Wczoraj informowaliśmy, że posłowie Nowoczesnej ruszyli w kierunku przejścia granicznego, aby spotkać się z uchodźcami z Czeczenii. Jednak sprawa ma ciąg dalszy: okazuje się, że wywierali nacisk na Straż Graniczną.

Posłanki i poseł #Nowoczesna w drodze do #Terespol na spotkanie z uchodźcami z Czeczenii @JoankaSW @moanrosa @meysztowicz pic.twitter.com/veeZ4Gmqgb

— .Nowoczesna (@Nowoczesna) 12 lipca 2017

Politycy Nowoczesnej, którzy byli w czwartek na granicy Polsko-Białoruskiej, w moje ocenie wywierali presję na Straż Graniczną, aby otworzyć granicę na przemyt ludzi z Azji

- powiedział szef MSWiA Mariusz Błaszczak, odnosząc się do wizyty trójki przedstawicieli Nowoczesnej: Joanny Scheuring-Wielgus, Moniki Rosy i Jerzego Meysztowicza, którzy pojawili się na przejściu granicznym z Białorusią w Terespolu. Swoją wizytę tłumaczyli kłopotami czeczeńskich uchodźców, którym władze Polki mają odmawiać wjazdu.

Błaszczak tłumaczył, że nie chodzi jedynie o Czeczenów. To także Afgańczycy, Pakistańczycy i obywatele państw azjatyckich dawnego ZSRS. Powód, dla którego pojawiają się na granicy? Chcą przez terytorium Polski dostać się do Niemiec.

Politycy Nowoczesnej są albo tak nierozumni, że chcieliby przenieść na grunt Polski kryzys, jaki jest we Francji, Belgii, Niemczech, albo ulegają poprzez swoją nieświadomość presji ze strony grup przestępczych, które przecież zarabiają olbrzymie, gigantyczne pieniądze właśnie na przemycie ludzi

- grzmiał Błaszczak na konferencji.

Co robili posłowie? Spotkali się z funkcjonariuszami Straży Granicznej i przyglądali się wypełnianiu procedur, które towarzyszą wjazdowi cudzoziemców do Polski.

Zdaniem Moniki Rosy nie wszystkie procedury są właściwe. Chce, żeby sporządzona notatka z rozmowy z cudzoziemcem, była również przez niego podpisywana, co spowoduje uniknięcie rozbieżności. Meysztowicz uważa, że SG nie jest w stanie zweryfikować, czy dana osoba nie jest prześladowana w swoim kraju.

Scheuring-Wielgus już ogłosiła, że wybiera się w kolejną podróż - tym razem pociągiem z Brześcia (Białoruś) do Terespola - tym samym, którym przyjeżdżają Czeczeni. Dodała, że w czwartek do Terespola dotarło 60 osób, a tylko 6 zaakceptowano wnioski o ochronę.

W 2016 roku na 85 tys. wnioskujących przyjęto wnioski od 8315 osób.

Słowa Błaszczaka komentowała Scheuring-Wielgus:

Artykuł ,,Są albo tak nierozumni, albo ulegają presji grup przestępczych”. Minister uderzył w posłów Nowoczesnej po ich wizycie na przejściu granicznym. Scheuring-Wielgus odpowiada pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

22 września 1939 w Brześciu nad Bugiem odbyła się wspólna defilada wojsk niemieckich i sowieckich. Armie sprzymierzone przeciwko Polsce urządziły pokaz siły i triumfu nad narodem polskim.

Zajęcie Brześcia

17 września ranny gen. Konstanty Plisowski wydał rozkaz opuszczenia Brześcia i ewakuacji. Wtedy wojska niemieckie pod dowództwem Heinza Guderiana zajęły miasto. Zgodnie z postanowieniami paktu Ribbentrop-Mołotow zajęty przez Wehrmacht Brześć został przekazany Armii Czerwonej.

[caption id="attachment_20759" align="alignright" width="479"] Wspólna parada Wehrmachtu i Armii Czerwonej w Brześciu, 22 września 1939[/caption]

Związek Sowiecki z kolei przekazał miasto Białoruskiej SRS jako ośrodek administracyjny nowo powołanego obwodu brzeskiego.
Propaganda radziecka donosiła:

"Polscy obszarnicy ujarzmili lud pracujący Białorusi Zachodniej, rzucili ich na pola imperialistycznej wojny. Idziemy zatem, nie zdobywać, a wyzwalać".

Parada wojskowa

[caption id="attachment_20760" align="alignright" width="312"] Żołnierze Wehrmachtu i Armii Czerwonej pod propagandowymi plakatami sowieckimi; Brześć, 22 września 1939[/caption]

Aby przypieczętować przekazanie Brześcia w ręce sowieckie armie sojusznicze miały wspólnie przemaszerować przez miasto wraz ze swoimi dowódcami. Następnie miała nastąpić też zmiana flag, a wszystko to miało odbywać się przy dźwiękach hymnów III Rzeszy i ZSRS.

Parada odbyła się na ulicy Unii Lubelskiej, rozpoczęła się o godzinie 16. "Trybuny zwycięstwa", przed którymi paradowali żołnierze sowieccy i niemieccy, zostały zbudowane przez wojska radzieckie, ozdobione swastykami i czerwonymi gwiazdami. Defiladę odebrali wspólnie Heinz Guderian i Siemion Kriwoszein na trybunie ustawionej przed gmachem Urzędu Wojewódzkiego województwa poleskiego.

Po paradzie, która przebiegała zgodnie z ustaleniami, a którą Neil Ferguson opisuje jako przyjazną i radosną, Niemcy wycofali się na zachodni brzeg Bugu, a Sowieci przejęli kontrolę nad miastem, jak również nad resztą Wschodniej Polski.

Według Nowaja Gazjeta (Новая газета) z 2008 roku parada miała pokazać całemu światu siłę nowo powstałego sojuszu sowiecko-hitlerowskiego. Nowaja Gazjeta zauważa również, że polski dowódca, który bronił Brześcia przed Niemcami, gen. Konstanty Plisowski, został aresztowany przez NKWD, a następnie zamordowany w Katyniu.

Rosyjski historyk Michaił Semirjaga pisze w swojej pracy "parady wspólne sił zbrojnych obu krajów miały miejsce także w Grodnie, Brześciu, Pińsku i kilku innych miastach (Niemcy nazywali je "defiladami zwycięstwa"). Parada w Grodnie była nadzorowana przez brygady Wasilija Czujkowa".

W późniejszych pracach historyków rosyjskich związanych z Kremlem, Michaiła Mieltiuchowa i Olega Wisziljowa, parady w innych miastach są nazywane "mitem", a zdjęcia z tych parad nazywają polsko-nazistowską mistyfikacją. Wisziljow kwestionuje również wydarzenia w Brześciu uważając, że nie było defilady a jedynie: "uroczyste wyjście wojsk niemieckich pod nadzorem radzieckich przedstawicieli"

źródło: Polskie Radio, Wikipedia

Artykuł Na „Trybunie Zwycięstwa” obok siebie swastyki i czerwone gwiazdy. Wojska defilowały przy dźwiękach hymnu III Rzeszy i ZSRS. A Rosjanie dziś twierdzą, że zdarzenie… nie miało miejsca [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Bitwa pod Wołyniem, znana także jako Bitwa nad Bugiem, miała miejsce 22 lipca 1018.

Po jednej stronie stanęły wojska późniejszego króla polskiego Bolesława Chrobrego, po drugiej: wojska Jarosława Mądrego (księcia kijowskiego).

Bitwa miała miejsce podczas słynnej wyprawy kijowskiej nad Bugiem, obecnie w tym miejscu znajduje się wieś Gródek.

W 1018 roku książę Bolesław zdecydował się zaatakować Ruś, której przewodził Jarosław Mądry. Swoją decyzję umotywował tym, że wcześniej Jarosław wygnał z Rusi zięcia Bolesława, Świętopełka, a także zaatakował (w 1017) polski Brześć.

Po zebraniu wojsk polskich, posiłków niemieckich, węgierskich i ruskich Chrobry w lipcu ruszył na wschód. Do spotkania z wrogimi wojskami doszło 22 lipca pod Wołyniem.

Siły obydwu stron były prawdopodobnie mniej więcej równe. Przeciwników rozdzielała rzeka Bug. Bolesław rozkazał więc wybudować mosty. W trakcie prac obydwa wojska nawzajem sobie urągały, wymieniając się słownymi inwektywami.

[quote]Ostatecznie  książę na czele swego wojska przeprawił się przez rzekę wpław, czym całkowicie zaskoczył wojska Jarosława, nieprzygotowane w tym momencie do boju. Zwycięstwo Chrobrego było zupełne.[/quote]

Zwycięstwo wołyńskie umożliwiło zdobycie Kijowa i osadzenie Świętopełka na tamtejszym tronie. Wygrana otworzyła też drogę Polakom do zdobycia dużych łupów na Rusi.

Jarosław, choć pobity, zdołał spalić jeden z grodów brata i przystąpił do zbierania nowych sił.

Wszystkich możliwości dawanych przez bitwę pod Wołyniem Bolesław ze Świętopełkiem nie wykorzystali, ponieważ nie przeprowadzili przeciwko Jarosławowi nowej kampanii, która definitywnie zlikwidowałaby niebezpieczeństwo dla rządów Świętopełka.

[quote]Walki wojów polskich pod Wołyniem zostały, po 1990 r., upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic, "WOŁYŃ NAD BUGIEM 22 VII 1018".[/quote]

Artykuł Wołyń nie musi kojarzyć się tylko z ludobójstwem. O spektakularnym zwycięstwie wojsk Bolesława Chrobrego podczas wyprawy kijowskiej pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Kurt Frowein, korespondent niemiecki:

Pod łopocącą na wietrze w rześki jesienny dzień flagą wojenną Rzeszy stali generałowie — niemiecki [Heinz Guderian] i sowiecki [Siemion Kriwoszein]. Owacje ludności zapowiadały [...] oddziały sowieckie. Potem słychać było zwielokrotniony chrzęst gąsienic i pojawił się pierwszy sowiecki czołg, obsypywany górą kwiatów. Niemiecka orkiestra wojskowa, która uplasowała się na wprost trybuny obok orkiestry sowieckiej, zaintonowała niemieckiego marsza. [...] Następnie niemiecki generał z upoważnienia Führera przekazał Sowietom w krótkich żołnierskich słowach miasto oraz twierdzę Brześć nad Bugiem. Obaj podali sobie dłonie. [...] Krótko pozdrowiliśmy w postawie zasadniczej Brześć nad Bugiem, zdobyty niemiecką bronią i przywrócony jego prawowitemu właścicielowi. [...]

[caption id="attachment_14794" align="aligncenter" width="648"] Spotkanie żołnierzy Wehrmachtu i Armii Czerwonej 20 września 1939 roku, na wschód od Brześcia, fot. Wikipedia[/caption]

Wszyscy, którzy otaczali rozległy plac, żołnierze wszelkich rodzajów broni i wszelkich stopni, przebyli kampanię polską od samego początku [...]. Dla nich uścisk dłoni z Brześcia nad Bugiem, którego byli świadkami, stał się symbolem przyjacielskiego spotkania dwóch narodów. Ów uścisk dłoni stwierdzał, że Niemcy i Rosja jednoczą się, aby wspólnie decydować o losach Europy Wschodniej.

Brześć nad Bugiem, 22 września

źródło: Paweł Piotr Wieczorkiewicz, Kampania 1939 roku, Warszawa 2001.

[caption id="attachment_14795" align="aligncenter" width="534"] Wspólna defilada wojsk Armii Czerwonej i Wehrmachtu w Brześciu nad Bugiem. Fot. NN, zbiory Ośrodka KARTA[/caption]

Artykuł „Niemcy i Rosja jednoczą się, aby wspólnie decydować o losach Europy Wschodniej”. Wspólna defilada dwóch okupantów w Brześciu w 1939 [foto] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Na starym grójeckim cmentarzu spoczywa Wacław Kostek Biernacki (28 września 1884-25 maja 1957), autor jednego z arcydzieł polskiej prozy dwudziestolecia międzywojennego.

To dzieło „z niczym nieporównywalne, jeśli chodzi o literaturę Kresów Wschodnich, a ich magia, wszystkie te diabły, wiedźmy i upiory, też nie dadzą się z niczym porównać”.

W czasach PRL jego książki nie były wznawiane, a przedwojenne wydania wycofano z bibliotek. Komunistyczna propaganda starała się zrobić z Biernackiego, jednego z najbardziej zaufanych i najbardziej mu oddanych ludzi Józefa Piłsudskiego, przedwojennego wojewody nowogródzkiego i poleskiego, komendanta więzienia w Brześciu, synonim zła przedwojennej Polski, odpowiedzialnego za rzekomy „faszystowski ustrój sanacyjnej Polski”.

Przez osiem lat więziono go bez wyroku, nieludzko znęcano się nad nim, a wreszcie skazano na śmierć.

Jeden z przedwojennych komunistów, który siedział z nim w celi, a w II Rzeczypospolitej odsiadywał wyrok za działalność komunistyczną w więzieniu nadzorowanym przez Biernackiego, powiedział „więzienie to jest tu, u Pana były wakacje”.

[caption id="attachment_14455" align="aligncenter" width="751"] Wojewoda poleski Wacław Kostek-Biernacki przecina wstęgę podczas otwarcia jarmarku poleskiego w sierpniu 1938 roku[/caption]

Ostatecznie wyrok śmierci na byłym współpracowniku Piłsudskiego nie został wykonany, w listopadzie 1955 r. zwolniono go z odbywania kary. Podobno był tak słaby, że z warszawskiego więzienia przy Rakowieckiej wynoszono go na noszach.

Zmarł 25 maja 1957 r. w Warszawie. Jak pisał w „Diable zwycięzcy”:

[quote]I obok naturalnego wstrętu do śmierci, uczuwam jasną radość, że odchodzę i że nigdy już nie będzie mnie dręczyć nieznośny widok cierpień żyjących istot”.[/quote]

źródło: grojec24.net

Artykuł Autor arcydzieła polskiej prozy, skazany na śmierć przez komunistów. Wycofywany z bibliotek, mimo że jego dzieło zostało uznane za „z niczym nieporównywalne” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.