Adolf Nowaczyński (1876-1944) był uznawany za najostrzejsze pióro II RP. Za to, co pisał spotykały go szykany władz i pobicia. Mimo to, dalej krytykował nadużycia polityków, karierowiczostwo i złodziejstwo. Nie oszczędzał nikogo, także tej części sceny politycznej, z którą sympatyzował. Miał wielki talent pisarski i ogromną erudycję, dlatego jego teksty i dziś czyta się z wielką przyjemnością.
Teksty Nowaczyńskiego i o Nowaczyńskim możesz poczytać TUTAJ.
„Książka, którą niniejszym przedkłada się Czytelnikom, jest sobie zbiorem, doborem, pokłosiem tak zwanych artykułów pierwszej potrzeby dziennikarskich z ostatnich lat dwóch. Takich doborów czy pokłosi można by skolekcjonować z tych lat dwóch czy trzech jeszcze dwa czy trzy. Czegóż to dowodzi? Otóż tego, że i u nas można zdobyć się na wydajność pisarską, zbliżoną do L. Daudeta. Tylko trzeba nieco, jak to mówią, przysiąść fałdów, zdecydować się na mniej więcej czternasto-, a bywa że i szesnastogodzinny dzień pracy.
I trzeba dużo, bardzo dużo czytać. Wystarczy do trzydziestu (30) dzienników dziennie, ale z końcem tygodnia tyleż tygodników i miesięczników; książek się nie liczy. I dopiero z taką intensywnością studiując i pracując przez lat kilka czy kilkanaście można sobie wyrobić pewną kulturę publicystyczną, która pomaga potem w jakim takim orientowaniu się w całokształcie (kalejdoskopie) „bieżących” zjawisk, przemian, problemów, procesów politycznych, socjalnych, narodowych, państwowych, ideowych, literackich, artystycznych.
Bez czytania nałogowego nie ma pisania. Bez pracy nie będzie kołaczy. Poza pracą non est salus. Na jeden dzień ugorowania nie można sobie pozwolić! Dzisiaj, kiedy kontroluje się bieg wypadków na całej kuli ziemskiej równocześnie, kiedy wszystko wszędzie zbliżyło się tak raptownie, że nic co na świecie już nie jest dla nas nieznanym, obcym (…nihil humani a me alienum puto…), widowisko całe zrobiło się tak bajecznie interesujące, intrygujące, frapujące, dziwne, olśniewające, że nie można ani na jeden dzień przerwać sobie rozkoszy obserwacji i definiowania.
Szkice publicystyczne zebrane w tym tomie prześwietlają tylko pewne okolice świata i pewne kategorie zjawisk i faktów. Jak poucza tytuł, są w nich przebłyski myślowe może i drogocenne, ale są też i drobiazgi z dnia przemijającego. Razem zebrane dają Czytelnikowi pewną sumę informacji oraz pewną sumę emocji. Materiał często zbyt poważny, styl i ujęcie felietonowe starają się uprzystępnić i ustrawnić dla konsumenta. […]. Adolf Nowaczyński (z Przedmowy).
Adolf Nowaczyński, Plewy i perły, Ostoja, Kraków. Książkę można nabyć TUTAJ.
Spis rzeczy
Przedmowa
NIEMCY
Wśród trujących mgieł
Moltke-polonofil…
Co Wilhelm II nosił w rękawie?
Upadek domu Mosse
Bismarck autentyczniejszy
Pastor z Oldenburga
Żywotopis Hamana
Hitler uczeń Poppera?…
Nordycy na „ski”
Ten doktor Goebbels
Marks przemilczany
Hitler Syjonu
Tragedia młodego Herzla
AMERYKA
Mammonarchia
Chanaan tu już nie jest
Sami o „Samie”
Religijność Anglosasów
Danczowski
Wyżański
Ułani! Ułani!
Krakauer Krauss
Filmy, które nas nie doszły
Einstein podjudzał Amerykę
Poland swindled
Wise and Lippman
SOWIETY
Dalila Sowietów
USA — ZSRR
Thermidor i Termitiera
Pięta czerwonego Achillesa?
Króliki i króle
Rouge et noir — czyli czerwoni i czarni
„Oczkowtiratielstwo”
Sowietarchia w anegdocie
Krokodyl
Skrzydlata flota Bolszewii
Mała reminiscencja
Ziemia obiecana
USSR
Banzaj!
POLSKA
Wieszcze i wróżbity
Don Porfirio
Hermy czy maski
Wszyscy na łódź
Ofensywa bezbożników
Lupus ex oriente
Ford, Fox i mecenas Szapiro
Figlarz
Jowisz i kartofel
Łowcy mikrobów
O Szmuglu
Sadyzm
Afera lady Parnes…
Pięść czy mózg?
„W odór”
A co tam z żargonkiem?
Moryce w… St. Moritz
Espana i… esperanto
Kamienie pod nogi
Huculi! Huculi!
Łukasiewicz zdegradowany
Nieco cyferek
Mordy w ziemi świętej
Obniżyć stopę!!!
Circenses stop!
Autostrada Pułaskiego
Raz o świniach
Sekty a przestępczość
Nowy Plutarch
Cud nad Berlinem
Skarżyński
Bunt Arabów
Polityczne pomarańcze
Fikcja Syjonu
Ksiądz Pinciurek
Jak dożyć stu lat?
(135)
