Mimo że w życiu publicznym Marx i Engels wyznawali przede wszystkim walkę klas, koncepcja walki ras również odgrywała dużą rolę szczególnie w ich życiu prywatnym – pisał prof. Marek Jan Chodakiewicz w książce ,,O prawicy i lewicy”.
Na przykład, Marx bardzo chwalił teorię „deewolucji”. Jej twórca, etnolog francuski Pierre Trémaux, twierdził, że „Prymitywny Murzyn nie jest wyewoluowaną małpą lecz zdegenerowanym człowiekiem”. Marx skomentował, że Jest to ważny postęp ponad [teorie] Darwina”. Zgodnie z taką logiką Marx nazwał męża swej siostrzenicy „nasieniem goryla” (gorilla offspring). Ten człowiek był Kreolem, a więc miał lekką domieszkę czarnej krwi. Zresztą rasistowskie epitety – jak „żydowski czarnuch” (Jewish Nigger) – były u Marxa normą.
Sekundował mu w tym Engels. Na przykład, na wieść, że zięć Marxa socjalista Paul Lafargue, który miał minimalną domieszkę krwi murzyńskiej, stanął w wyborach w okręgu Paryża, gdzie znajdowało się miejskie zoo, Engels stwierdził: „Będąc jakościowo jako czarnuch stopień bliżej niż my do reszty królestwa zwierząt, bez wątpienia on jest najodpowiedniejszym reprezentantem tego dystryktu”.
W podobnym stylu Engels utrzymywał swoje wypowiedzi – nawet publiczne – na temat Słowian, określając ich jako „narody reakcyjne” (reaktionäre Völker), a języki słowiańskie – nie mającą racji bytu „fantazją” (der Phantasie). Marx zaś dodawał, że większość „narodów słowiańskich nie ma przyszłości” (hat kein slawisches Volk eine Zukunft).
Jednakże nawet reakcjoniści mogli być użyteczni, jeśli chcieliby tylko przeprowadzić rewolucję. W tym świetle jest jasne, że wszystkie enuncjacje Marxa i Engelsa popierające niepodległość Polski były tylko sprawą taktyki. Mieli oni nadzieję, że powstania polskie przerodzą się w ogólnoeuropejskie rewolucje, które zmiotą Stary Ład.
O Polakach i Rosjanach Engels pisał do Marxa z imperialistycznym wielkoniemieckim szowinizmem, a o Żydach z rasistowskim zacięciem:
„Im więcej rozmyślam nad historią, tym jaśniej widzę, że Polacy są une nation foutue [narodem skazanym na zagładę – tłumaczenie w tekście], którym można tylko dopóty posługiwać się jako narzędziem, dopóki sama Rosja nie zostanie wciągnięta w wir rewolucji agrarnej. Od tej chwili Polska nie będzie już miała absolutnie żadnej raison d’ètre [racji bytu – tłumaczenie w tekście; podkreślenie nasze]. Polacy nie zapisali się nigdy w historii niczym prócz walecznych i głupich bijatyk. Nie można nawet przytoczyć ani jednego wypadku, w którym Polska, choćby tylko w stosunku do Rosji, reprezentowałaby [sic!] z powodzeniem postęp lub dokonała czegoś o historycznym znaczeniu…
Polska nigdy nie umiała spolonizować obcych elementów – Niemcy w miastach są i pozostaną Niemcami. O tym zaś jak Rosja potrafi rusyfikować Niemców i Żydów, świadczy wymownie każdy Niemiec rosyjski w drugim pokoleniu. Nawet Żydzi dostają tam słowiańskich kości policzkowych [podkreślenie nasze]…
Wniosek: odebrać Polakom na zachodzie wszystko, co się da, obsadzić ich twierdze – zwłaszcza Poznań – Niemcami pod pozorem ochrony, pozwolić im gospodarować, posyłać ich w ogień, ograbiać do cna z żywności ich kraj, zbywać ich widokami na Rygę i Odessę, a gdyby udało się wprawić w ruch Rosjan — sprzymierzyć się z nimi i zmusić Polaków do ustępstw”.
Sfrustrowany Słowianami i Żydami Engels pisał złowieszczo i proroczo:
Następna wojna światowa nie spowoduje li tyko zniknięcie z powierzchni ziemi reakcyjnych klas i dynastii, ale również całych reakcyjnych narodów. I to też jest postęp
źródło: Marek Jan Chodakiewicz, ,,O prawicy i lewicy”.
(10002)
