydłowcu) – polski malarz realista znany gł. z pejzaży, brat Bolesława.
Władysław Malecki urodził się w Masłowie Pierwszym koło Kielc w 1836 r., jako drugi z trzech synów Ignacego i Karoliny z Chmielewskich. Maleccy wywodzili się ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Ojciec Władysława pracował w administracji jako pisarz prowentowy. Niedługo po narodzinach drugiego syna rodzina przeniosła się do Suchedniowa, gdzie Ignacy zostaje kasjerem tamtejszych zakładów górniczych. W latach 1852-1856 studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Chrystiana Breslauera. W tym okresie uwieczniał krajobrazy Bawarii, Tyrolu i Alp.
Po zakończeniu nauk jego obrazy nie znalazły uznania wśród ówczesnych elit. Jako tułacz i nędzarz malował pejzaże wiejskie i drobnomieszczańskie Gór Świętokrzyskich i ziemi szydłowieckiej. Malował pejzaże i krajobrazy, oraz epizody z powstania styczniowego. W latach 80. XIX w. znalazł schronienie w Szydłowcu. Ówczesny burmistrz miasta zaproponował mu swój mecenat. Malecki zamieszkał w ratuszowej wieży gdzie także tworzył. Podczas życia w Szydłowcu poświęcił się utrwalaniu na płótnie nie tylko sielankowych pejzaży, ale też portretów dostojnych jak na małomiasteczkowe realia gmachów Szydłowca (pejzaże dotyczące panoram miasta, ratusza, kościołów św. Zygmunta Króla oraz Ducha Św.). Poświęcając się Szydłowcu uwieczniał ważne dla miasta wydarzenia (np. Kampania Langiewicza). Zmarł z głodu i wycieńczenia w 1900 r. W Szydłowcu żył i tworzył do końca swych dni, po latach zaczyna być doceniany wśród polskich artystów oraz historyków sztuki.
źródło: Wikipedia
(794)
