lewica – Niezłomni.com

Jak niemieccy zbrodniarze trafili do Argentyny. „Prawdziwa Odessa”, niezwykłe śledztwo dziennikarza. [WIDEO]

Mat — Tue, 19 Feb 2019 05:40:03 +0000

Ledwie Pierre Daye opuścił w Buenos Aires pokład samolotu linii Iberia 21 maja 1947 roku, kiedy okazało się, że Bruksela żąda jego aresztowania. Tego się nie spodziewał. Nie był on jedynym niemieckojęzycznym nazistą, który po wojnie znalazł schronienie u Peróna. Do Argentyny uciekło ponad stu francuskich i belgijskich zbrodniarzy wojennych o udokumentowanej winie, a przybyło tam także wielu innych francuskojęzycznych nazistowskich kolaborantów, których szczegółowe przewinienia nie zostały jeszcze określone

Od przybycia w maju 1946 roku pierwszego francuskiego kolaboranta Emile’a Dewoitine’a, który dotarł do Argentyny na pokładzie statku mającego zabrać kardynała Caggiano z powrotem do Włoch, zagorzali katolicy o nazistowskich poglądach byli ciepło przyjmowani przez przywódców Argentyny - pisze Uki Goñi w książce "Prawdziwa Odessa. Jak Peron sprowadził hitlerowskich zbrodniarzy do Argentyny".

Ich przyjazd koordynowała grupa aktywistów, którym przewodzili Daye i Lescat. Dzięki współpracy z wojennymi reżimami katolickich Słowacji i Chorwacji, grupa Daye’a cieszyła się wsparciem dostojników kościelnych z Argentyny i Belgii. Chronieni przez Peróna, a tym samym niepodlegający ekstradycji za zbrodnie popełnione podczas nazistowskiej okupacji własnych narodów, członkowie organizacji Daye’a z łatwością zjednoczyli się z nazistowskim zespołem utworzonym przy prezydenckim Biurze Informacyjnym w celu przeprowadzenia jednej z najsprawniejszych operacji ucieczki w czasach współczesnych.

Argentyna została poproszona o przekazanie Daye’a „do dyspozycji władz belgijskich na pokładzie belgijskiego statku” w celu jego repatriacji. Rząd belgijski przypomniał Argentynie o jej obowiązkach wynikających z aktu z Chapultepec. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Peróna otrzymało aktualną fotografię Daye’a i adres hotelu Lafayette w centrum Buenos Aires, gdzie zbrodniarz w tamtym czasie przebywał. Poselstwo belgijskie zwróciło uwagę, że 12 grudnia 1946 roku były parlamentarny przywódca frakcji ruchu Christus Rex został skazany na śmierć za skandaliczną kolaborację z Niemcami w czasie wojny. Rząd Peróna od samego początku zwlekał z zabraniem głosu w tej sprawie. Nie otrzymawszy przez miesiąc odpowiedzi od rządu Argentyny, Bruksela była zmuszona ponowić wniosek o ekstradycję, tym razem dopisując do listy trzech innych niechlubnej sławy belgijskich zbrodniarzy wojennych. Dwóch z nich, Jan Lecomte i Gérard Ruysschaert, przybyło do Argentyny z hiszpańskimi paszportami 15 maja 1947 roku na pokładzie statku Cabo Buena Esperanza, tego samego, którym przypłynął nowy ambasador rządu Franco i bliski przyjaciel Daye’a – José María Areilza. Trzeci z nich, Rudolf Clayes, zszedł na ląd 7 czerwca z pokładu statku Campana, którym wcześniej dotarło do Argentyny co najmniej trzech chorwackich przestępców wojennych. Nic dziwnego, że poselstwo belgijskie poczuło się zobligowane do zakończenia swojej listy zbrodniarzy wojennych skrótem „itd.”.

[caption id="attachment_50677" align="aligncenter" width="1640"] Wikipedia.pl[/caption]

Informację o pobycie Daye’a w Argentynie przekazał Belgom dobrze poinformowany ambasador Francji, Wladimir d’Ormesson. Sam Daye zdawał sobie sprawę ze swojej sytuacji. Bardziej urażony niż przestraszony, był wściekły na szefa poselstwa belgijskiego, Marcela Henriego Jaspara, starego polityka, z którym znał się od połowy lat 30. Daye wspominał w swoich obszernych niepublikowanych pamiętnikach spisanych w Buenos Aires, że w odwecie, kiedy drogi obu panów schodziły się „na ulicy, w restauracji, w klubie Jockey, gdzie od czasu do czasu był [Daye] zapraszany na śniadanie, dobrze się bawił (…), udając, że nie widzi Jaspara”. W bardziej praktycznym sensie oznaczało to, że protektorzy Daye’a w Argentynie po cichu postarali się o to, by wniosek o jego ekstradycję nie został zrealizowany. Daye wkrótce poczuł się na tyle pewnie, by „śmiać się w duchu” z jasparowskich prób schwytania go.

Nie było prawdą, że władze argentyńskie nie mogły go znaleźć, ponieważ nawet przed ponowieniem wniosku o ekstradycję Daye’a Minister Spraw Zagranicznych Juan Bramuglia miał na swoim biurku szczegółowy raport policji federalnej zawierający jego nowy adres: Viggiano, Corrientes Avenue 785. Początkowa ekscytacja z powodu zlokalizowania celu w miarę lektury raportu zaczynała blednąć, gdyż sprawa przybierała korzystny dla zbrodniarza obrót. Pod koniec września, pomimo zlokalizowania wszystkich czterech belgijskich zbrodniarzy, poinformowano ministra, że prawdziwym powodem przyjazdu Daye’a było „napisanie książki o Republice Argentyny”, która miała „wysławiać świetność tego kraju na cały świat”. Oczywiście policja zauważyła bliskie relacje Daye’a z nowym hiszpańskim ambasadorem, Areilzą. Do października ministerstwo zdecydowało, by przed podejmowaniem jakichkolwiek drastycznych decyzji poczekać na trzeci wniosek o aresztowanie Daye’a. Od grudnia ekstradycja Daye’a nie wchodziła już w rachubę, gdyż został on wówczas wprowadzony do biura prezydenta w Casa Rosada jako gość honorowy. „Co by on [Jaspar] o tym pomyślał – rozważał Daye w swoich wspomnieniach – gdyby wiedział, że (…) kiedy chciał mnie aresztować, miałem zostać przyjęty przez Peróna?".

Rozrastającą się społeczność uciekinierów wojennych przygarniętych przez Peróna łączyły z prezydentem Argentyny dwie kwestie: wzniosła pogarda dla demokratycznej i komunistycznej alternatywy, które wyszły zwycięsko z drugiej wojny światowej, oraz twarde przekonanie, że trzecia wojna światowa jest nieunikniona. Perón i Evita brali udział w tajnych naradach z Urzędem Imigracyjnym, podczas których dyskutowano o roli Argentyny w wyimaginowanym kataklizmie, a nazistowscy uciekinierzy przewidywali swój chwalebny powrót do dawnej świetności po nadejściu owego kataklizmu. „Wszyscy tu uważają, że rok 1948 będzie rokiem wojny” – pisał Daye do znajomego zbiegłego zbrodniarza, przebywającego w Madrycie.

W Europie byli współpracownicy Hitlera także spodziewali się chwalebnego powrotu do dawnej świetności.

Za dwa, trzy lata, może pięć, nadejdą godziny wielkości – napisał do Daye’a ze swej kryjówki w Hiszpanii Léon Degrelle, przywódca rozwiązanej belgijskiej frakcji reksistów. – Zobaczysz, Pierre, mój stary druhu, zobaczysz, dokonamy niebywałych rzeczy. To, co robiliśmy do tej pory, to tylko zadania patrolowe, rekonesans, przepychanki. Prawdziwe życie dopiero się zacznie. Jestem o tym święcie przekonany.

Odpowiedź z Buenos Aires była utrzymana w równie porywającym stylu.

Przyszłość należy do nas – napisał Daye w liście dostarczonym przez tajemniczych kurierów do tajnego sanktuarium Degrelle’a. – Ukształtowały nas doświadczenie i nieszczęścia. Męczennicy, niezbędni dla dobra każdej wielkiej sprawy, ujrzą swe nazwiska triumfalnie zrehabilitowane.

„Najwyższe sfery” w Argentynie oczekiwały „tragedii”, przewidując, że „cała Europa Zachodnia przejdzie w ręce bolszewików lub wybuchnie wojna między Stanami Zjednoczonymi a Rosją”.

Tymczasem Daye, bezpiecznie osiadły w Ameryce Południowej, zaczął dostrzegać podobieństwa między pronazistowską belgijską odnogą Christus Rex z lat 30., którą dotychczas postrzegał jako realną alternatywę „skrajnie prawicowego kapitalizmu i skrajnie lewicowego komunizmu”, a własną „Trzecią Pozycją” Peróna – koncepcją polityczną, którą prezydent zaczął propagować w połowie 1947 roku podczas prywatnych spotkań z przyszłym ministrem spraw zagranicznych, Hipólito Pazem. Był to ten sam Paz, który spotkał Daye’a w domu markiza de las Marismasa w Madrycie wcześniej tego samego roku. Panowie zostali sobie przedstawieni w Buenos Aires przez hiszpańskiego ambasadora Areilzę. Daye odwiedził potem Paza w Muzeum Sztuk Pięknych, gdzie młodszy doradca Peróna miał swoje biuro. Innym specjalistą ds. polityki zagranicznej, blisko związanym z Daye’em, był Mario Amadeo, który powitał Daye’a na płycie lotniska w Buenos Aires. Dyplomata ten zasiadał w Powojennej Radzie Peróna – organie opracowującym zalecenia dotyczące wielu kwestii, w tym określenia stanowiska Argentyny wobec prowadzonych przez aliantów sądowych procesów zbrodniarzy wojennych.

Daye był pod wrażeniem peronowskiej idei plasującej się w połowie drogi między dwoma głównymi powojennymi ustrojami politycznymi. Wraz z nieliczną grupą uciekinierów, „którzy znaleźli się w takiej samej sytuacji”, dostrzegł, że inicjatywa Peróna oferowała „twardy grunt, solidną podstawę” dla powrotu na arenę polityczną. Prawdopodobnie ważnymi członkami grupy, którą utworzył, byli jego dawni znajomi z Madrytu, Carlos Fuldner i Radu Ghenea. „Zaczęliśmy spotykać się, aby przewidywać ostateczne ukształtowanie się nowego ruchu” – napisał Daye w swoich pamiętnikach.

Rozpieszczany i celebrowany w Buenos Aires Daye zaczął „odzyskiwać spokój, który niemalże utracił, przebywając w Europie Zachodniej”. W licznej społeczności emigrantów, w skład której wchodzili naziści, belgijscy reksiści, włoscy faszyści, hiszpańscy falangiści, a także członkowie i urzędnicy rumuńskiej Żelaznej Gwardii, węgierscy strzałokrzyżowcy, francuscy członkowie rządu Vichy i chorwaccy ustasze, Daye miał wysokie poczucie własnej wartości, i pod skrzydłami Peróna utworzył zwartą grupę wzajemnego wsparcia.

Hiszpański ambasador Areilza w szczególny sposób przyczynił się do ułatwienia Daye’owi wyjazdu z Europy, pozwalając mu nawet na korzystanie z poczty dyplomatycznej ambasady w celu komunikowania się z towarzyszami z Madrytu. „Piękna ambasada hiszpańska zastąpiła mi poselstwo belgijskie, które się do mnie nie przyznaje” – pisał Daye. Był on też w bliskim kontakcie z „zawsze wspaniałym” Charlesem Lescatem, Markiem Augierem – pisarzem skazanym we Francji na karę śmierci, który potem został instruktorem narciarskim Evity – oraz „doskonałym i bajecznym Réne Lagrou”, który zajmował się wcielaniem w życie swego planu wysłania dwóch milionów belgijskich kolaborantów nazistowskich wraz z rodzinami do Argentyny. Wśród nowych znajomych Daye’a było też wielu „uroczych Amerykanów i zachwycających, arystokratycznych Argentyńczyków”, których nazwiska dyskretnie pominął w swoich pamiętnikach.

Spacerując ulicami Buenos Aires niedługo po swoim przyjeździe do miasta, Daye ze zdumieniem odkrył w oknie księgarni hiszpańskie tłumaczenie swojej powieści pt. Stanley. Nie wiedział, że prawa do powieści nabył argentyński wydawca. „Nagle dostałem najlepszą intelektualną wizytówkę, choć wcale się o nią nie starałem” – pisał Daye. Niezwłocznie rozprowadził on egzemplarze swojej książki wśród argentyńskich gospodarzy – lista, którą sporządził zaledwie w cztery miesiące po przyjeździe do kraju, ukazuje, jak szybko został przyjęty do najwyższych kręgów środowiska Peróna. Wykaz zawierał nazwiska trzech kluczowych członków kancelarii prezydenta. Znaleźli się tam także Juan Carlos Goyeneche i Amadeo, wówczas główny nadzorujący nacjonalistyczne wsparcie dla rządu Peróna.

Kiedy Daye nie brał udziału w spotkaniach swojej grupy „Trzeciej Pozycji”, udzielał się towarzysko. Pijał herbatę z byłym ambasadorem Mussoliniego w Madrycie, Eugeniem Morrealem, spotykał się też z austriackim księciem Ernstem Rüdigerem Starhembergiem, znanym ze swych antysemickich poglądów. Niegdyś, w czasie reżimu Dollfussa, Starhemberg był podkanclerzem w swoim kraju, ale potem został zdegradowany do funkcji „gentelmana rolnika”, osiadłego na żyznych terenach argentyńskiej pampy.

Dzięki temu stopniowo odkryłem, że w tym kraju mieszka potajemnie wiele osobistości o nazwiskach niegdyś głośno rozbrzmiewających na kartach historii współczesnej, które obecnie muszą pozostać w ukryciu, czekając na dogodny moment swego powrotu – napisał Daye. Wkrótce miał regularnie spotykać się z Milanem Stojadinoviciem, byłym sympatyzującym z nazistami wodzem Jugosławii sprzed wojny, który miał „uroczą, wyjątkowej urody żonę”. W tych samych wspomnieniach Daye chwalił się też swoimi rozmowami z „o wiele bardziej brutalnym i znacznie mniej czarującym” byłym przywódcą (poglavnikiem) Niepodległego Państwa Chorwackiego, Ante Paveliciem, który miał na swoich rękach krew około pół miliona Serbów, Cyganów i Żydów.

Dbając o rozrastającą się sieć swoich kontaktów, Daye podjął się w Buenos Aires misji miłosiernego Samarytanina. Pierwsza z nich dotyczyła dwóch poszukiwanych belgijskich kolaborantów nazistowskich, Léonarda de Roovera i Julesa van Daelego, którzy podróżowali do Ameryki Południowej z peruwiańskimi wizami, zaś do Argentyny mogli wjechać tylko na podstawie paszportów tranzytowych. Roover miał już wcześniej powody do wdzięczności wobec Daye’a za zorganizowanie mu pod koniec 1945 roku bezpiecznego przyjazdu do Madrytu. Teraz musiał uciekać z Europy z powodu wydanego na niego wyroku śmierci. Daye odniósł tylko częściowy sukces: udało mu się załatwić stały pobyt w Argentynie Rooverowi, który przypłynął do Buenos Aires na pokładzie statku Monte Ayala 4 lipca 1947 roku, ale Daele musiał kontynuować podróż drogą lądową i przedostać się do Peru, zgodnie ze swoją pierwotną wizą. W Argentynie Roover szybko został wcielony do zespołu ratowania nazistów w Biurze Informacyjnym Freudego, gdzie stał się istotnym ogniwem łączącym Casa Rosada z Urzędem Imigracyjnym.

Fragment książki Uki Goñi „Prawdziwa Odessa. Jak Peron sprowadził hitlerowskich zbrodniarzy do Argentyny”. Rozdział 13 pt. Korytarz belgijski. Książkę można nabyć TUTAJ.

Prawdziwe oblicze Odessy ‒ tajnej organizacji pomocy nazistom!
Niezwykłe śledztwo argentyńskiego dziennikarza ujawnia prawdę o ucieczce nazistów do przyjaznej im Argentyny.
Prawdziwa Odessa to książka oparta na dogłębnej kwerendzie obszernych materiałów dokumentalnych, pochodzących z archiwów rządowych Argentyny, Szwajcarii, USA, Wielkiej Brytanii i Belgii. Przy jej pisaniu autor przeprowadził także osobiście wiele wywiadów.
W oparciu o dokumenty wywiadu krajów europejskich i amerykańskich Uki Goñi rysuje złożoną sieć międzynarodowych powiązań, która umożliwiła pod koniec wojny wyjazd do Argentyny setkom hitlerowców. Wśród nich znaleźli się zbrodniarze, tacy jak Klaus Barbie, Adolf Eichmann, Josef Mengele czy Erich Priebke.

Goñi dowodzi, iż po 1946 roku kwatera główna operacji przerzutu nazistów za ocean mieściła się w pałacu Juana Perona. Samego prezydenta Argentyny oskarża o przychylność i zaangażowanie w ten proceder. Dalsze ślady szlaków przerzutowych wiodą go ku Skandynawii, Szwajcarii i do Włoch, tropy odnajduje także w argentyńskim Kościele Katolickim i w samym Watykanie.

Prawdziwa Odessa przetłumaczona została na wiele języków, m.in. na: hiszpański, włoski, słoweński, portugalski i niemiecki. Odbiła się przy tym szerokim echem. Włoscy parlamentarzyści zażądali od urzędującego wówczas premiera Berlusconiego śledztwa w sprawie włoskiego kanału przerzutowego. Dochodzenia wszczęli także arcybiskup Genui Tarcisio Bertone oraz linie lotnicze KLM. Skazany na dożywocie SS-man Erich Priebke domagał się sądowego zakazu rozpowszechniania włoskiego przekładu książki i zadośćuczynienia za zniesławienie. Choć wielokrotnie wygrywał z mediami, tym razem przegrał.

Goñi skutecznie zdemaskował fałszerstwa oraz tajemne układy i przełamał to, co on sam określa mianem „ściany milczenia” - „Sunday Times”

Dokonana przez Goñiego analiza napływu fali nazistów i kolaborantów do Argentyny jest imponująca i w pełni wiarygodna - „Times Literary Supplement”

Niezwykły przykład dziennikarstwa śledczego oraz wielki przełom w dziedzinie badań historycznych - „Time”.

Uki Goñi ‒ argentyński autor zaangażowany w badania nad ucieczkami niemieckich zbrodniarzy z Europy. Koncentruje się przy tym na roli, jaką w przerzutach nazistów i ich kolaborantów odgrywały Watykan oraz władze Szwajcarii i Argentyny. Goñi urodził się w Waszyngtonie w 1953 roku, a wychowywał się w USA, Meksyku oraz Irlandii. Od 1975 roku mieszka w stolicy Argentyny, Buenos Aires.

W latach 1976‒83 pracował dla gazety „The Buenos Aires Herald”, z ramienia której tropił zbrodnie popełniane przez autorytarne rządy Argentyny. Jest także autorem książki na ten temat oraz opracowania dotyczącego związków Juana Peróna z Niemcami podczas II wojny światowej. Obecnie pisuje dla „The New York Timesa”, „The Guardiana” oraz magazynu „Time”, a także rozmaitych wydawnictw w Argentynie.

Artykuł Jak niemieccy zbrodniarze trafili do Argentyny. „Prawdziwa Odessa”, niezwykłe śledztwo dziennikarza. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Tak się kończy dyskusja z lewicą. Kiedy próbujesz porozmawiać z ,,wojownikiem o sprawiedliwość społeczną”… (wideo)

Admin — Fri, 18 May 2018 09:42:05 +0000

Dave Rubin próbuje podjąć rozmowę z "wojownikami o sprawiedliwość społeczną", którzy uznali, że nie ma on prawa przemawiać do studentów i zagłuszają jego wystąpienie na Uniwersytecie w New Hampshire.

https://youtu.be/Ix2eNhew5w8

Artykuł Tak się kończy dyskusja z lewicą. Kiedy próbujesz porozmawiać z ,,wojownikiem o sprawiedliwość społeczną”… (wideo) pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Ta reakcja mówi wszystko. Tak zareagowali lewicowi studenci, skonfrontowani z kilkoma oczywistymi faktami (wideo)

Admin — Thu, 01 Mar 2018 14:40:52 +0000

O ile w Polsce radykalna lewica stanowi margines, to w Stanach Zjednoczonych jest inaczej, a tamtejsze uniwersytety bywają zdominowane przez zwolenników postmodernizmu. Nagranie z panelu, który miał miejsce na Portland State University, pokazuje, że to środowisko jest wyjątkowo mało otwarte na dyskusję.

Kiedy jedna z prelegentek zaczęła przytaczać oczywiste fakty dotyczące różnic między kobietą a mężczyzną, część studentów zareagowała niezwykle nerwowo...

https://www.youtube.com/watch?v=Geh8bhiGQXU

Doskonałą ilustracją miałkości argumentów postmodernistów jest dyskusja Jordana Petersona z Cathy Newman na kanale Channel4. Polecamy całość:

https://www.youtube.com/watch?v=ZdnqFA-mdnI

Artykuł Ta reakcja mówi wszystko. Tak zareagowali lewicowi studenci, skonfrontowani z kilkoma oczywistymi faktami (wideo) pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

To nie są obrazki ze szpitala psychiatrycznego. Prawdziwy seans nienawiści niczym z Orwella. Zwolennicy przyjmowania imigrantów vs Donald Trump [WIDEO]

Admin — Wed, 07 Feb 2018 11:29:09 +0000

Seanse nienawiści znamy z powieści George'a Orwella "Rok 1984". Na ekranie pojawiała się znienawidzona osoba i stawała się obiektem werbalnych ataków ze strony widowni. Podobną sytuację mogliśmy zaobserwować w San Diego (USA). Rolę Emmanuela Goldsteina pełni Donald Trump.

Seans nienawiści zorganizowało stowarzyszenie walczące o prawa imigrantów American Friends Service Committee (AFSC). Widowni zaprezentowano nagranie z Donaldem Trumpem - jego przemówienie o stanie państwa (State of the Union address). Publiczność zareagowała jeszcze bardziej żywiołowo niż w książce "Rok 1984". Zaczęła ciskać obuwiem w ekran, zachęcana przez prowadzącego spotkanie. Aktywiści i imigranci czują się ,,dyskryminowani" przez Prezydenta, a ,,seans nienawiści" postrzegają jako rodzaj terapii.

https://www.youtube.com/watch?v=ax7eZMS_O2s

A tak wygląda fragment ekranizacji książki Orwella. Jak widać naśladowcy przerośli pierwowzór...

https://www.youtube.com/watch?v=MIQJZiFqWRQ

Artykuł To nie są obrazki ze szpitala psychiatrycznego. Prawdziwy seans nienawiści niczym z Orwella. Zwolennicy przyjmowania imigrantów vs Donald Trump [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Socjalizm na jednym zdjęciu. Do dziś jest idolem lewicy. Oto jak traktował ,,wrogów klasowych”, w tym kobiety i zwierzęta [FOTO]

Admin — Mon, 27 Nov 2017 17:26:10 +0000

Estyma, z jaką lewicą traktuje Che Guevarę, jest do dziś niewytłumaczalna. Morderca, który stał się ikoną popkultury, trafił na koszulki, które z dumą noszą osobą o lewicowym światopoglądzie. Warto jednak pokazywać, jaka była prawdziwa twarz idola socjalistów i komunistów.

Lewica zwykle zarzuca przeciwnej stronie sporu politycznego brak szacunku dla kobiet, stąd to zdjęcie jest tak wymowne. Che Guevara z zimną krwią mordujący kobiety na Kubie.

Che Guevara at his finest, murdering four women. This socialist is Corbyns hero. This is socialism. @UKLabour @labourpress @jeremycorbyn @johnmcdonnellMP pic.twitter.com/kN9NeszjsC

— Dave Latham (@davethedent) 22 listopada 2017

To oczywiście tylko wymowny przykład. Ofiar było znacznie więcej.

Che Guevara był masowym mordercą. Sadystycznym zwyrodnialcem, który z zimną krwią eksterminował „wrogów ludu”. [...] Z jego ręki – lub w wyniku jego rozkazu – zginęły setki niewinnych ludzi. Wszędzie, gdzie się pojawiał, ciągnął się za nim zbrodniczy, krwawy ślad.

- pisał Piotr Zychowicz na łamach ,,Historia do Rzeczy", który pokazywał paradoks, jak Guevara może być idolem lewicy.

młody Guevara czerpał perwersyjną przyjemność ze znęcania się nad zwierzętami. Gdy w połowie lat 50. znalazł się w Meksyku – gdzie przygotowywał się wraz z innymi Kubańczykami do przeprowadzenia puczu w swoim kraju – w ramach „treningu” z lubością podrzynał gardła psom. Dokonywał również makabrycznych eksperymentów na ciężarnych kotach, które łapał na ulicach Mexico City

- przypominał. Nic dziwnego, że dla ludzi też nie znał litości.

Znana jest historia schwytania w jednej z potyczek młodego żołnierza piechoty. Chłopak został właśnie powołany do wojska i był całkowicie zdezorientowany całą sytuacją. „Nie zrobiłem nikomu nic złego. Nikogo nie zabiłem. Moja mama jest wdową i jestem jej jedynym dzieckiem. Nie zabijaj mnie! ” – prosił Guevarę. „Dlaczego nie?” – odparł Che. I zaprowadził chłopca nad wykopany wcześniej grób...

- relacjonuje historyk.

Artykuł Socjalizm na jednym zdjęciu. Do dziś jest idolem lewicy. Oto jak traktował ,,wrogów klasowych”, w tym kobiety i zwierzęta [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Lewicowa polityk przekroczyła wszelkie granice. Jednak szybko pożałowała swojego komentarza na temat Święta Niepodległości. Przypomniano jej wyjątkowo niewygodne fakty [WIDEO]

Admin — Tue, 14 Nov 2017 14:23:10 +0000

Lewicowa działaczka Wanda Nowicka od dawna nie ukrywa swojej wrogości wobec idei narodowych. Ale jej wpis po Święcie Niepodległości to przekroczenie wszelkich barier. Jednak takiej odpowiedzi się nie spodziewała.

Wypaczone święto narodowe, zdegenerowana tłuszcza promująca separatyzm rasowy (nowe określenie rasizmu), Warszawa w dymie i czerwieni od petard, zabarykadowane miejsca zagrożone atakami ze strony rozwrzeszcznych [sic] nazioli, oto Święto Niepodległości 2017. Musimy je odzyskać!

- napisała, wywołując lawinę komentarzy.

W najdobitniejszy sposób odpowiedział jej dziennikarz Artur Ceyrowski, który przypomniał poglądy syna byłej posłanki.

Walka klasowa to walka o interesy milionów czy miliardów ludzi na tej planecie. W obliczu szczęścia miliardów ludzi zamordowanie cara i jego rodziny w czasie wojny domowej jest faktem zupełnie bez znaczenia. W tym kontekście podobnie mało istotnym faktem był Katyń. ZSRR miał swoje problemy, które musiał rozwiązać, których nadmiar powodował, że trzeba było mieć jakieś priorytety. (...) ZSRR nie było stać na wyżywienie 20 tysięcy darmozjadów. Wystarczyło już tej bezczelności z czasów sanacji, gdy robotnicy i chłopi ich żywili

- pisał na łamach portalu Lewica bez cenzury, którego był redaktorem naczelnym.

strona ta była nieoficjalną witryną komunistycznej młodzieżówki za patrona przyjmującej Feliksa Dzierżyńskiego. Po interwencji prokuratury została zamknięta, ale wciąż działa, pod różnymi formami i zmienionym adresem internetowym

- przypomniał Ceyrowski. Wojciech Wybranowski z kolei wspomniał, że ta sama witryna internetowa wzywała do mordowania polskich żołnierzy:

Zanim pani Wand Nowicka i towarzysze zacznie "odzyskiwać" Swięto Niepodległości to przypomnę o zasługach jej synka. https://t.co/EA4jqFyZSo

— Wojciech Wybranowski (@wybranowski) 13 listopada 2017

Tu nagranie z Nowicką pytaną o poglądy syna, kiedy odmówiła odcięcia się od jego poglądów.

https://www.youtube.com/watch?v=c4abksJ13NE

Więc jeśli ktoś dziś pyta mnie, czy jestem bliżej dziesiątków tysięcy zwykłych ludzi idących dumnie w Marszu Niepodległości z biało-czerwonym sztandarem, czy bliżej ludzi takich jak Wanda Nowicka i jej syn, to moja odpowiedź jest dla każdego jasna i oczywista. Precz z komuną, wszyscy won!

- zakończył Ceyrowski.

Artykuł Lewicowa polityk przekroczyła wszelkie granice. Jednak szybko pożałowała swojego komentarza na temat Święta Niepodległości. Przypomniano jej wyjątkowo niewygodne fakty [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Sprawdziliśmy, co działo się na marszu lewicy 11 listopada. Lepiej usiądźcie… [FOTO/WIDEO]

Admin — Sun, 12 Nov 2017 07:19:17 +0000

Manifestacja środowisk lewicowych, w przeciwieństwie do Marszu Niepodległości, zakończyła się frekwencyjnym fiaskiem. Tak niewielka liczba uczestników wystarczyła jednak, aby sprokurować kilka niebezpiecznych sytuacji - interweniowała policja.

Dziennikarz ,,Do Rzeczy" Wojciech Wybranowski zastanawiał się:

Jak to jest, ze Marsz Niepodleglosci, w ktorym szly dziesiątki tysięcy ludzi w roznym wieku i roznych sympatiach politycznych byl spokojny; policja musiala zas interweniowac wobec grupy lewakow? :)

— Wojciech Wybranowski (@wybranowski) 11 listopada 2017

Lewica tradycyjnie skupiła się na kpinach z polskości.

Marsz antyfaszystowski i jak siebie określili "pierogarianie". A to zwykli pacjenci z jakiegoś psychiatryka... pic.twitter.com/H3yoxZ4OYA

— KOW z KOD (@KOW_z_KOD) 11 listopada 2017

Chwila oddechu :) 😂😂😂 pic.twitter.com/bskoRkL1O7

— Zbigniew Hołdys (@ZbigniewHoldys) 11 listopada 2017

Na spędzie lewicy nie zabrakło również takich haseł, które po przeniesieniu na Marsz Niepodległości, zapewne stałyby się głównym tematem takich mediów jak TVN:

Od dzisiaj, w sumie już od ostatniego razu, ale teraz oficjalnie - apelujemy!
Nie bójmy się używać słowa PEDAŁ wobec lewactwa z tęczowymi flagami itd.
Oni są z tego dumni, sami się z tym obnoszą i bardzo tego chcą. pic.twitter.com/Mcknyqzf1P

— KOW z KOD (@KOW_z_KOD) 12 listopada 2017

Czy słowo "cygan" nie jest czasem zbyt rasistowskie? Takie coś na marszu antyfaszystowskim, jeszcze napisane taką czcionką i kolorem... No wstyd! 😎 pic.twitter.com/j9Fx60HTRa

— KOW z KOD (@KOW_z_KOD) 12 listopada 2017

11 listopada nie mogło zabraknąć flagi... Związku Sowieckiego.

Nie zawsze było jednak tak zabawnie. Z Warszawy dochodzą bardzo niepokojące sygnały:

A co sądzą o obchodach rocznicy odzyskania niepodległości sami lewacy. Oddajmy im głos...

https://www.youtube.com/watch?v=r03S-LIxkN4

Artykuł Sprawdziliśmy, co działo się na marszu lewicy 11 listopada. Lepiej usiądźcie… [FOTO/WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Polscy komuniści fetują agresję Sowietów 17 września na Polskę. ,,Plusów jest cała masa. Chwała Armii Czerwonej!” [FOTO]

Admin — Mon, 18 Sep 2017 14:44:51 +0000

Na stronie 1maja.info - stronie skrajnej lewicy możemy przeczytać peany na temat agresji sowieckiej na Polskę. Tekst podpisany przez niejakiego Mateusza Cichockiego zawiera takie passusy jak: ,,plusów [agresji Sowietów na Polskę] jest cała masa.

Dzięki wyzwoleniu Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi spod jarzma polskiego obszarnika oraz polskiego fabrykanta - miliony obywateli reżimu sanacyjnego uniknęło przymusowych prac w Niemczech, obozów koncentracyjnych, ulicznych łapanek i rozstrzelań. Wielu wspaniałych Polaków, Białorusinów, Ukraińców i Żydów zostało ewakuowano w głąb Związku Radzieckiego. Dzięki tym działaniom można było potem sformować I i II Armię Wojska Polskiego(tę Armię, która zamknęła polską flagę na Bramie Brandenburskiej)

- wylicza ,,plusy" Cichocki. Ale to nie koniec. Okazuje się, że okupacja sowiecka oznaczała postęp:

Warto wspomnieć, że wtedy - po latach biedy na Kresach w II RP - w końcu pojawili się lekarze, w końcu pojawili się nauczyciele oraz różni fachowcy, którzy zapewnili normalny byt zmarginalizowanym mieszkańcom tych ziem

Cichocki dalej odkrywa ,,historię":

Uniwersytet w Lwowie wykładał nauki w języku polskim aż do momentu, kiedy wkroczyli na te tereny hitlerowcy. Niczego podobnego nie można było uświadczyć w Generalnym Gubernatorstwie. Niestety patrząc na dzisiejszą młodzież wychowaną na kanwie propagandy IPN-u, mamy przed oczami obraz nędzy intelektualnej a prawda jest taka, że bez tej "zdradzieckiej" Armii Czerwonej ich przodkowie wyparowaliby przez krematoryjny komin

- zapominając, że agresja Niemców była możliwa dzięki paktowi z Sowietami, którzy później ,,przychylali Polakom nieba".

Armia Czerwona doprowadziła do tego, iż przyszła Polska Ludowa uniknęła losu kotła bałkańskiego. Gdyby jakimś cudem rządzili "Wyklęci", a nie komuniści, to dziś mielibyśmy co najwyżej Księstwo Warszawskie, a nie słupy graniczne na Odrze i Bałtyku. Przykre, że młodzi ludzie tak prymitywnie interpretują te wydarzenia. Chwała Armii Czerwonej, która uchroniła miliony obywateli IIRP przed krematoryjnymi kominami!

- zakończył w płomiennym rewolucyjnym stylu towarzysz Cichocki.

Dziennikarz Wojciech Wybranowski napisał:

Cenzuralnie trudno skomentować

Młody działacz lewicy ( znany w tym środowisku) o 17 września: - "Plusów jest cała masa"... Cenzuralnie trudno skomentować. pic.twitter.com/xWUH8KDmzs

— Wojciech Wybranowski (@wybranowski) 18 września 2017

Ze strony na Facebooku dowiadujemy się, że ,,1 maja.info" to odpowiedź na szereg nieudolnych prób budowania środowiska socjalistycznego w Polsce.

Kierujemy się zasadami socjalizmu naukowego, marksizmu i sprawiedliwości społecznej. Nasza polityka wyrasta z najlepszych tradycji polskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego oraz polskiego ruchu socjalistycznego. Stanowczo odcinamy się od kuriozalnego poziomu polskiej lewicy.

- piszą komuniści, a wyrazem ich umysłowości jest poniższy obrazek wykonany z rocznicy sowieckiej agresji na Polskę:

Artykuł Polscy komuniści fetują agresję Sowietów 17 września na Polskę. ,,Plusów jest cała masa. Chwała Armii Czerwonej!” [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Lewicowa protestantka prowokowała policjanta, aż ten w końcu zareagował. Reakcja bezcenna [WIDEO]

Admin — Mon, 18 Sep 2017 14:17:14 +0000

W USA wciąż trwają niepokoje społeczne związane z radykalizującą się lewicą. Oto dwa charakterystyczne obrazki, które wiele mówią, kim są protestujący.

Oto agresja, z jaką spotkali się dwaj sympatycy Donalda Trumpa, którzy wybrali się na wiec lewicy w charakterystycznych czapkach MAGA (Make America Great Again). Internauci zwracali na kontrast: z jednej strony młodzi ludzie, którzy wyrażają swoje pogląd kontra protestanci, którzy jedynie zagłuszają tych, z którymi się nie zgadzają.

Druga sytuacja, którą popularny dziennikarz Mike Cernovich opisał jako ,,nowocześni liberałowie w 10 sekund". Oto jak wygląda ,,brutalność" policji:

https://www.youtube.com/watch?v=enTQBzQvYe0

Artykuł Lewicowa protestantka prowokowała policjanta, aż ten w końcu zareagował. Reakcja bezcenna [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Oto twarze lewicy. Jedna z nich ostrzega przed napastowaniem. Mocna odpowiedź internautów [FOTO+18]

Admin — Wed, 06 Sep 2017 10:48:31 +0000

Amerykańska feministka odgraża się potencjalnym gwałcicielom. Na Facebooku zaprezentowała się w wymownej koszulce. Komentarze jednak wskazują, że może czuć się bezpieczna.

Feministka założyła koszulkę z napisem ,,Nie łap mnie za...". Dodała też komentarz:

Niestety biali chłopcy, ale temu zadaniu mogą podołać tylko czarni mężczyźni

Prowokacyjne zdjęcie wywołało jednak nieoczekiwane komentarze. Feministka padła ofiarą trollingu. Odpisał jej ,,biały mężczyzna":

W imieniu wszystkich białych mężczyzn całego świata – z całego serca popieramy Twą decyzję

Pod nim pojawił się komentarz ,,czarnego mężczyzny":

W imieniu czarnych mężczyzn – podziwiamy Twoją wspaniałomyślność. Tym niemniej nie możemy przyjąć tej hojnej oferty, więc prosimy Meksykanów, by zajęła się tym ich drużyna

Jednak Meksykanie również nie kwapili się do podjęcia wyzwania.

W imieniu wszystkich Meksykanów – są zadania, których nawet my się nie podejmujemy. Może Azjaci spróbują

- czytamy. Co na to Azjaci?

W imieniu Azjatów. Również nie możemy przyjąć tej hojnej oferty. Zajmujemy się teraz nauką arytmetyki. Być może muzułmanie mają rozwiązanie

- oznajmił ,,azjata".

W imieniu muzułmanów – my też nie możemy przyjąć tej oferty z prostego powodu, że nie gustujemy w wieprzowinie

- brzmiało stanowisko ,,muzułmanów".

Internautów żartujących z urody feministek spotkała niespodzianka. Jeden z profili na Facebooku zebrał charakterystyczne zdjęcia przedstawicieli lewicy, która staje się coraz bardziej popularna w USA i na Zachodzie Europy. Oto efekty:

źródło: Wolnosc24.pl / Black Pigeon Speaks

Artykuł Oto twarze lewicy. Jedna z nich ostrzega przed napastowaniem. Mocna odpowiedź internautów [FOTO+18] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.