Wojownik i polityk, zwycięzca spod Hattin i zdobywca Jerozolimy, postrach krzyżowców i bohater muzułmanów – tak powszechnie kojarzy się imię Saladyna. Tymczasem sułtan, postać niezwykle barwna i fascynująca – wykracza dalece poza ten stereotyp. Dla samych muzułmanów, przy wszystkich zasługach i osiągnięciach, pozostaje bohaterem, choć nie bez skazy.

Oto prawdziwe oblicze założyciela dynastii Ajjubidów – spisana z wykorzystaniem źródeł łacińskich i arabskich niezwykła historia człowieka, który wyrósł na najpotężniejszego władcę świata. Jego droga stanowi prawdziwy fenomen. Jest wypadkową szczęścia, sprytu, przebiegłości oraz znakomitej organizacji i zarządzania. Saladyn wyciągał wnioski i uczył się na popełnianych błędach. Jednocześnie wykorzystywał nadarzające się okazje, czas przełomu, którego stał się głównym architektem.

Fragment książki Piotra Soleckiego, Saladyn Wielki. Pogromca krzyżowców i wódz islamu, Wyd. Replika, Poznań 2020. Książkę można zamówić na stronie internetowej wydawnictwa Replika. 

Młodość Jusufa

Salah ad-Din Jusuf Ibn Ajjub – czyli „Prawy w Wierze Józef syn Ajjuba”, znany w Europie jako Saladyn – przyszedł na świat w roku 1137. Pochodził z kurdyjskiej rodziny Rawadija z okolicy Dwinu w Armenii. Plemię, z którego się wywodził, należało do sunnickich muzułmanów. Kurdowie byli pasterzami lubiącymi wojaczkę, jednak ród Jusufa wyszedł poza ten zwyczajny kanon. Jedna z kronik europejskich z XIII w. tak opisała jego pochodzenie: „Syn rodziców, którzy nie należeli do szlachty, ale nie mieli też korzeni plebejskich, pośledniego urodzenia”. Jakiś czas przed jego przyjściem na świat, rodzina Saladyna przeniosła się do Mezopotamii. Dziadek Jusufa, Szadi, wraz ze swoimi dwoma synami – Ajjubem i Szirkuhem – udał się do Bagdadu.

Nadzorcą policyjnym miasta był wówczas Bihruz, którego Szadi znał dobrze z Armenii. Bihruz, przebywając wcześniej w Dwinie, został przyłapany na obcowaniu z żoną jednego z urzędników i poniósł karę kastracji. Okazało się to dla niego szczęściem w nieszczęściu, gdyż jako eunuch został strażnikiem dzieci sułtana w Bagdadzie. Potem objął posadę zarządcy policji w mieście, a w nagrodę za dobrą służbę otrzymał w posiadanie miasto Tikrit. Tam właśnie Szadi w latach 20. XII w. udał się z całą rodziną i pełnił funkcję zarządcy cytadeli miasta. Po jego śmierci przejął ją syn Ajjub (ojciec Saladyna). Dowództwo w miejskiej cytadeli nie dawało szans na szybki, o ile w ogóle, awans. Jednak los uśmiechnął się do kurdyjskiego rodu. W 1131 r. pewne wydarzenie na zawsze odmieniło los rodu Rawadijja. Wtedy to atabeg Mosulu Zengi podjął próbę przejęcia władzy w Bagdadzie. Jego wojska zostały jednak rozbite, a on sam w fatalnym położeniu, uciekając przez pogonią, dotarł do Tikritu. Będąc w krytycznej sytuacji, poprosił Ajjuba o schronienie. Kurd, miast odmówić, nie tylko przez 15 dni gościł Zengiego, ale na dodatek pomógł mu się przeprawić przez Tygrys i dał zapasy na drogę. Pamiętamy, że Tikrit podlegał Bihruzowi z Bagdadu (czyli przeciwnikowi Zengiego), zastanawiające więc, co skłoniło Ajjuba do podjęcia tak ryzykownej decyzji? Zabijając Zengiego, zapewne otrzymałby pochwałę i nagrodę pieniężną. Jednak nie zmieniłoby to jego pozycji społecznej. Być może wyczuł, że uciekinier z Mosulu będzie kiedyś wielkim mężem. Kroniki arabskie tłumaczą tę decyzję powiedzeniem: Li-kulli szaj sabab, czyli „wszystko ma swoją przyczynę”. Ważne jest, że Zengi na zawsze zapamiętał tę przysługę, a dalsze losy rodziny kurdyjskiej już niedługo miały się związać z jego osobą. Pomimo tak ewidentnej zdrady wobec Bagdadu Ajjub nie poniósł konsekwencji (prawdopodobnie dzięki dawnej znajomości z Bihruzem). Tym razem mu się udało, jednak kilka lat później kolejne wydarzenie spowodowało, że pan Tikritu nie okazał już łaski. Szirkuh, brat Ajjuba, wdał się w bójkę z miejskim urzędnikiem. A że słynął z porywczego charakteru i preferował rozwiązania siłowe, wpadł w furię i zabił dyskutanta. Tym razem czyn był już karalny. Bihruz rozkazał im natychmiast opuścić miasto. Pod osłoną nocy w 1137 r. kurdyjscy bracia z żonami i całym dobytkiem opuścili Tikrit. W trakcie tej ucieczki przyszedł na świat Jusuf.

Powołując się na dawną przysługę Ajjuba, bracia spróbowali swojego szczęścia u Zengiego, władcy Mosulu. Pan miasta, pamiętając pomoc, jaką kiedyś otrzymał w Tikricie, przyjął ich i włączył do grona zaufanych. Wyrazem tego było przekazanie Ajjubowi zarządu nad miastem Balabakk. Tam też swoje dzieciństwo spędził Saladyn. Miasto położone 1000 m nad poziomem morza charakteryzowało się umiarkowanym klimatem. Lata były łagodne, a zimy na tyle mroźne, że trzeba było nosić ciepłe nakrycia. W legendach arabskich Balabakk jest „siedzibą” zimna. W rolniczej okolicy dominowała uprawa fig i moreli (być może właśnie o tych morelach wspominał Cohn, pisząc, że był to jedyny owoc chrześcijańskich krucjat). To sielankowe życie nie trwało jednak długo. Po sześciu latach los rodziny Saladyna znów się odmienił. 14 września 1146 r., w trakcie oblężenia Kal’at Dża’bar, Zengi padł ofiarą zamachu ze strony swoich strażników: „Kilkunastu mameluków zamordowało go w nocy”. Jak podają przekazy, atabeg Mosulu (pod wpływem alkoholu) zobaczył, że jeden z jego służących imieniem Jarankasz pije z jego pucharu. Wściekły Zengi obiecał zabić go następnego dnia. Służący nie zamierzał sprawdzać, czy pijany wódz dotrzyma słowa i w nocy go zasztyletował.

Zengi opisywany jest przez kronikarzy jako wybuchowy okrutnik, który w trakcie marszu wojska potrafił skazywać na ukrzyżowanie nieposłusznych żołnierzy. Z dotrzymywaniem umów też miał problem. Gdy w 1139 r. oblegał Balabakk, obiecał oszczędzić obrońców, jednak po zajęciu miasta doszło do rzezi garnizonu. Zengi rządził żelazną ręką, co przysparzało mu wrogów nawet w najbliższym otoczeniu. Jego następcą został syn Nur ad-Din. Nowy władca poza sygnetem, który włożył na palec na znak przejęcia władzy, nie odziedziczył nic z porywczego charakteru ojca – był jego przeciwieństwem. Ten ascetyczny tryb życia będzie naśladowało wielu, w tym Saladyn. Śmierć wodza Zengiego wykorzystał władca Damaszku, który ruszył z wojskiem odzyskać utracony wcześniej Balabakk. Ajjub, który stał na czele oblężonego miasta, wiedział, że nie może liczyć na odsiecz ze strony młodego Nur ad-Dina. Pozostały mu wtedy dwa wyjścia – walczyć dzielnie do końca albo wynegocjować korzystne warunki pokojowe. Ostatecznie w wyniku umowy Ajjub poddał miasto damasceńczykom. Nie tylko zachował funkcję zarządcy, ale również uzyskał majątek ziemski i dom w Damaszku.

Zdrada wobec nowego pana Nur ad-Dina okazała się korzystna, tym bardziej, że ojciec Saladyna szybko awansował na dowódcę wojsk damasceńskich. Kiedy krzyżowcy zaatakowali Damaszek w latach 1148-1149 Ajjub dowodził oddziałem milicji miejskiej. Mieszkańcy Damaszku przez długi czas wspierali krzyżowców, jednak ci zaprzepaścili sojusz. Szirkuh pozostał wierny Zengidom, a po kilku przygranicznych starciach z Frankami zyskał zaufanie Nur ad-Dina na tyle, by stanąć na czele jego wojsk. Ciekawe, że ambicja i pragmatyzm polityczny pozwoliły zarówno Ajjubowi, jak i Szirkuhowi stać się bardzo ważnymi postaciami. Ojciec Saladyna awansował na dowódcę wojsk Damaszku, a jego brat w nagrodę za pozostanie przy Nur ad-Dinie i odważny udział w wielu kampaniach wojennych został dowódcą wojsk Zengidów.

Kiedy w 1154 r. Nur ad-Din sięgnął ostatecznie po Damaszek, jego wojskami dowodził Szirkuh, a obrońcą miasta był właśnie Ajjub. Dwaj bracia, którzy jeszcze kilkanaście lat wcześniej uciekali z Tikritu, nie mając gdzie się podziać, teraz spotkali się w Damaszku, by wynegocjować warunki kapitulacji. W ciągu kilku dni miasto poddało się Nur adDinowi. Szirkuh został nagrodzony honorami i posiadłościami. Ajjub natomiast powrócił na służbę do Zengidów i został członkiem najwyższej rady.

Artykuł Wyrósł na najpotężniejszego władcę świata. Jego droga stanowi prawdziwy fenomen nie tylko w świecie islamu. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

O limitach emisji dwutlenku węgla, o Wałęsie i Cimoszewiczu, o dwóch procesach i jeszcze jednym, który się szykuje, o pani Kirschenbaum, która publicznie podziękowała chłopom za ratunek, o represjach wobec stowarzyszenia rodzin Auschwitz, o Kurdach i opuszczeniu ich przez Amerykanów, a także o pierwszej stacjonarnej księgarni, w której będzie można nabyć „Szlag trafił!”

Artykuł Gadowski ostrzega: „Kamyk poruszony na górze powoduje lawinę na zboczu. Ta polska lawina powoli nadciąga”. WIDEO pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Do zdarzenia doszło na lotnisku Langenhagen w Hanowerze. Przerażeni Niemcy w mediach społecznościowych piszą, że to ,,importowany konflikt". Powód? Starli się Kurdowie z Turkami, którzy popierają Erdogana.

O ile do podobnych bijatyk w Paryżu niektórzy zdążyli się przyzwyczaić, w Niemczech są one jeszcze stosunkowo rzadkie. Jak informują świadkowie, Kurdowie zorganizowali spontaniczną demonstrację, która została zaatakowana przez Turków. Protestowali oni przeciwko ofensywie wojsk Erdogana w Syrii wymierzonej w Kurdów.

Importierter Konflikt: Am Flughafen #Hannover prügeln gerade 180 Kurden und nationalistische #Erdogan Anhänger aufeinander ein. Die Polizei scheint die Kontrolle verloren zu haben. 😳#fedidwgugl #Afrin pic.twitter.com/4Q1I0hhEjp

— Dora Bromberger (@Dora_Bromberger) 22 stycznia 2018

Policja zapowiedziała, że odpowiednie siły zostały skierowane na miejsce:

⚠ Nach ersten Informationen gibt es derzeit eine größere Auseinandersetzung am #Flughafen #Hannover. Wir sind bereits mit zahlreichen Kräften auf dem Weg dorthin!

— Polizei Hannover (@Polizei_H) 22 stycznia 2018

Artykuł Zwykłe niemiecie lotnisko, Niemcy przygotowują się do podróży, gdy… wybucha gigantyczna bijatyka z udziałem 180 osób [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Ten film z walk w syryjskim mieście Al-Rakka podbija internet. Nagranie przedstawia moment, w którym snajper ISIS strzela do kurdyjskiej żołnierki. Kula przechodzi tuż obok głowy, a reakcja kobiety jest bezcenna.

Sytuacja została zarejestrowana podczas walk w Al-Rakka, gdzie oddział kurdyjskich żołnierek walczy z okupującymi miasto bojownikami Państwa Islamskiego. Film ukazuje jedną z kobiet, która prowadzi ostrzał z okna. W pewnym momencie tuż obok jej głowy przelatuje kula, która trafia w ścianę i robi wielką dziurę. Żołnierka w reakcji na swoje wielkie szczęście i cudowne uniknięcie śmierci... zaczyna się śmiać.

Artykuł Była milimetry od śmierci z rąk islamskiego bojownika. Jej reakcja podbija internet [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Francuski filozof i intelektualista, a także od niedawna twórca filmowy, Bernard Levy został zaatakowany podczas spotkania w Belgradzie. Prezentował swój film ,,Peszmergowie. Walczący z ISIS" i opowiadała o czasie spędzonym z ludźmi, którzy walczą z Państwem Islamskim, gdy na jego twarzy wylądował... tort.

To nie był jedyny incydent podczas spotkania Levy'ego z serbską publicznością. Już po zdarzeniu z ciastem na scenie pojawił się młody mężczyzna także reprezentujący Nową Komunistyczną Ligę Jugosławii (Novi SKOJ). Miał ze sobą transparent, który głosił, że Bernard Levy popiera imperialistycznych morderców. Francuz zdenerwował się, a po chwili doszło do małej bójki z udziałem jego oraz jego oponentów.

Levy, który jest znany z krytyki wojny bałkańskiej z lat 90-tych XX wieku i serbskiej polityki nacjonalistycznej, po całym zamieszaniu opuścił salę.

https://www.youtube.com/watch?v=BvjMRvQ3JKA

Film "Peszmergowie. Walczący z ISIS" budzący takie kontrowersje to efekt półrocznego pobytu Levy'ego wśród kurdyjskich bojowników, którzy tworzą jedyne jednostki na świecie, bezpośrednio walczące z ISIS. Levy podróżował z Peszmergami z południa na północ w kierunku Mosulu, często przemierzając piaszczyste tereny pełne min. W swoim filmie Levy stawia pytania o sens walki jego towarzyszy i szuka odpowiedzi na temat tego, co obecnie dzieje się na świecie. Jednocześnie oddaje swoisty hołd Peszmergom.

https://www.youtube.com/watch?v=Eo4jYbj2HYI

W Polsce film można było obejrzeć 12 maja podczas 14. Festiwalu Filmowego Millenium Docs Against Gravity. Bernard Levy był gościem podczas projekcji w Warszawie.

Artykuł Znany reżyser opowiadał o swoim filmie o bohaterach walczących z ISIS. Został zaatakowany… tortem przez komunistów [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niedawno w Londynie doszło do zamachu, za które odpowiedzialność wzięło Państwo Islamskie. Tymczasem na ulicach Londynu islamiści jak gdyby nigdy nic prowadzą kampanię ,,porozmawiania o islamie".

Robią to salafici, a więc skrajny odłam islamu. Żaden z przechodniów nie reaguje. Tymczasem nie podoba się to Kurdom, od dawna skonfliktowanym z radykalnymi islamistami. Dochodzi do utarczki, kiedy kurdyjska manifestacja zostaje zaczepiona przez wyznawców Allaha. Interweniuje policja, która umożliwia islamistom ucieczkę w bezpieczne miejsce.

Artykuł W Londynie po zamachu muzułmanie próbują nawracać przechodniów na islam. Jednak mają pecha: akurat przechodzi grupa Kurdów… [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W niedzielę doszło do gwałtownych starć między Turkami a Kurdami... w Paryżu.

Na Placu Republiki w Paryżu zgromadziło się 700 demonstrantów (głównie Turków), którzy chcieli potępić wsparcie dla ,,organizacji terrorystycznych" takich jak Partia Pracujących Kurdystanu i Powszechne Jednostki Ochrony (zbrojna grupa Kurdów utworzona w 2011 podczas wojny domowej w Syrii, wchodząca w skład syryjskiej opozycji, walcząca na północy Syrii z wojskami reżimu Baszara al-Asada).

Demonstrujący zostali zaatakowani przez około 50 Kurdów, do akcji musiała wkroczyć policja. Około 15 osób zostało aresztowanych. Dwóch policjantów zostało rannych. Francuzi są pewni, że stan wyjątkowy, wprowadzony po ubiegłorocznych atakach terrorystycznych w Paryżu, najprawdopodobniej zostanie przedłużony.

Poniższe wideo robi furorę w mediach społecznościowych. Internauci z Francji są oburzeni, że w ich kraju dochodzi do takich sytuacji i liczą, że władza zastosuje surowe środki, aby uniknąć podobnych zdarzeń w przyszłości. Jeden z internautów, którego komentarz zyskał najwięcej lajków, narzeka, że do takich zajść może dochodzić tylko w jego kraju, gdzie prawo nie jest wystarczająco surowe.

https://youtu.be/AJGViliuwa0

Artykuł Bitwa Kurdów z Turkami w… Paryżu. Francuzi wściekli, bo ich kraj staje się coraz bardziej zdestabilizowany [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Strona Konflikty i katastrofy światowe poprosiła swoich czytelników o zadanie kilku pytań kurdyjskim bojownikom - Peszmergom, którzy walczą z ISIS. Od czerwca 2014, w czasie walk z tzw. Państwem Islamskim, oddziały Peszmergów przejęły kontrolę nad terenami spornymi Iraku, gdzie iracki rząd przeprowadzał we wcześniejszych latach politykę arabizacji.

Chociaż większość Peszmergów jest wyznania muzułmańskiego, to pewną część oddziałów stanowią chrześcijanie oraz jazydzi.

http://niezlomni.com/kurdowie-walczacy-isis-pozdrawiaja-polakow-dlaczego-nalezy-im-sie-wdziecznosc-pomoc-wideo/

Artykuł Walczący z ISIS Kurdowie odpowiadają na pytania polskich czytelników [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Na stronie Konflikty i katastrofy światowe zostało umieszczone ciekawe nagranie. Peszmergowie walczący z tzw. Państwem Islamskim pozdrawiają Polaków i zapewniają ich o swoim zwycięstwie.

Polski język jest bardzo trudny, ale Peszmergowie postarali się, by zakomunikować Wam w naszym języku, że pokonają Państwo Islamskie i wygrają

- czytamy

Warto podkreślić, że Kurdowie bohatersko i co najważniejsze skutecznie walczą z ISIS.

Kurdowie są jedynym narodem, który skutecznie walczy z Państwem Islamskim. I to ze świadomością, której w Europie brakuje - że robi to również w naszym imieniu. Kurdowie w tej wojnie bronią nie tylko swego kraju, ale i wartości, na których opiera się świat zachodni. Należy im się więc wdzięczność i pomoc

- mówił dziennikarz Paweł Smoleński w rozmowie z Dziennik.pl.

Artykuł Kurdowie walczący z ISIS pozdrawiają Polaków. Dlaczego należy im się wdzięczność i pomoc [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Istnienie Państwa Islamskiego nie jest głównym powodem powstawania fali imigrantów

To pretekst wykorzystywany przez uchodźców, których terror ISIS nie dotyka w żaden sposób – mówi w rozmowie z Dariuszem Kołodziejczykiem opublikowanej na portalu PCh.24.pl Witold Gadowski, pisarz, dziennikarz specjalizujący się w tematyce Bliskiego Wschodu, poeta i współtwórca filmu „Insha Allah”. Jak zauważa, istnienie Kalifatu jest korzystne zarówno dla światowych mocarstw, jak i organizacji przestępczych.

DARIUSZ KOŁODZIEJCZYK: Jeszcze kilka miesięcy temu media zasypywały odbiorców informacjami o imigrantach zmierzających do Europy, pokazywały zdjęcia z Węgier, gdzie dochodziło do prób forsowania granic. Obecnie, nie licząc niektórych serwisów internetowych, w tej sprawie zapanowała cisza. Czyżby imigranci obrali inny cel podroży, a może jest to zabieg socjotechniczny, który ma uspokoić Europejczyków w sytuacji, gdy tzw. uchodźcy zmierzają nieprzerwanie w naszym kierunku?

WITOLD GADOWSKI: Jest to przede wszystkim zabieg propagandowy, ale także socjotechniczny. Ma to pozwolić na wyciszenie tematu niebezpiecznego dla europejskiego establishmentu, podczas gdy sam widziałem, że południe Włoch jest nadal zalewane przez uchodźców, podobnie jak Grecja. Nic się nie zmieniło, zmienił się tylko ton przekazu mediów.

Nie tak dawno przebywał Pan w Kalabrii na południu Włoch pokazując, że duży udział w przerzucie imigrantów do Europy ma kalabryjska mafia ‘Ndrangheta. Z drugiej strony pojawiają się informacje, że inna organizacja przestępcza Cosa Nostra, broniąc swoich wpływów przed gangami tworzonymi przez tzw. uchodźców, wypowiedziała im wojnę. Media dość często cytowały szefa policji w Palermo Guido Longo, który twierdził, że mamy do czynienia z próbą agresji wobec imigrantów ze strony mafii. Jak Pan sądzi, skąd wynika tak różna postawa włoskich organizacji przestępczych w tej sprawie?

Nie ma tutaj żadnej sprzeczności. Cosa Nostra w ostatnim czasie została bardzo osłabiona i rzeczywiście zajmuje się ochroną własnych obszarów. ‘Ndrangheta będąc moim zdaniem najsilniejszą organizacją przestępczą na terenie Europy, bierze udział w przemycie imigrantów pobierając od nich pieniądze. Jednak natychmiast wypycha ich z terenu Kalabrii na północ Włoch, m.in. do Mediolanu. Uchodźcy w Kalabrii muszą zachowywać się bardzo spokojnie, bowiem w przeciwnym razie są zabijani. Co jakiś czas znajdowane są trupy imigrantów, dlatego raczej przebywają oni tylko na terenie stworzonych dla nich ośrodków.

Czy członkowie ‘Ndranghety nie rozumieją, że już niedługo, wraz ze wzrostem liczby imigrantów tworzących własne gangi i nastawionych na konfrontacje z Europejczykami, nie tylko Włochy, ale także ich własne, mafijne interesy mogą być zagrożone?

Trzeba podkreślić, że proces ten ma dwa oblicza, z jednej strony kalabryjska mafia czerpie profity z przemytu imigrantów, z drugiej zaś stara się, by nie przebywali oni na terenach zamieszkałych przez poszczególne klany. Trudno jednak oczekiwać tutaj logiki i dalekosiężnego spojrzenia, bowiem mamy do czynienia z przestępczymi klanami, bez jednego, centralnego kierownictwa, które mają własne interesy. Co ciekawe państwo włoskie walcząc z ‘Ndranghetą zabiera jej nieruchomości i osadza tam uchodźców. I wtedy dochodzi do starć pomiędzy klanami ‘Ndranghety i imigrantami.

Wielu polityków i komentatorów wskazuje terror Państwa Islamskiego jako główną przyczynę napływu imigrantów do Europy. Czy nie sądzi Pan, że to dość naiwne myślenie? Jeżeli weźmie się pod uwagę obszar na jakim operuje Państwo Islamskie i stopień jego zaludnienia, jakoś trudno sobie wyobrazić, by te setki tysięcy, jeżeli nie miliony imigrantów, pochodziły z tamtych terenów?

Obecnie istnienie Państwa Islamskiego nie jest głównym powodem powstawania fali imigrantów. Tak naprawdę jest to pretekst wykorzystywany przez różnego rodzaju uchodźców, m.in. Czeczenów, których terror ISIS nie dotyka w żaden sposób. Jest to zjawisko trudne do zatrzymania, skoro raz zostało uruchomione i pokazało słabość Europy w obronie swoich granic. Trudno jest zatrzymać ludzi z Erytrei, Sudanu, Afganistanu i krajów Maghrebu, gdyż chcą oni dostać się do Europy.

Czy tak naprawdę to nie państwa Europy Zachodniej i Stany Zjednoczone odpowiadają za obecną sytuację związaną z imigrantami? Doprowadziły one bowiem do destabilizacji na Bliskim Wchodzie wspierając tzw. arabską wiosnę w takich krajach jak Libia, Tunezja, Egipt, Jemen, czy też Syria?

Głównym winowajcą są Stany Zjednoczone i prowadzona przez nie polityka w schyłkowym okresie rządów George’a Busha Juniora, a następnie Baracka Obamy. Doprowadziła ona do obalenia Saddama Husajna i wywołała efekt domino w postaci upadku kolejnych dyktatorów arabskich. Trzeba pamiętać, że dyktatury te stanowiły barierę ochroną przed masowym napływem ludzi z terenu krajów arabskich do Europy. Niszcząc państwa, których władze dość często były okrutne, a one same - mówiąc delikatnie - nie były doskonałe, ale istniały realnie, doprowadzono do destabilizacji tego obszaru. Konsekwencją tego był masowy exodus imigrantów do Europy. Tak więc największym winowajcą w tej sprawie są Stany Zjednoczone, które od 2003 roku dewastują Bliski Wschód. Nie można jednak zapominać o Francji, która przyczyniła się do upadku Kaddafiego i rządzonej przez niego Libii. Udział w tym procesie miała także Wielka Brytania i w dużo mniejszym stopniu Niemcy.

[caption id="attachment_32205" align="alignleft" width="376"] Narada kurdyjskich Peszmergów, fot. W. Gadowski[/caption]

Film „Insha Allah. Krew Męczenników”, którego wraz z Michałem Królem i Maciejem Grabysą jest Pan reżyserem, pokazuje, że wielu krajom zależy na istnieniu Państwa Islamskiego. Chodzi m.in. o Rosję, Syrię, ale także Turcję, będącą przecież państwem członkowskim NATO. Co powoduje, że Turcji, której przywódcy wypowiadają się przeciwko Państwu Islamskiemu, jego istnienie jest tak bardzo na rękę? Czy chodzi o to, że w ten sposób pod płaszczykiem wojny z ISIS, może ona prowadzić operację militarną przeciwko Kurdom, czy też są jeszcze inne przyczyny?

Przede wszystkim istnienie Państwa Islamskiego legitymizuje procesy zachodzące w Turcji i przejmowanie coraz większych obszarów władzy przez prezydenta Erdogana i islamską partie AKP. W ten sposób łamany jest system stworzony przez Kemala Atatürka. Dzięki działalności Państwa Islamskiego Turcja przejęła inicjatywę na Bliskim Wschodzie i stała się najważniejszym, realnym graczem na tym terenie. Przewiduje, że Turcja będzie dążyła do stworzenia marionetkowego państwa na północy Syrii, które wyprze Kurdów z tego terenu i będzie uzależnione całkowicie od Turcji. Co więcej, wobec zarzutów o islamizację Turcji, Recep Erdogan może stosować retorykę, że jest islamistą z ludzką twarzą, a ci źli islamiści to ISIS. Paradoksalnie, sytuacja ta jest wygodna dla Iranu, który rozszerza swoje wpływy i jednocześnie blokuje Arabię Saudyjską. To właśnie dla Arabii Saudyjskiej istnienie ISIS staje się co raz mniej wygodne, chociaż to pieniądze z tego kraju finansowały pierwsze grupy fanatyków islamskich. Jak widać polityka Turcji jest bardziej wysublimowana niż dynastii Saudów.

Czy jako osoba dysponująca wiedzą na temat powstania i funkcjonowania Państwa Islamskiego, zdobytą m.in. przy produkcji filmu, sądzi Pan, że któreś z państw np. Rosja czy też Stany Zjednoczone, ewentualnie koalicja krajów, zdobędzie się na zadanie decydującego ciosu ISIS? Przecież przy przewadze militarnej jaką dysponują te państwa, wojna potrwałaby najwyżej 2–3 tygodnie.

[caption id="attachment_32206" align="alignleft" width="489"] Rozmowa z terrorystą z ISIS, fot. W. Gadowski[/caption]

Gdyby przeprowadzono klasyczną operację militarną to z Państwa Islamskiego nie zostałoby nic, ale to jest dylemat kropli atramentu. Polega on na tym, że jak uderzymy w krople atramentu, to jej rozpryski rozsieją się bardzo szeroko. I tak właśnie będzie w przypadku Państwa Islamskiego. W momencie gdy zostanie rozbite powstaną komórki terrorystyczne w innych miejscach. Islamski terroryzm przybierze inną postać. Sądzę, że analitycy wywiadów Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii dochodzą do wniosku, że istnienie Państwa Islamskiego jest korzystniejsze niż jego pokonanie. Powód jest prozaiczny chociażby z punktu widzenia Stanów Zjednoczonych. Otóż, wielu terrorystów z całego świata zjechało w jedno miejsce i łatwiej jest ich obserwować i monitorować. Rosji powstanie tworu jakim jest ISIS pozwoliło wrócić do gry na Bliskim Wschodzie, co jest na pewno dużym sukcesem dyplomatycznym. Bez istnienia Państwa Islamskiego nie byłoby to możliwe. Rosji udało się ocalić swojego sprzymierzeńca, prezydenta Syrii Baszszara al-Asada, którego nie czeka już los Husajna, czy też Kadafiego. Trudno powiedzieć, co stanie się w przyszłości, ponieważ jest wiele czynników odgrywających swoją rolę i nie wiemy, który przeważy. Moim zdaniem w najbliższym czasie czeka nas szturm na Mosul zajęty przez ISIS, ale może się to skończyć katastrofą humanitarną. W mieście tym mieszka blisko 1,5 miliona cywilów. Atak z wykorzystaniem lotnictwa, artylerii może przynieść wiele ofiar. Tym bardziej, że islamiści są gotowi na samobójcze zamachy, rozstrzeliwanie zakładników i zaminowanie budynków mieszkalnych na terenie Mosulu.

Może w takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem byłoby przeprowadzenie precyzyjnej akcji z wykorzystaniem oddziałów specjalnych i zabicie przywódców, a także najważniejszych dowódców polowych ISIS, co sparaliżowałoby jego funkcjonowanie?

Państwo Islamskie ma zdublowane funkcje. Jest jeden premier w części syryjskiej, drugi zaś na terenie irackim. Francuski wywiad, który ma dobre rozpoznanie w Syrii, od dawna alarmuje, że system dublowania stanowisk oraz działalność wielu fanatycznych, inteligentnych przywódców powoduje, że w miejsce odciętych głów tej hydry, będą odrastać nowe.

Dziękuje za rozmowę.

Rozmawiał Dariusz Kołodziejczyk

Źródło: www.pch24.pl

Artykuł Gadowski: Państwo Islamskie jest jak kropla atramentu. Kiedy w nią uderzymy, rozpryski rozsieją się szeroko pochodzi z serwisu Niezłomni.com.