Rafał Ziemkiewicz pochwalił się, że wywiad z nim przeprowadził dziennikarz serwisu internetowego Gazety Wyborczej. Tymczasem mimo że od tamtego czasu minęło półtora roku, jego wypowiedzi nie ukazały się. W związku z tym publicysta udostępnił je w swoim serwisie uZiemkiewicza.pl.
Publicysta pytany o ocenę PiS-u mówił:
nawet jak PiS też okaże się tylko kolejną sitwą, to mimo wszystko mniejsze zło. Choćby dlatego, że jest bardziej kontestowany, mniej umafijniony i nie ma takiego wsparcia zagranicznego
O swoim stosunku do Niemców wspomniał:
jeśli mówimy o wzorcach kulturowych, podtrzymuję: Niemcy nie potrafią znaleźć się w sytuacji ofiar. Owszem, mają taki jeden mit, wypędzenia, ale to wyjątek. Generalnie, nie wierzą, że im też może się coś stać, dlatego masowo zaaprobowali głupią politykę swojej wierchuszki. Za to uwielbiają być nauczycielami całego świata. […] mam wrażenie, że oni są tknięci silnym mesjanizmem. Nieważne, czego mają świat nauczyć: czy czystości rasowej czy multikulti, ale oni tego ten świat nauczą. Muszą być prymusami.
Natomiast uważa, że Polacy nie mają takich cech, natomiast mają jedną wielką zaletę:
My Polacy jesteśmy nie do zaj*bania
i podkreśla:
Doświadczyli tego rozmaici zaborcy i okupanci – tej niesamowitej woli przetrwania. Ja ją tłumaczę zanurzeniem w sarmackim, republikańskim ideale wolności. Wie pan, co my mamy w sobie dobrego jako naród? To, że zawsze byliśmy ludźmi wolnymi. Ludźmi rozkochanymi w wolności. Kiepsko nam ta wolność wychodzi. „Rząd musi wydawać pieniądze przede wszystkim na to, czego obywatele nie potrzebują. Na tym natomiast, co jest obywatelom niezbędne, rząd może oszczędzać”. Prawo Ziemkiewicza.
Ziemkiewicz wspomina również o III RP:
Od 25 lat każda ekipa przychodzi pod hasłem: „to trzeba zmienić, tamto trzeba zmienić”. A potem się otorbia w tym systemie. Tak to państwo ustawiono przy Okrągłym Stole, żeby nic się nie dało w nim zrobić.To uczyniło z Polski żerowisko dla towarzyszy Szmaciaków, którzy państwo doili, doją i przez jakiś czas jeszcze pewnie będą doić. […] [Czerwoni] musieli ustąpić miejsca młodemu pokoleniu towarzyszy Szmaciaków, wychowanych już przez III RP. Na tym się oparła Tuskowszczyzna – na takich małych cwaniakach, którzy sprawdzili się w lokalnych przewałach w różnych miejscowościach i darli się do naprawdę wielkich przekrętów. Ale oczywiście interesy wyrosłe jeszcze z PZPR i jej służb pozostały w grze. Na tym polegała polityka Tuska, żeby stale między nimi mediować, wyważać, i dzięki temu, jako niezbędny wszystkim zwornik całego układu, utrzymywać się na szczycie tej całej cwaniackiej piramidy.
Jego zdaniem, cała opozycja opiera się na negatywnych emocjach:
Wszystko sprowadzają do pogardy: bo jest kurdupel, bo nie ma konta w banku, bo psuje Polskę. A na czym polega psucie Polski? No na tym, co on robi! I tyle. […] Jeśli cała para idzie tylko w poniżanie wroga w oczach innych członków własnego towarzystwa, to rzeczywiście nie sposób zrozumieć, dlaczego ten zasypywany obelgami wróg wcale na tym nie traci, tylko kawałek po kawałku odbiera elitom szacunek i poparcie. […] poziom tego środowiska wyznacza dziś Tomasz Lis, czyli prymitywna, emocjonalna propaganda, to ono nie ma prawa wygrać.
Nie mogło zabraknąć tematu antysemityzmu. Ziemkiewicz tłumaczył:
antysemityzm wziął się z konfliktów materialnych i społecznych, których rozwiązanie ludzie widzieli w przemocy. Ja to nawet z tradycji rodzinnej wiem, że przed wojną gdzie się chłop nie obrócił, to widział, że go jakiś Żyd rżnie na kasie. Antyżydowskie tumulty zaczynały się z reguły od bójek na jarmarkach. A na dodatek lata 30’ to fala masowego awansu społecznego. Taki aspirujący potomek chłopów widział, że na uniwersytecie studenci pochodzenia żydowskiego mają nadreprezentację w stosunku do liczby ludności żydowskiej w Polsce, że oni opanowali najbardziej intratne zawody. Tak się działo oczywiście ze względu na kapitał społeczny tych studentów żydowskich, tylko że nikt tego wtedy nie umiał tak nie wytłumaczyć
cały tekst na stronie uZiemkiewicza.pl
(4429)
