Obozy pracy w Polsce Ludowej nie różniły się od niemieckich. „Hitler włożył w to faszystowską ideę, a my możemy włożyć ideę ludową”

W Hrubieszowie w areszcie śledczym funkcjonariusze UB w trakcie przesłuchań wlewali przesłuchiwanym terpentynę do nosa.

Relacja z przesłuchania na UB:

Wsadzali mnie do beczki wypełnionej wodą i podgrzewali. Jeden z funkcjonariuszy siedział na pokrywie i od czasu do czasu pytał, czy się namyśliłem. A ja nie bardzo mogłem się namyślić, bo poza tą dwójką prowokatorów nie znałem nikogo z żadnej organizacji. Byłem tak poparzony, że skóra schodziła ze mnie płatami.

W Lesznie UB-ecy kazali przesłuchiwanym stać nieruchomo i trzymać ręce uniesione nad głową. Między palce wkładano kawałki fosforu i podpalano. Opuszczenie rąk karano biciem.

OBOZY PRACY

– Władysław Gomułka na plenum KC PPR w 1946 r. : „Hitler zrobił obozy pracy, uważacie, że to jest taka faszystowska idea. Hitler włożył w to taką faszystowską ideę, a my możemy włożyć ideę ludową.”

W listopadzie 1945 r. powstała Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym. Jej szefem został główny ideolog PPR Roman Zambrowski. Delegatury komisji swoje siedziby miały we wszystkich Wojewódzkich Urzędach Bezpieczeństwa Publicznego. Komisja miała prawo skazać na kilkuletni pobyt w obozie pracy.
Ogółem w czasie istnienia Komisji w latach 1945-53 istniało 300 obozów pracy, najokrutniejsze w Ostrowcu Świętokrzyskim, Mielęcinie, Słupsku, Pułtusku, Siemianowicach Śląskich, Iławie, Białymstoku, Ełku, Potulicach, Strzelcach Opolskich, Rusku koło Strzegomia, Kamiennej Górze i Jaworznie.

Podczas ośmiu lat funkcjonowania obozów skazano 250 tysięcy osób. Były osobne obozy dla Ukraińców, Łemków, Cyganów.

Relacje:

Za najdrobniejsze przewinienie bito. Za karę, przy kilkunastostopniowym mrozie, ganiano nas nago przez kilka godzin, wyzywając najwulgarniejszymi słowami. Potykające się kobiety bito pałkami wypełnionymi ołowiem. Kiedy uciekła jedna z dziewcząt, musiałyśmy skakać kilka godzin ‚żabką’. Po złapaniu jej zorganizowano nam dodatkowy apel. Okropnie pobitej, nagiej uciekinierce powieszono na piersiach metalową tablicę z napisem: ‚Przeze mnie skakałyście żabką’. Milicja nawoływała: ‚Bijcie ją’. Nikt tego nie zrobił.

JAWORZNO – w miejscowości tej Niemcy w 1943 r. utworzyli filię oświęcimskiego obozu. Filia ta istniała do stycznia 1945 r. Z chwilą wejścia na te tereny wojsk sowieckich utworzono obóz koncentracyjny dla Niemców, Ślązaków, volksdeutschów, Cyganów i Ukraińców z akcji „Wisła.”

Przez kilka miesięcy komendantem obozu był J. Mordasow, kapitan NKWD. Pod koniec roku zastąpił go Salomon Morel. W pierwszym roku istnienia obozu zmarło 5100 osób, w 1946 – 1000, do 1949 zmarło 10 000.

Komendant Mordasow, kiedy się upił, lubił sobie postrzelać do „ruchomych celów.” Kazał biegać ludziom i celował do nich. Lubił też gwałcić. Jego strażnicy również. Dokonywano gwałtów na młodych dziewczętach w obecności rodziców.

Po odwołaniu Mordasowa, w listopadzie 1945 r. komendantem obozu został kapitan Salomon Morel. Wcześniej pracował w obozie w Świętochławicach. Osobiście mordował ludzi, przez kilka miesięcy, dwa razy w tygodniu, wraz z grupą funkcjonariuszy odwiedzał baraki zamieszkane przez niemieckich jeńców wojennych. Bili pałkami, deskami, stołkami. Znęcali się nad rannymi i chorymi.

W 1950 r. w czasie likwidowania obozu i tworzenia nowego, dla młodzieży strażnicy dokonywali „redukcji” więźniów. Ustawiano naprzeciw siebie grupę Niemców i Ukraińców, dawano kije i mówiono – „albo oni, albo wy.” Musieli się sami mordować. Ci co przeżyli, chowali zabitych.

Mateusz Wyrwich, „Jaworzno”