,,Polacy rasiści każdy to powie…” – brzmiał tekst pewnego utworu. Tak właśnie postrzega Polaków wielu ludzi. Okazuje się jednak, że historia naszego kraju zna wiele chlubnych przykładów, które przeczą powyższej teorii.
Ostatnio internet podbiło zdjęcie czarnoskórego mężczyzny, który 1 sierpnia o 17:00 z biało-czerwoną opaską na ramieniu pojawił się w centrum Warszawy, by oddać hołd powstańcom. Nikt go nie przeganiał, nikt go nie wyzywał, nikt nie obrażał.
Polska nie ma na sumieniu polowań na czarownice, dziedzictwa krucjatowego, ludobójczego, kolonialnego, faszystowskiego. Nie mamy też dziedzictwa rasistowskiego. Wbrew incydentom i prowokacjom Polska nie osuwa się w rasizm
– czytamy na facebookowym profilu Racjonalista.pl.
W polskiej historii jest wiele przykładów potwierdzających tę opinię. Już w XVII wieku biskup krakowski powołał czarnoskórego Aleksandra Dynisa starostą w Koziegłowach, a burgrabia krakowski Jędrzej Czarnecki dał przybyszowi z Afryki posadę koniuszego.
Kilkadziesiąt lat później mulat Władysław Jabłonowski został generałem Legionów Polskich. Gdy dowódca, który nosił przydomek ,,Murzynek”, walczył u boku Tadeusza Kościuszki, na Zachodzie Europy dopiero zaczęto uznawać czarnoskórych za ludzi.
W czasie wojny z bolszewikami w szeregach polskich walczył pilot Józef Diak. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że Józek był czarnoskóry.
W 12-tej Eskadrze Wielkopolskiej byli też czarnoskóry kierowca i czarnoskóry mechanik. Jeden z nich nazywał się Sam Sandi.
Co ciekawe o braku rasizmu w Polsce może świadczyć też przykład z… Haiti. Tam w XIX wieku czarnoskórzy dyskryminowali białych. Wyjątek robili tylko dla Polaków, których uważali za godnych zaufania, nazywając ,,Białymi Murzynami Europy” – białych godnych zaufania czarnych.
(3867)
