Po 77 latach do Ojczyzny wróciły szczątki bohaterów: płk. dypl. Ignacego Matuszewskiego i mjr. dypl. Henryka Floyar-Rajchmana. W sobotę doszło do uroczystości pogrzebowych.
W Katedrze Polowej WP wystawiono trumny płk. Matuszewskiego i mjr. Rajchmana @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/p39UcUZOjm
— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016
Uroczystości rozpoczęły się w stołecznej Katedrze Polowej Wojska Polskiego wystawieniem trumien i posterunku honorowego. Potem odbyła się msza żałobna z udziałem wojskowej asysty honorowej, którą celebrował biskup polowy Wojska Polskiego, Józef Guzdek. Następnie szczątki oficerów zostały przewiezione w kondukcie na Wojskowe Powązki.
Trwa msza św. w Katedrze Polowej WP @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/OBJoIFCBEP
— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016
Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie, napisał święty Paweł w liście do Rzymian. Nie żyliście dla siebie, ale dla umiłowanej Ojczyzny. Nigdy nie pytaliście, co wam może dać Ojczyzna, ale co wy możecie jej ofiarować. Wasze życie było zmaganiem o wolną Ojczyznę”
– powiedział bp Guzdek.
Pogrzeb polskich oficerów na Wojskowych Powązkach @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/Oz7aE3iotY
— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016
Pogrzeb płk Matuszewskiego i mir Rajchmana. Przemówienie @Macierewicz_A @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/HJ6BvoYndK
— Małgorzata Puzyr (@empuzyr) 10 grudnia 2016
Ignacy Matuszewski studiował m.in. filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, architekturę w Mediolanie i prawo w Dorpacie (obecnie Tartu w Estonii). Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Pod koniec 1917 roku rozpoczął służbę I Korpusie Polskim gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego; później został też członkiem Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował m.in. w II Oddziale Naczelnego Dowództwa, którego w 1920 roku został szefem. W latach 1924–26 był attaché wojskowym w Rzymie, a później m.in. ministrem skarbu.
We wrześniu 1939 roku kierował ewakuacją polskiego złota. We Francji nie został jednak przyjęty do formującego się Wojska Polskiego. W 1941 roku przybył do Nowego Jorku. Należał do inicjatorów powołania Komitetu Amerykanów Polskiego Pochodzenia i Instytutu Józefa Piłsudskiego, którego w latach 1944–46 był wiceprezesem. Zmarł w 1946 roku w Nowym Jorku.
Henryk Floyar-Rajchman od 1913 roku należał do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny służył w 5. pułku piechoty Legionów, a po kryzysie przysięgowym – w Polskiej Organizacji Wojskowej. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w sztabie 1. Dywizji Piechoty Legionów. Po wojnie ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i w latach 1928–31 był attaché wojskowym w Tokio. Od 1933 do 1935 roku – wiceminister i minister przemysłu i handlu. Poseł na Sejm.
We wrześniu 1939 roku brał udział w ewakuacji polskiego złota. We Francji został przeniesiony do rezerwy. W 1941 roku przybył do Nowego Jorku. Rok później przygotowywał Zjazd Związku Obrony Narodowej im. Józefa Piłsudskiego. Należał do grona założycieli Instytutu Józefa Piłsudskiego; od 1944 roku wchodził w skład Rady Instytutu, w latach 1947–51 był jego wiceprezesem. Zmarł w 1951 roku w Nowym Jorku.
(212)
