"Naszym celem nie jest ratowanie czegokolwiek w Europie przed Sowietami. Najlepiej byłoby, gdyby Stalin zajął Europę do kanału La Manche, to wtedy będzie tam nareszcie spokój." - Franklin Delano Roosevelt. Takimi słowami swój tekst poświęcony Powstaniu Warszawskiemu zaczyna Romuald Szeremietiew, piszący na Salon 24. Były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej przypomina pewien mało znany fakt z historii Europy.

Szeremietiew pisze:

Przed dziesięciu laty francuski historyk Stephane Courtois ogłosił, że odwiedzając jedno z archiwów rosyjskich trafił na dokumenty wykazujące, że Powstanie Warszawskie przeszkodziło w przygotowanej i zaplanowanej w szczegółach operacji Armii Czerwonej, która w pościgu za Niemcami miała ruszyć przez Europę, aby dokonać podboju Francji we współpracy z tamtejszymi komunistami.

Courtois jest uznanym historykiem komunizmu, brał udział w pracach nad „Czarną księgą komunizmu”, do której napisał wstęp oraz rozdział poświęcony Związkowi Sowieckiemu. Sowieckie dokumenty oglądał więc kompetentny historyk i waga jego informacji powinna mieć duże znaczenie dla oceny Powstania Warszawskiego. Szkoda, że ta wiadomość nie została potwierdzona szczegółowymi badaniami, np. polskich historyków – być może dlatego, że archiwa rosyjska są dla polskich historyków trudno dostępne.

Czy jednak to nie jest jedynie teoria? Szeremietiew twierdzi, że ekspansja sowiecka na Zachód była na rękę USA.

W październiku 1942 r. na tysiącach stacji kolejowych w USA rozwieszono mapę Gomberga (od nazwiska jej podejrzanego wydawcy).

Pojawiły się opinie, że wrażony tam "Zarys powojennej mapy Nowego Świata" opracowały sowieckie tajne służby lub, że powstał on w kręgu wpływowej w USA Rady Stosunków Międzynarodowych (CFR) - w każdym razie nikt tych map nie usuwał z dworców kolejowych w USA.

U spodu tej mapy wydrukowano program zawarty w 41 punktach, który zaczyna się od słów "Taka będzie nasza polityka". Punkt nr 14 głosił: „ZSRR (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich) trzecia co do wagi militarna siła, w kooperacji z USA jako siłą dla wolności i utrzymania światowego pokoju, przejmie kontrolę nad wyzwolonymi, zdezorganizowanymi, przylegającymi do jej granic terenami, łącznie z Niemcami i Austrią, które będą reedukowane i w końcu zostaną dołączone jako równorzędne republiki ZSRR, jak w przybliżeniu zaznaczono na mapie.”

Na mapie nie tylko Europę Środkowo-Wschodnią, ale też całe Niemcy wskazywano jako obszar sowiecki. Sprawa była poważna bowiem, gdy wieść o tym trafiła do Watykanu papież Pius XII napisał do arcybiskupa Nowego Jorku Francisa Spellmana list, w którym prosił o przeciwdziałania niebezpieczeństwu trwałego zajęcia przez Sowiety krajów katolickiej Europy. Abp. Spellman dotarł do prezydenta Roosevelta i usłyszał od niego: "Naszym celem nie jest ratowanie czegokolwiek w Europie przed Sowietami. Najlepiej byłoby, gdyby Stalin zajął Europę do kanału La Manche, to wtedy będzie tam nareszcie spokój."

Budzi zdziwienie dlaczego Roosevelt oddawał Europę Sowietom. W tym zakresie inne plany miał premier Anglii Winston Churchill. Kiedy zachodni alianci rozważali kwestię inwazji na Europę i pokonania Niemiec Churchill był zwolennikiem uderzenia w tzw. miękkie podbrzusze Europy, czyli na Bałkany i stąd na północ ku wybrzeżom Bałtyku. Chodziło o to, aby zająć przed Stalinem środkową część Europy i zmusić okrążone Niemcy do kapitulacji, ale też nie wpuścić Sowietów do Europy. Było prawdopodobne, że skierowana na Bałkany główna ofensywa, w której wojska polskie (Armia gen. Andersa) odgrywałyby istotną rolę, zakończy się sukcesem. Temu celowi służyły tajne rozmowy z rządami Rumunii, Bułgarii i Węgier, które chciały przejść na stronę aliantów, a istotnym wsparciem ofensywy byłyby też siły podziemia w Jugosławii, Grecji, Słowacji i największe, w Polsce.

imageStalin wiedział o planach Churchilla i zabiegał, aby lądowanie aliantów miało miejsce jak najdalej od Bałkanów, w północnej Francji. Prezydent USA poparł stanowisko sowieckiego dyktatora. Anglia była zbyt słaba by przeforsować swój zamiar. W ten sposób także strategiczne plany rządu RP związane z sojusznikiem brytyjskim zawiodły. W rezultacie główna inwazja miała miejsce w Normandii zamiast na Bałkanach. Wykonano tylko drugorzędną ofensywę we Włoszech, II Korpus Polski wyzwalał Włochy. AK nie dostała obiecywanego wsparcia od aliantów w broni i sprzęcie, polska brygada spadochronowa zamiast lądować w Polsce została użyta, w fatalny sposób, na froncie zachodnim. Powszechnego powstania w Polsce podjętego w obliczy alianckiej ofensywy nie było.

Stało się tak ponieważ prezydent Roosevelt chciał uczynić z USA supermocarstwo dominujące w świecie zachodnim. W tym świecie rywalem USA nie był ZSRR, ale… Imperium Brytyjskie.

Stalin był niejako z innego świata, nie mógł zagrozić pozycji USA na Zachodzie. Dlatego zgoda na sowieckie nabytki terytorialne w Europie i ... domaganie się dekolonizacji odpowiadało planom Roosevelta bowiem służyło osłabieniu Anglii i umocnieniu pozycji USA w świecie zachodnim.

Dlaczego Stalin nie skorzystał z okazji opanowania Europy? Są przecież twierdzący, że gdyby Stalin chciał zajmować Niemcy to walczącą Warszawę by zostawił i ruszył na Zachód. W rzeczywistości Sowieci nie mogli "obejść" Warszawy i zostawić na zapleczu kilkudziesięciotysięcznego zgrupowania AK i wielkie miasto, które było stolicą państwa członka koalicji antyhitlerowskiej. Musieliby ją sobie podporządkować, spacyfikować, używając dużych sił – a wtedy też wybuchłoby powstanie, tyle że antysowieckie. To nie było Wilno leżące na terenach, które zachodni alianci już oddali Stalinowi, ale Warszawa, znajdująca się na ziemi, która nawet dla Churchilla i Roosevelta miała stanowić terytorium Polski po zakończonej wojnie,

Natarcie na zachód z ominięciem Warszawy było więc niemożliwe bowiem sprawiłoby wycofanie Niemców i opanowanie Warszawy przez AK.; rozwiązanie dla Stalina jak najgorsze. Stąd takie zachowanie Stalina – stać w miejscu i czekać, aż Niemcy zamordują Warszawę. Pacyfikacja Warszawy rękami niemieckimi była rozwiązaniem dla Sowietów najlepszym.

A teraz jak to było z Powstaniem Warszawskim, które wg krytyków decyzji o jego wybuchu „było na rękę Stalinowi”?

Warszawa z Delegaturą Rządu, Komendą Główną AK i warszawskim zgrupowaniem AK była dla Stalina dużym kłopotem. Pacyfikacja takiego ośrodka wymagała znacznych sił bezpieczeństwa i byłaby trudna do przełknięcia dla aliantów. Jednocześnie trwała Akcja „Burza” i Sowieci wiedzieli, że AK jest realną siłą, chociaż słabo uzbrojoną. Sowiecki wywiad miał jednak informację, że w ramach „Burzy” nie są przewidziane działania bojowe na terenie Warszawy. Powstał wtedy u Sowietów zamiar, aby sprowokować jakąś akcję zbrojną oskarżając przy tym dowództwo AK, że nie chce walczyć z Niemcami i w ten sposób opanować Warszawę. Kierownictwo PPR wiedziało jakie są nastroje w stolicy. Radio Moskwa, skąd nadawała radiostację Kościuszko w lipcu zaczęło wołać: „Warszawa drży w posadach od ryku dział. Wojska sowieckie nacierają gwałtownie i zbliżają się do Pragi. Nadchodzą, aby przynieść nam wolność. Niemcy wyparci z Pragi będą usiłowali bronić się w Warszawie. Zechcą zniszczyć wszystko. W Białymstoku burzyli wszystko przez sześć dni. Wymordowali tysiące naszych braci. Uczyńmy, co tylko w naszej mocy, by nie zdołali powtórzyć tego samego w Warszawie. Ludu Warszawy! Do broni! Niech cała ludność stanie murem wokół Krajowej Rady Narodowej, wokół warszawskiej Armii Podziemnej. imageUderzcie na Niemców! Udaremnijcie ich plany zburzenia budowli publicznych. Pomóżcie Czerwonej Armii w przeprawie przez Wisłę. Przysyłajcie wiadomości, pokazujcie drogi. Milion ludności Warszawy niech stanie się milionem żołnierzy, którzy wypędzą niemieckich najeźdźców i zdobędą wolność.” Sowieci rozrzucali z samolotów ulotki nawoływali ludność Warszawy do ataku na Niemców. Bezpośrednio przed powstaniem rozwiesili w Warszawie afisze informujące, że przedstawiciele polskiego rządu i dowódcy AK uciekli z Warszawy i władzę nad siłami zbrojnymi przejmuje współpracujący z komunistami komendant Polskiej Armii Ludowej. Była to zamierzona prowokacja która miała doprowadzić do niekontrolowanego wybuchu i … opanowania miasta przez Sowiety.

Sowieci sądzili, że żołnierze AK nie otrzymując rozkazu do walki spontanicznie podejmą bój, a wówczas wojska sowieckie, w tym armia Berlinga i komunistyczna agentura (PPR) zajmą Warszawę. Wybuch Powstania podjęty na rozkaz Komendanta Głównego AK gen. Bora-Komorowskiego był więc zaskoczeniem dla Stalina i pokrzyżował jego plany. W tej sytuacji jedyne, co Stalin mógł zrobić, to poczekać, aż Powstanie upadnie. Stalin chciał powstania, ale będącego pod sowiecką kontrolą, to nie miało to być powstanie polskie. Polskie – jak widzimy - wstrzymywało ofensywę na Berlin, a więc było dla Sowietów niekorzystne.

cały tekst na Salon 24

Artykuł Francuski historyk odkrył, że Powstanie Warszawskie uchroniło Europę przed podbojem przez Sowietów. Oto jak mogła wyglądać dzisiejsza mapa pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

14 kwietnia 1939 roku Franklin D. Roosevelt wysłał Adolfowi Hitlerowi list (jego adresatem był także Benito Mussolini). Mimo dobrych intencji spadła na niego lawina krytyki, a w żart obrócił go sam Hitler.

- Czy jest Pan skłonny zagwarantować, że niemieckie siły zbrojne nie zaatakują terytorium następujących niepodległych krajów

- pytał prezydent USA w liście i wymieniał:

Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa, Szwecja, Norwegia, Dania, Holandia, Belgia, Wielka Brytania i Irlandia, Francja, Portugalia, Hiszpania, Szwajcaria, Liechtenstein, Luksemburg, Polska, Węgry, Rumunia, Jugosławia, Rosja, Bułgaria, Grecja, Turcja, Irak, kraje arabskie, Syria, Palestyna, Egipt i Iran.

Hitler w 2,5-godzinnej mowie w Reichstagu odniósł się do wszystkich punktów listu, a odczytanie wszystkich krajów, których Niemcy miały nie atakować, wywołały salwy śmiechu, które wiele mówią o nastrojach w kraju na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej...

https://youtu.be/aESt39w1plI

Artykuł Tuż przed wybuchem wojny Roosevelt prosi Niemcy, żeby nie atakowały następujących krajów. Ta reakcja w Reichstagu na żart Hitlera jest bardzo wymowna… [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W czasie II wojny światowej Niemcy podjęli decyzję o „ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej”, co w praktyce oznaczało plany zagłady wszystkich Żydów w Europie. Prezydent USA, przywódca wolnego świata Franklin Delano Roosevelt nie zdawał sobie sprawy z losu Żydów? Sam był za tym, by wprowadzać im ograniczenia.

Polski dziennikarz i publicysta Łukasz Warzecha przypomniał na Twitterze sytuację ze szczytu w Casablance. W hotelu "Anfa" spotkali się Roosevelt, Winston Churchill i Charles de Gaule. Ich celem było ustalenie strategii aliantów na dalszą część wojny. Franklin Delano Roosevelt spotkał się też z generałem Charlesem Nogues, który był gubernatorem marokańskiego Rabatu. Panowie poruszyli kwestię Żydów w Afryce Północnej. F.D. Roosevelt nie ukrywał, że dobrym rozwiązaniem tej kwestii byłoby wprowadzenie limitów.

Rok 1942/43, szczyt w Casablance. Przywódca wolnego świata F.D. Roosevelt o Żydach. pic.twitter.com/gQti94IuLA

— Łukasz Warzecha (@lkwarzecha) 7 kwietnia 2017

Wygląda na to, że Roosevelt był ślepy na to, co z Żydami w Europie robili Niemcy. Ewentualnie próbował z jakichś względów przypodobać się francuskiemu generałowi, który obawiał się, że jedynym skutkiem udziału Francji w wojnie będzie opanowanie przez Żydów wolnych zawodów na północy Afryki. Niezależnie od powodów, takie słowa nie przynosiły chwały prezydentowi USA, kreującemu się i uznawanemu za przywódcę wolnego świata.

Artykuł Ślepota czy głupota? Przywódca wolnego świata opowiadał się za uregulowaniem kwestii Żydów, gdy Niemcy masowo zabijali ich w Europie. pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Konferencja jałtańska zakończyła się 11 lutego 1945. Miała decydujące znaczenie dla powojennego kształtu Europy. Przypominamy fragment wywiadu z prof. Andrzejem Nowakiem dla portalu Historia.interia.pl, który wspominał o brutalnych konsekwencjach dla Polski.

Kluczowa była konferencja sztabowców amerykańskich i brytyjskich w Quebec latem 1943 roku, kiedy to ostatecznie zrezygnowano z pomysłu Winstona Churchilla, by uzupełniające uderzenie drugiego frontu poprowadzić w Europie wschodniej od strony Bałkanów. Ten plan został odrzucony ze względu na sprzeciw wojskowych amerykańskich.
To właściwie przekreśliło ostateczne szanse na realny wpływ mocarstw zachodnich na losy polityczne krajów Europy środkowo-wschodniej. Wiadomo było, że kraje te zostaną zajęte wyłącznie przez Armię Czerwoną.

Tego właśnie dotyczyły rozmowy, które toczyły się w 1944 roku i niesławna tzw. umowa serwetkowa w czasie wizyty Churchilla u Stalina jesienią owego roku w ramach konferencji o kryptonimie "Tołstoj". Premier Wielkiej Brytanii nakreślił wówczas procentowy podział Europy Środkowej i Wschodniej. O Polsce i Czechosłowacji wówczas nie mówiono otwarcie, bo nie wypadało omawiać układem wyrysowanym na serwetce dwóch krajów, które były pierwszymi ofiarami Niemiec. Zwłaszcza Polski, pierwszego państwa, który czynnie broniło się przeciwko agresji hitlerowskiej.

W Jałcie nastąpiło coś znacznie gorszego, niż obcięcie Polski o połowę, co nastąpiło przecież w Teheranie. Najgorsze było to, że państwa zachodnie - z mocnym wskazaniem na Stany Zjednoczone - nie były gotowe na realny sprzeciw przeciwko całkowitemu przejęciu kontroli przez Stalina i komunistyczny system totalitarny nad życiem politycznym okrojonej Polski.

Churchill liczył, że za cenę oddania wschodniej połowy Polski, będzie można uratować jakąś autonomię. Taki był jego plan. Chciał wprowadzić jak najwięcej polityków rządu polskiego w Londynie do nowych władz. Nie uzyskał jednak poparcia ze strony Roosevelta.

Bez wątpienia prezydent Stanów Zjednoczonych zachował się wobec naszego kraju najgorzej na konferencji jałtańskiej. Postawa Roosevelta przypieczętowała los Polski, faktycznie oddanej w ręce Stalina.

cały wywiad na Interia.pl

Artykuł Dlaczego Polska dostała się pod okupację Sowietów. ,,Bez wątpienia prezydent Stanów Zjednoczonych zachował się wobec naszego kraju najgorzej” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[...] leninowski projekt o kryptonimie "Krymska Kalifornia".

Był realizowany równolegle z NEP, partnerem dla bolszewików stała się American Jewish Joint Distribution Committee. Krótko mówiąc, bolszewicy wraz z niektórymi działaczami żydowskimi planowali urządzić na Krymie autonomiczną republikę żydowską. 19 lutego 1929 r. "Joint" i Centralny Komitet RFSRR podpisali umowę przewidującą, że w zamian za stworzenie na Krymie republiki żydowskiej komuniści będą otrzymywali finansowanie rządu 1,5 mld dolarów rocznie. Prace nad "Krymską Kalifornią" były jedną z ważniejszych przyczyn deportowania przez Stalina Tatarów z Krymu. O "Krymskiej Kalifornii" przypomniał sobie Roosevelt w Teheranie. Z chwilą powstania Izraela projekt istniał jedynie jako finansowe obciążenia. Ostatecznie w 1954 r. nadszedł termin zwrotu kredytów zaciągniętych przez RFSSR na "Krymską Kalifornię". Wtedy Gieorgij Malenkow, a za nim Chruszczow, wpadł na pomysł, aby Krym przekazać Ukraińskiej Republice i tym samym problem mieć z głowy.

Jak wymyślili, tak zrobili. Ot i wszystko. Wszelkie rozważania nad "ukraińskością" Krymu nie mają najmniejszego sensu.

Witold Gadowski w tygodniku "W Sieci"

Artykuł Dlaczego Ukraina dostała Krym. „Krymska Kalifornia”, czyli republika żydowska pochodzi z serwisu Niezłomni.com.