Panorama racławicka została odsłonięta w setną rocznicę bitwy pod Racławicami.
Malowidło powstawało w latach 1893-1894 i zostało zamówione przez władze miasta Lwowa. Realizatorami projektu i głównymi twórcami monumentalnego obrazu byli Jan Styka i Wojciech Kossak. W pracach brali też udział inni znani malarze: Zygmunt Rozwadowski, Teodor Axentowicz, Michał Sozański, Włodzimierz Tetmajer i Wincenty Wodzinowski.
Ekspozycja uświetniła zorganizowaną w tym czasie Powszechną Wystawę Krajową. Panoramę eksponowano w zbudowanej specjalnie do tego celu w lwowskim Parku Stryjskim rotundzie o średnicy 38 m. Malowidło stało się szybko jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta, krzepiło patriotyczne uczucia Polaków tłumnie ściągających na ekspozycję ze wszystkich trzech zaborów.
Podczas II wojny światowej naloty niemieckie uszkodziły Panoramę. Okupację niemiecką i wkroczenie Sowietów płótno przeczekało ukryte we lwowskim klasztorze bernardynów.
W 1946 r. malowidło wraz z lwowskimi zbiorami Ossolineum zostało przewiezione do Wrocławia. Panorama przez długi czas spoczywała w magazynach Muzeum Narodowego. Poddawana była konserwacji i udostępniana na ekspozycje jedynie we fragmentach („bryty”).
Ponowne udostępnienie publiczności całego dzieła nastąpiło dopiero 14 czerwca 1985 roku.
źródło: Muzeum Historii Polski
(361)
