O metrze w Krakowie od 2:27
Plany budowy metra w Krakowie mają długą historię. Już w 1965 r. w „Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Krakowa”, przewidziano realizację tunelu premetra dla szybkiego tramwaju na odcinku Rondo Mogilskie – Dworzec PKP – ul. Karmelicka.
W 1973 r. w rejonie dworca PKP rozpoczęto roboty ziemne i budowlane I etapu tunelu premetra dla szybkiego tramwaju na odcinku Rondo Mogilskie – Dworzec PKP – ul. Karmelicka. W latach 70. i 80. ubiegłego stulecia wykonano tunel pod dworcem oraz palisady z pali wielkośrednicowych z poziomu terenu, wzdłuż ul. Lubomirskiego, od dworca głównego PKP do Ronda Mogilskiego, z wyłączeniem okolic ul. Rakowickiej.
W kolejnym, zakończonym w 1976 r. „Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Krakowskiego Zespołu Miejskiego” powtórzono koncepcję trasy tunelowej W-Z, poszerzając zakres robót I etapu o odcinek szybkiego tramwaju N-S na odcinku ul. Karmelicka – ul. Dietla. Docelowy system transportu szynowego oparty został na podsystemie metra i szybkiej kolei miejskiej (PKP), o znacznie rozbudowanej sieci. Zawarte w tym planie założenia rozwoju systemu transportu w Krakowie stały się podstawą rozpoczęcia w Biurze Rozwoju Krakowa bardziej szczegółowych prac początkowo nad szybkim tramwajem, a później metrem na obszarze przede wszystkim śródmieścia.
W 1982 r. w ramach współpracy miast Krakowa i Norymbergi specjaliści niemieccy opracowali ekspertyzę „Zalecenia w sprawie rozbudowy miejskiej komunikacji zbiorowej w obrębie śródmieścia Krakowa”, potwierdzającą celowość i możliwość wprowadzenia do obszaru śródmiejskiego tunelowych tras metra. Zaproponowano przebieg trzech tras tunelowych, które w okresie przejściowym – zgodnie z wytycznymi z planu ogólnego Krakowa – przebiegając wyłącznie pod obszarem śródmieścia, mogły być wykorzystane dla wprowadzenia w nie linii tramwajowych. Wykazano, że taka możliwość istnieje pod warunkiem prowadzenia tuneli płytkich, realizowanych metodą tarczy hydraulicznej. Później do prac dołączyli specjaliści z Mińska, Moskwy i Leningradu.
W 1985 r. wiceprezydenci Warszawy, Łodzi i Krakowa, jako miast metrowskich, podpisali porozumienia dotyczące wymiany doświadczeń w dziedzinie planowania, projektowania i eksploatacji metra.
30 stycznia 1987 r. prezydent miasta podjął decyzję o rozpoczęciu prac projektowych i przygotowawczych budowy I linii metra w Krakowie i wyznaczeniu Biura Rozwoju Krakowa do pełnienia funkcji inwestora zastępczego i koordynatora tych prac.
Dużą rolę dla przybliżenia idei metra w Krakowie odegrała konferencja naukowo-techniczna pt. „Metro w Krakowie”, zorganizowana w dniach 21- 22 stycznia 1987 r.
W latach 1987-1989 działał pod przewodnictwem Rektora Politechniki Krakowskiej prof. Wł. Muszyńskiego Społeczny Zespół Konsultacyjny ds. Metra w Krakowie, oceniający postęp prac badawczych i projektowych.
W kwietniu 1988 r. Rada Narodowa Miasta Krakowa zatwierdziła plan ogólny zagospodarowania Krakowa, z metrem, jako docelowo podstawowym środkiem komunikacji zbiorowej w mieście, stwarzając tym samym formalne i merytoryczne podstawy do opracowania i realizacji projektu.
Do dziś pojawiają się pomysły, by metro w Krakowie powstało. jednak od początku inicjatywy, czyli od 1965 r., niewiele się zmienia…
(179)
