Komandos Hitlera Otto Skorzeny pracował dla Mossadu: Otto Skorzeny podczas II wojny światowej zasłynął przeprowadzeniem spektakularnych operacji komandosów. Jednak po wojnie z jego usług korzystał.... izraelski Mossad. Prasa do tych informacji dotarła w 1989, sam izraelski wywiad oficjalnie potwierdził ten fakt dopiero w 2016 roku.

https://youtu.be/r3nys03K7Qk

Skorzenny zmarł w 1975 roku. Jego ciało zostało poddane kremacji, prochy umieszczono w Döblinger Friedhof w Wiedniu. Oto charakterystyczne obrazki z pogrzebu:

https://youtu.be/Oz6tBrK58u4

Artykuł Ulubiony komandos Hitlera. Po wojnie mordował dla… izraelskiego Mossadu (wideo) pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Michał P. Garapich, wykładowca antropologii na University of Roehampton w Londynie, regularnie publikujący w izraelskim Haaretz, podzielił się swoim odkryciem na łamach tej gazety. Jego zdaniem Adam Mickiewicz prawdopodobnie był Żydem.

W swoim tekście na początku ostrzega, że polskie prawo sprawia, że ten tekst jak i inne wypowiedzi mogą znaleźć się pod lupą polskiej prokuratury. Powołuje się na prof. Jana Grabowskiego, który wymyślił liczbę 200 tys. Żydów, którzy zginęli na skutek działań Polaków, pisząc o ,,orgii mordu". Wspomina o polskim nacjonalistycznym rządzie, który utrwala stereotyp Polaków jako antysemitów z natury. Nie zabrakło wzmianki natury osobistej: dziadek i wujek autora mieli być ukrywani przez Polaków, a potem spaleni przez nich (,, Poles hid my grandfather and uncle, then burnt them to death").

Jednak autor mimochodem dzieli się niespodziewanym odkryciem. Twierdzi, że stereotyp Polaka-antysemity jest niewłaściwy i intelektualnie wątpliwy, bo obie kultury polska i żydowska przez niemal tysiąc lat współistnienia przenikały się i wzajemnie na siebie oddziaływały.

- Żaden intelektualista nie może wyobrazić sobie polskiej kultury bez żydowskich elementów. W końcu największy polski poeta romantyczny Adam Mickiewicz był pod mocnym wpływem judaizmu i prawdopodobnie sam był Żydem

- stwierdza profesor antropologii.

Problem w tym, że nie ma żadnych dowodów na to, że Mickiewicz był Żydem. Teoria, że Majewscy, z których wywodziła się matka poety, byli wychrzczonymi Żydami z sekty frankistów, nie ma podstaw. Wszystkie przedstawiane dowody opierają się na luźnych spekulacjach, tak jak książka Jadwigi Mauer ,,Z matki obcej... Szkice o powiązaniach Mickiewicza ze światem Żydów".

W ,,Księgach narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego" znajduje się tekst Mickiewicza, który mówi wiele o stosunku wieszcza do Żydów. Polecamy poniższą lekturę:

Pewien Chrześcijanin mieszkał pod lasem, będąc gajowym. Ten ujrzał iż zbójca wykrada się z lasu i dąży ku karczmie, w któréj mieszkali żydzi, aby ich pobił i odarł. Rozbójnik rzekł do gajowego: pójdźmy razem na żydy, a podzielim się łupem ich.

Gajowy miał w ręku strzelbę, ale tylko nabitą śrótem na ptaszki, przecież rzucił się na rozbójnika, i ranił go; sam zaś był mocniéj zraniony, i porwali się za barki, i bili się długo, aż rozbójnik obalił gajowego, i podeptał, i myślił, iż go zabił. Ale sam będąc zraniony, nie mógł dla ujścia krwi iść na rozbój, i wrócił do lasu. Gajowy zaś zawlókł się do karczmy dla ratunku.

I rzekł żydom: oto spotkałem męża rozbójnika, i odpędziłem go, i zraniłem, ale skoro wyleczy się wróci; a jeśli tu nie wróci, tedy pójdzie łupić inne Żydy po karczmach. Wstańcie więc pojmajcie go, i zwiążcie; a jeśli boicie się, pomóżcie mnie, rozbójnik jest mąż dużéj ręki, ale iż osłabiony, pożyjem go.

Żydzi zaś widzieli z karczmy, co się stało, i wiedzieli, że ich obronił; ale obawiali się, aby nie prosił zapłaty.

Więc udali wielkie zadziwienie, pytając, skąd przychodzi, i czego żąda; starsi dali mu wódki i chleba; a bachury płakały, niby z litości.

I rzekli wszyscy: nie wierzymy, aby rozbójnik chciał nas zabijać; bywał tu u nas dawniéj, i pił wódkę, a nic nam złego nie zrobił.

Odpowiedział im gajowy: jeśli tu był, tém gorzéj dla was, bo obejrzał dom wasz, i skrzynie wasze, i obaczył, że w domu mieszkają żydzi, to jest, lękliwego i słabego serca Naród.

Na to rzekli znowu Żydzi: nie bluźń na Naród nasz; alboż nie z niego, nie z naszego Narodu był Dawid, który zabił Goliata, i Samson najmocniejszy z ludzi.

Odpowiedział im gajowy: człowiek jestem w księgach nieuczony, słyszałem od Plebana, że ów Dawid i Samson pomarli, i niepowstaną; radźcie więc o sobie.

Rzekli więc Żydzi: nie nasza rzecz lasy ze zbójców oczyszczać, jest na to urząd i wojsko; idź a powiédz im.

Odpowiedział gajowy: broniąc was, nie pytałem urzędu, i nie czekałem na wojsko.

Rzekli mu Żydzi: broniłeś sam siebie.

Odpowiedział gajowy: mogłem wżdy pomagać rozbójnikowi łupić was, albo iść z daleka za nim i milczéć, a podzieliłby się ze mną dobrem waszém. Mogłem też z domu nie wychodzić.

Rzekli mu Żydzi: broniłeś nas, bo spodziewałeś się zapłaty. Jakoż daliśmy tobie wódki i chleba, i opatrzyliśmy ranę, i damy ci jeszcze talar bity.

Odpowiedział im gajowy: Zapłaty waszéj nie chcę, a za chleb i wódkę, i leki, odeszlę pieniądze, skoro wrócę do domu mego.

Rzekli mu znowu Żydzi: biłeś się ze zbójcą, bo wiemy, żeś człowiek kłótliwy, i lubisz bój, i szukasz po lesie zwierza.

Odpowiedział im gajowy: gdybym szedł na bój, uzbroiłbym się lepiéj, wziąłbym kule i tasak; wyszedłbym albo pierwéj, albo potém; a widzieliście, żem nie wyszedł ani pierwéj, ani potém, ale w tę samą chwilę, kiedy ujrzałem męża rozbójnika idącego na was.

Więc Żydzi zadziwili się bardzo, i rzekli: powiedz tedy, a przyznaj się, dla czegoś to zrobił, co zrobiłeś; i jakie były myśli twe, bo człowiek dziwny jesteś!

Odpowiedział gajowy: tego jednego wam nie powiem, a choćbym powiedział, nie zrozumiecie, bo inny jest rozum żydowski, a inny chrześcijański; ale gdybyście się nawrócili do Chrześcijaństwa, zrozumielibyście sami postępowanie moje, nie potrzebując pytać się mnie. I to rzekłszy, wyszedł od nich.

Idąc zaś, jęczał dla ran.

A Żydzi mówili między sobą: chlubi się, że jest mężny, a jęczy; rany jego nie są ciężkie, i tylko jęczy, aby nam straszył dzieci.

Wiedzieli Żydowie, iż ciężko raniony był, ale czuli, iż źle zrobili, a chcieli sami w siebie wmówić, że nic złego nie zrobili. I gadali głośno aby sumnienie swe zagłuszyć.

Źródło: Adam Mickiewicz, Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, Paryż 1832

źródło: Haaretz / Kompromitacje.blogspot.com

Artykuł Z izraelskiej gazety dowiadujemy się, że Adam Mickiewicz był prawdopodobnie Żydem. Przypominamy ,,antysemicki” tekst wieszcza pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Sławomir Grünberg, reżyser filmu „Karski i władcy ludzkości”, mówił w przeszłości o stosunku amerykańskich Żydów do rozpaczliwych apelach o zagładzie ich rodaków. Podkreślał: - Nie reagowali na zagładę, bo bali się, że stracą swoje fortuny.

Zacząłem się zastanawiać nad tym, jak ci amerykańscy Żydzi musieli być osaczeni przez własny sukces, skoro ignorowali informacje o gettach, obozach koncentracyjnych

- powiedział Grünberg w rozmowie z ,,Dziennikiem Gazetą Prawną". Jego film opowiada m.in. o bierności światowych przywódców na apele o zapobiegnięcie zagładzie.

[Karski] zrobił najwięcej. Ale władcy ludzkości mieli go gdzieś

- podkreślał reżyser. Wielu Żydów nie dowierzało Karskiemu:

Feliks Frankfurter, Żyd, sędzia amerykańskiego Sądu Najwyższego, powiedział Karskiemu, że nie wierzy w historie o getcie, o zagładzie. Nie wierzy, nie chce wierzyć, nie ogarnia tego, nie przyjmuje do wiadomości

Rabini amerykańscy protestowali przed Białym Domem, ale...

prezydent uciekł z Białego Domu tylnym wyjściem [...] Roosevelt i rząd amerykański bali się zaangażować w sprawę żydowską

- przypomina reżyser, który mówi, że wściekł się, gdy dowiedział się, że „New York Times” zamieścił informację o zagładzie Żydów na 16. stronie.

Szef „NYT” też był Żydem. Zacząłem się zastanawiać nad tym, jak ci amerykańscy Żydzi musieli być osaczeni przez własny sukces, skoro ignorowali informacje o gettach, obozach koncentracyjnych. Nie reagowali na zagładę, bo bali się, że stracą swoje fortuny. Próbuję rozumieć tego szefa „NYT”, który musiał kalkulować, bać się, że czytelnicy obrócą się przeciwko niemu, kiedy zacznie forować tematy żydowskie

- podsumował, potwierdzając przypuszczenie dziennikarza, że szef gazety bał się o swoje pieniądze, ,,bo nakład spadnie".

źródło: Dziennik Gazeta Prawna

https://youtu.be/R2irw3re_LY

Artykuł Mocne słowa reżysera filmu o Janie Karskim o amerykańskich Żydach. ,,Nie reagowali na zagładę, bo bali się, że stracą swoje fortuny” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Tom Segev to izraelski historyk, dziennikarz, pisarz. Jego książka „Siódmy milion. Izrael – piętno zagłady” zdążyła zdobyć uznanie krytyków jak i czytelników na całym świecie. W wywiadzie z miesięcznikiem ,,Uważam Rze Historia" mówił, że ocalałych z Holokaustu po II wojnie światowej w Izraelu nazywano ,,sabon", czyli po hebrajsku ,,mydło".

Nie robili tego Arabowie, ale inni Żydzi. Ci, którzy wojnę spędzili na Bliskim Wschodzie.

Trudno dziś znaleźć słowa, które mogłyby w odpowiedni sposób nazwać to, w jak haniebny sposób byli traktowani ocalali z Holokaustu w Izraelu po wojnie. [Żyd urodzony w Palestynie] chciał w ten sposób okazać mu swoją pogardę. Swoją wyższość i wstyd, jaki odczuwał, gdy patrzył na tego człowieka. Dostrzegał w nim cechy, które widział również w sobie, ale które starał się przezwyciężyć i których nienawidził. Żydzi z europejskiej diaspory byli według niego Żydami słabymi. O mentalności ofiary. Dali się wymordować Niemcom, w drodze do komór gazowych byli potulni jak jagnięta prowadzone na rzeź. Dla syjonistów, którzy tworzyli w Palestynie nowego żydowskiego człowieka – odważnego Żyda wojownika, podobna postawa była czymś godnym pożałowania

- mówił. Profesor dodawał, że pytali ich, dlaczego nie walczyli, a zachowali się jak tchórze.

gdybyśmy to my byli na waszym miejscu, do Holokaustu by nie doszło

- podkreślali na każdym kroku.

Często mieli oni wręcz żal do ocalałych, że przetrwali. Przecież niemal wszyscy bojownicy z getta warszawskiego zapłacili życiem za swój bezprecedensowy akt oporu. Oni zginęli, ale pozostawili nam legendę o żydowskim heroizmie. A wy? Chowaliście się gdzieś w brudnych kanałach jak szczury, a teraz wypełzliście na powierzchnię. Pogardzamy wami dlatego, że przetrwaliście w tak upokarzający sposób. Syjonistyczny przywódca, założyciel i pierwszy premier państwa Izrael Dawid Ben Gurion powiedział kiedyś, że ci, którzy ocaleli, przetrwali kosztem innych. Z definicji są więc złymi ludźmi

- mówił miesięcznikowi ,,Do Rzeczy".

Twierdzi, że kiedy po raz pierwszy o tym usłyszał, myślał, że to był zwykły margines. Tymczasem było wręcz przeciwnie - niemal każdego, kto przeżył spotkały takie upokorzenia. Szymon Wiesenthal zdradził, że był zdumiony, kiedy przeglądając gazety tuż po wojnie nie znajdował nich wzmianki o Holokauście nie tylko na pierwszej stronie, ale także na drugiej i trzeciej.

był tematem ze strony ostatniej. I to na ogół opisywanym małym drukiem. Ważniejsze od zagłady europejskich Żydów były zawiłości polityki syjonistycznej, sprawy ekonomiczne Bliskiego Wschodu, a nawet program opery czy wyniki meczów piłkarskich.

Wszystko zmienił proces Adolfa Eichmanna.

Na początku prokuratura nie mogła znaleźć świadków, bo oni nie byli w stanie uwierzyć, że naprawdę mogą opowiedzieć o Holokauście. Wkrótce pojawiły się jednak tysiące artykułów prasowych i książek o zagładzie. To był raptowny i całkowity przełom. Proces Eichmanna był terapią dla całego społeczeństwa. Od tego momentu Holokaust stał się centralnym punktem izraelskiej tożsamości

- stwierdził.

cały wywiad ukazał się w miesięczniku "Uważam Rze Historia"

Artykuł Dziś Izrael stawia na piedestale ocalałych z Holokaustu. Izraelski historyk przypomina, jak poniżano ich zaraz po wojnie. ,,Chowaliście się w brudnych kanałach jak szczury” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Pierwszy premier Izraela: ,,Gdybyście nie byli ostatnimi łotrami...". Dr Ewa Kurek, badaczka stosunków polsko-żydowskich, przypomniała o mało znanej karcie z historii Holokaustu. Państwo Izrael było tworzone przez ludzi, o których pierwszy premier Izraela Dawid Ben Gurion mówił: ,,gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną".

Większość najbiedniejszych Żydów nie przeżyła Holokaustu.

Nazywam ich z wielką miłością „biedne Joski chude”. To ludzie, którzy nie znali polskiego, to żydowska biedota doprowadzona do biedy przez kahały, które ściągały podatki, to ludzie wysiedlani z małych miasteczek w 1939 i 1940 roku. (…) Oni cierpieli głód w getcie, dlatego, że musieli zapłacić od każdej kromki podatek. Ocaleli tylko oprawcy, ocaleli ludzie, którzy byli wysoko postawieni w Judenratach

- mówiła na jednym ze spotkań dr Kurek, cytując Ben Guriona.

Ben Gurion w 1946 roku, cytuję to w jednej z książek, do polskich Żydów powiedział otwartym tekstem: „gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną”.

Dr Kurek podkreślała:

Prawie wszyscy Żydzi, przyzwoici ludzie zginęli. Głos po wojnie mieli Żydzi, którzy sprawowali władze w autonomiach, ci oprawcy i robili oczywiście wszystko, żeby tę prawdę o swojej roli ukryć. Druga grupa Żydów, którzy mieli głos, to byli komuniści, którzy przyszli do Polski i przedostali się na zachód ze Związku Radzieckiego.

Podkreśla, że ci najbiedniejsi byli traktowani z pogardą przez rodaków:

(…) My, Polacy o tych biednych Żydach musimy pamiętać. Nawet jak pójdziemy do Muzeum Żydów Polskich, to nie ma słowa o tym, że 85% polskich Żydów to byli Chasydzi, w chałatach z pejsami. Nie ma ich zdjęć, nie ma śladu po nich. To głębsza sprawa - Żydzi zasymilowani wstydzili się naszych Chasydów, dla nich to była sekta, to był Taliban. (…) W getcie wśród tych Żydów zasymilowanych chodziło powiedzenie, że motłoch musi zginąć, motłoch czyli ci Chasydzi (…)”

https://youtu.be/_O9eee_SSpY?t=41m00s

Artykuł Pierwszy premier Izraela mówił: ,,Gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną”. O kim Żydzi nie chcą pamiętać (wideo) pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Żydzi kolaborowali z okupantem niemieckim? Strona izraelska niechętnie to przyznaje, ale od razu czyni istotne rozróżnienie: robili to, aby ocalić życie, a Polacy wyłącznie dla materialnych korzyści lub z nienawiści do Żydów. Czy takie rozumowanie jest słuszne? - Ta narracja, obowiązkowa w Izraelu, i po słowach Premiera Morawieckiego rozbrzmiewająca teraz wszędzie, urąga elementarnej logice - uważa Rafał Ziemkiewicz.

We wpisie na Facebooku przypomina:

Żeby podjąć decyzję o kolaboracji – wstąpieniu do żydowskiej policji, judenratu etc. – z motywacją „może dzięki temu przeżyję” musieliby Żydzi wiedzieć, że Niemcy zamierzają ich wymordować. Takiej wiedzy, przyzna każdy, kto czytał pamiętniki i reakcje, nie było. Żydzi spodziewali się, że Niemcy zamierzają ich „tylko” rabować, zmuszać do niewolniczej pracy (są oczywiście przy tym brutalni, biją, karzą śmiercią za nieposłuszeństwo, a czasem któryś zastrzeli, ot, tak, bez widocznego powodu – ale to w historii nic nowego) i wygnać. Sami Niemcy przedstawiali to tak właśnie, i tak powszechnie sądzono. Nawet, kiedy Niemcy postanowili już „ostateczne rozwiązanie”, utrzymywali swe zamiary w ścisłej tajemnicy i jeszcze przez długi czas im sie to udawało. Żydzi wysyłani transportami do komór gazowych (a więc także i zapędzający ich do nich funkcjonariusze judischer ordnungdienst) sądzili, że to transport na wysiedlenie. Inaczej nie zabieraliby ze sobą walizek z rzeczami, które potem odbierano im w Auschwitz (co zaświadczone jest w Muzeum)

Ziemkiewicz dodaje także, że ci, którzy się zgłosili na ochotnika, nie chcieli przeżyć, jednak...

liczyli po prostu na poprawienie swego losu – kosztem rodaków. To fakt, że, jak to podnoszą wyznawcy „religii holocaustu”, ci kolaboranci też przecież byli mordowani, tylko później. Ale ten fakt niczego nie dowodzi – śmierć stanowiła dla nich przykrą niespodziankę.

Dodaje, że nad każdym indywidualnym przypadkiem trzeba się pochylić, ale...

Oczywiście, nad każdym szczególnym przepadkiem trzeba się pochylić. Byli tacy, którzy sądzili, że idąc na częściową współpracę z Niemcami, kogoś uratują, jakoś pomogą – czasem staczali się powoli, czasem, straciwszy złudzenia, popełniali samobójstwa. Byli pewnie i tacy, co bogacili się na zagładzie rodaków nawet wtedy, gdy wiedzieli, co ich spotyka, wciąż licząc, że sami pozostaną bezpieczni. Tak jak czekiści, których nie usprawiedliwia fakt, że potem w kolejnych czystkach sami dzielili los swych ofiar.

Podkreśla, że rozróżnienie ,,żydowska kolaboracja była wymuszona, a polska – ochotnicza".

Co zresztą zrobić wtedy z takim na przykład faktem, że „żydowska policja” w gettach była formacją ochotniczą, a właśnie polscy przedwojenni, „granatowi” policjanci, zmuszani byli do współuczestnictwa w akcjach pacyfikacyjnych pod karą śmierci. Za niestawienie się do służby po ustanowieniu rządów okupacyjnych, za dezercję, czekała ona i samego policjanta, i jego rodzinę. Historyczna prawda, w przeciwieństwie do "narracji", nie daje się obsłużyć prostym strychulcem.

Artykuł Strona izraelska: ,,Żydzi kolaborowali, aby ratować życie. Polacy dla pieniędzy”. Świetna odpowiedź na takie zarzuty: ,,Ta narracja urąga elementarnej logice” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W dzienniku ,,Haaretz" ukazał się artykuł zatytułowany ,,Jak Polacy są bardziej szkalowani jako bestialscy zabójcy Żydów niż sami naziści". Słowa, które przytacza autorka, Danusha Goska, pod adresem Polaków, a które są bezkrytycznie powtarzane w Izraelu, są porażające.

Goska jest autorką książki „Bieganski, Brute Polak Stereotype”. Pokazuje, jak Polacy są postrzegani w Izraelu:

Polacy z entuzjazmem przyczynili się do ludobójstwa sześciu milionów Żydów. Polacy robili to, ponieważ byli zagorzałymi katolikami, prostakami i szowinistami.

Co jeszcze pisze autorka?

Słownictwo rynsztokowe i odniesienia do zwierząt były nagminne. Tendencję tę można znaleźć w pamiętniku z Auschwitz Fani Fenelon „Gra o czas”. Fenelon pisze, że Polacy wykazują "szczególnie niepokojące" bestialstwo; są "potworami", "cegłami", "służalcami", "świniami", "sukami", "szkodnikami" i "prawdziwą krową". Polka ma "przeszywające małe czarne oczy jak dwa błyszczące klejnoty antracytu osadzone w bloku smalcu, była bezkształtna i galaretowata". Polska kobieta "była duża, gruba i tak silna jak człowiek - potwór! Trudno byłoby znaleźć w niej jakiekolwiek ludzkie cechy".

Jakże inaczej opisywani są Niemcy. Fenelon tak opisała nazistowskiego oficera:

Boże, był przystojny, tak przystojny, że dziewczyny instynktownie odkrywały zapomniane życie z innego świata, przesuwając wilgotne palce przez rzęsy, aby je nabłyszczeć, gryzły wargi, aby spuchły usta, podciągały spódnice. Pod spojrzeniem tego człowieka poczułam się znowu kobietą. Ten nazista "nosił swój mundur z nieporównywalną łatwością i stylem ... Bezwiednie śmiał się i żartował, świadomy swego uroku".

Co pisze o słynnych nazistach?

Naziści nie są postrzegani jako reprezentanci Niemiec, narodu często określanego jako "cywilizowany" i "przyzwoity" w przeciwieństwie do "zacofanej, szarej, gotyckiej, prymitywnej, katolickiej" Polski. Jeden szaleniec, Hitler, wykorzystując wyjątkową historyczną okoliczność, niemiecką upokarzającą klęskę I wojny światowej i karny traktat wersalski, zmusił "porządnych" Niemców do popełnienia antysemickich zbrodni.

Polacy byli postrzegani zupełnie inaczej:

Polacy z kolei, jak powiedział izraelski premier Icchak Shamir, "przyswajają antysemityzm mlekiem matki". W jednym z internetowych postów stwierdziłem, że Polacy "byli jak amerykańscy biali farmerzy z Południa, którzy nienawidzili Murzynów". [...] Wszyscy Polacy są, zawsze byli i zawsze będą bić się na śmierć, by mordować Żydów. Uczeni, którzy porzucili takie rasistowskie uogólnianie w odniesieniu do innych grup etnicznych, najwyraźniej nadal wierzą, że jest to uzasadniona praktyka w odniesieniu do Polaków.

[...] Z recenzji książki Jana Tomasza Grossa prof. Joan Mellen wynika jednoznacznie: Polacy, to Polacy są winni. "Obywatele polscy wszystkich klas ... Polacy wszystkich klas społecznych ... Stary porządek i armia, nowy aparat komunistyczny, kardynał i jego biskupi - wszyscy spiskowali, by zabić pozostałych Żydów w Polsce". Zwróćmy uwagę na przymiotnik: "wszyscy". Wszyscy Polacy są morderczymi antysemitami. Czemu? Ponieważ "antysemityzm był tak mocno zakorzeniony w kulturze Polski. [Polacy wyrażają] czyste, nieodrodzone zło".

[...] Elie Wiesel opisał powojenny antysemityzm w Polsce, używając tego samego słownictwa o bestialstwie: "Wszystko, co niskie, prymitywne, podłe i brzydkie u ludzkiego zwierzęcia".

Konkluzja recenzji książki Grossa brzmi następująco:

Coraz częściej polscy, katoliccy chłopi, a nie niemieccy naziści, są uznawani za kwintesencję zbrodniarza Holokaustu. Łatwiejszej, dobrze wykształconej, postępowej publiczności łatwiej jest zaakceptować brudnych, zacofanych, zabobonnych chłopów jako sprawców najsłynniejszej zbrodni dwudziestego wieku. Niemieccy naziści są zbyt podobni do współczesnej publiczności.

Czołowi hitlerowcy byli, podobnie jak my, czyści, nowocześni, postępowi i dobrze wykształceni. W rzeczywistości jednak nazizm nie był owocem wsi, kościoła ani przeszłości. Naukowy rasizm był produktem uniwersytetu, miejsca, w które wierzą i nam współcześni, że naprawi nasze prymitywne błędy i uczyni nas lepszymi ludźmi.

Goska podsumowuje:

Biedni ludzie widzą, że się ich demonizuje. Tak samo jest z brutalnym stereotypem Polaka, który został wytropiony, z wielką szczegółowością, aby usunąć poczucie winy za Holocaust z "cywilizowanego" świata. Dopóki antysemityzm jest zbrodnią popełnianą przez brudnych katolickich rolników, a nie przez wykształcone, "przystojne" elity, nowocześni, postępowi Amerykanie są odizolowani od męczącej konfrontacji z tym, co ludzie mogą zrobić. A Polacy, wskutek demonizowania, odwołują się do nacjonalizmu. Musimy uznać, że takie stereotypy wobec Polaków faktycznie szkodzą naszemu zrozumieniu współudziału i odpowiedzialności za Holokaust.

Cały artykuł dostępny na Haaretz.com / Tomasz Sommer

Artykuł Czegoś takiego jeszcze nie czytaliście. Badaczka w Izraelu zdradza, co wielu Żydów naprawdę myśli o Polakach. ,,Słownictwo rynsztokowe i odniesienia do zwierząt były nagminne…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

1 maja 1944 r., w KL Auschwitz zamordowany został Icchak Kacenelson, żydowski poeta i dramaturg, autor poematu "Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie". Dr Ewa Kurek pisała, że jego wiersze są jednym z najbardziej wstrząsających żydowskich źródeł o udziale Żydów w zagładzie Żydów

Dr Ewa Kurek w @wrealu24_pl cytuje fragment poezji Icchaka Kacenelsona- Żyda zamordowanego przez Żydów
RT#GermanDeathCamps pic.twitter.com/qmYIxetIGI

— Daga (@daguuniaa) 13 lutego 2018

W getcie warszawskim Kacnelson prowadził tajną działalność oświatowo-kulturalną. Wywieziony w kwietniu 1943 roku do obozu koncentracyjnego; zamordowany w 1944 roku. Jego poemat opowiada o zagładzie Żydów właśnie z perspektywy naocznego świadka.

Doktor Ewa Kurek pisała:

Jednym z najbardziej wstrząsających żydowskich źródeł o udziale Żydów w zagładzie Żydów są wiersze Icchaka Kacenelsona. Z wrażliwością poety, autor w sposób najbardziej bodaj czytelny oddaje koszmar zbrodni dokonanej przez Żydów na Żydach. W poemacie „O bólu mój” będącego częścią zbioru „Pieśni o zamordowanym żydowskim narodzie” znajdujemy takie oto strofy:

Icchak Kacnelson, „O bólu mój”

Jam jest ten, który to widział, który przyglądał się z bliska,
Jak dzieci, żony i mężów, i starców mych siwogłowych
Niby kamienie i szczapy na wozy oprawca ciskał
I bił bez cienia litości, lżył nieludzkimi słowy.

Patrzyłem na to zza okna, widziałem morderców bandy –
O, Boże, widziałem bijących i bitych, co na śmierć idą…
I ręce załamywałem ze wstydu… wstydu i hańby –
Rękoma Żydów zadano śmierć Żydom – bezbronnym Żydom!

Zdrajcy, co w lśniących cholewach biegli po pustej ulicy
Jak ze swastyką na czapkach – z tarczą Dawida, szli wściekli
Z gębą, co słowa im obce kaleczy, butni i dzicy,
Co nas zrzucali ze schodów, którzy nas z domów wywlekli.

Co wyrywali drzwi z futryn, gwałtem wdzierali się, łotrzy,
Z pałką wzniesioną do ciosu – do domów przejętych trwogą.
Bili nas, gnali starców, pędzili naszych najmłodszych
Gdzieś na struchlałe ulice. I prosto w twarz pluli Bogu.

Odnajdywali nas w szafach i wyciągali spod łóżek,
I klęli: „Ruszać, do diabła, na umschlag, tam miejsce wasze!”
Wszystkich nas z mieszkań wywlekli, potem szperali w nich dłużej,
By wziąć ostatnie ubranie, kawałek chleba i kaszę.

A na ulicy – oszaleć! Popatrz i ścierpnij, bo oto
Martwa ulica, a jednym krzykiem się stała i grozą –
Od krańca po kraniec pusta, a pełna, jak nigdy dotąd –
Wozy! I od rozpaczy, od krzyku ciężko jest wozom…

W nich Żydzi! Włosy rwą z głowy i załamują ręce.
Niektórzy milczą – ich cisza jeszcze głośniejszym jest krzykiem.
Patrzą… Ich wzrok… Czy to jawa? Może zły sen i nic więcej?
Przy nich żydowska policja – zbiry okrutne i dzikie!

A z boku – Niemiec z uśmiechem lekkim spogląda na nich,
Niemiec przystanął z daleka i patrzy – on się nie wtrąca,
On moim Żydom zadaje śmierć żydowskimi rękami!

Icchak. Kacenelson, Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie, Warszawa 1982, s. 25-27.

Artykuł ,,Jak chcecie dowiedzieć się, jak wyglądał udział Żydów w mordowaniu Żydów, to wystarczy…”. Dr Ewa Kurek przypomina znamienne słowa [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Mimo że film Artura Janickiego powstał w 2003 roku, niewiele osób go widziało. Nie został pokazany w telewizji publicznej, tymczasem stawia ważne pytania w sprawie zbrodni. Prezentuje zupełnie inne spojrzenie na wydarzenia z 10 lipca 1941.

Film przedstawia m.in. ustalenia archeologów prowadzących ekshumację na miejscu zbrodni oraz rozmowy z mieszkańcami Jedwabnego, polemizuje z tezami Jana Tomasza Grossa zawartymi w jego książce "Sąsiedzi".

https://youtu.be/biBg3iwIyBc?t=4m3s

Artykuł Tego filmu nie chciała pokazać przez lata telewizja publiczna. Zobacz dokument, który przedstawia niewygodne fakty w sprawie Jedwabnego [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Zbrodnia Holokaustu budzi do dziś ogromne emocje i wywołuje spory. Jednak inne narody również żądają prawdy historycznej. Tak jest w przypadku rzezi Ormian czy męczeństwa Polaków...

Trzeba uznać specyfikę żydowskiej tragedii, ale czy męczeństwo Ormian w 1915 r., czy zagłada Polaków w Sowietach w czasie II wojny światowej były czymś gorszym? Nie ma kwantyfikatora, który by oceniał, że ten holokaust jest lepszy, a ten gorszy. Ormianie ginęli w bardziej okrutny sposób, bo zastosowano prymitywne metody

- mówił w rozmowie z wPolityce.pl starosta wspólnoty ormiańsko-katolickiej w Warszawie, historyk dr Krzysztof Jabłonka, który przypomina, że Ormianie muszą zmagać się z negacją zbrodni na ich narodzie, również ze strony... Izraela - tamtejsi historycy podkreślają, że Holokaust był czymś wyjątkowym.

terminu holokaust nie można zawęzić do tragedii Żydów. Termin holokaust dotyczy wszystkich wydarzeń, w których ginęli albo mieli zginać wszyscy przedstawiciele danej grupy. Nawet maleńki holokaust jak np. na polskich Romach jest holokaustem, ponieważ każdy kto wpadł w ręce Niemców ginął, bez względu na to kim był, czy był w stanie prenatalnym czy miał 100 lat. Holokaust jest szczególnym genocydem.

Przypomina, w jak okrutny sposób traktowano mordowanych Ormian:

przybijano im podkowy do stóp, kobietom obcinano piersi i układano z nich piramidy. Zachowały się fotografie dokumentujące te zbrodnie. Krzyżowanie było piętnowaniem chrześcijaństwa Ormian, dlatego zbiorowo zostali uznani za męczenników, bo teoretycznie nie mogli się od holocaustu uwolnić przez islam. Ale nie były znane takie przypadki.

Przy okazji punktuje idiotyzm sformułowania ,,polskie obozy" - nikt w zagranicznej prasie nie pisze o Guantanamo jako ,,kubańskich obozach"...

https://www.youtube.com/watch?v=uhDkJDiZBqw

Artykuł Czy Holokaust był wyjątkowy? Historyk przypomina o zapomnianym ludobójstwie: ,,Oni ginęli w bardziej okrutny sposób, bo zastosowano prymitywne metody: przybijano im podkowy do stóp, kobietom obcinano piersi i…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.