Pizamar – bóstwo słowiańskich Rugian. W uzupełnieniu relacji Saksa Gramatyka Saga o potomkach Kanuta (Knytlinga-saga), źródło z II pół. XIII w., oprócz trzech znanych temu kronikarzowi bogów czczonych w zdobytym przez Duńczyków w 1168 r . Gardźcu na Rugii: Rinvita (zob. Rugiewit), Turupita (zob. Porewit) i Puruvita (zob. Porenut), wymienia jeszcze dwa
bóstwa czczone w Asundzie (Jasmundzie): Pizamara i → Tjarnaglofiego. Bliższych danych saga nie podaje, oprócz tego, że posąg Pizamara został wtedy spalony przez zwycięzców . Imię jest zupełnie niejasne, zamiast germańskiego sufiksu -mar wolno domniemywać słowiańskie -mir (Wyszomir , Bezmiar , Bezmir?).
„Czy nie jest to imię jakiegoś znakomitego zmarłego pochowanego na cmentarzu?”
(H. Łowmiański).
źródło: Jerzy Strzelczyk, „Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian”
(287)
