Po zajęciu Wilna w 1919 r. w mieście zorganizowano stosowne ceremonie, w tym defiladę wojsk i uroczyste dziękczynienie w Ostrej Bramie. Tak moment ten opisał naoczny świadek, Tadeusz Święcicki.

Dzięki moim legitymacjom udało mi się przedostać przez niezliczony tłum. Jacyś przyjaciele, leguny, otworzyli mi dojście do samej kaplicy, na balkon, gdzie mogło się zmieścić najwyżej piętnaście osób. Stałem o kilka kroków od komendanta. W czasie mszy kazanie. Młody wikary Ostrobramski, ks. Oleszczuk wyszedł na balkon do tłumu. Mówił prostymi bardzo słowami, lecz chwytał za serce. Z dołu odpowiadał mu tylko wielki szloch tego tłumu klęczącego na ulicy. Spojrzałem na komendanta. Stał twarzą zwrócony do obrazu, oparty na szabli, nasrożony i (...) spod nasrożonych brwi ciężka łza spływała mu na wąsy. Śmigły za nim, miał jakoby jakiś nerwowy tick na twarzy. Twarz drgała i też łzy ciekły mu po twarzy. A Belina beczał po prostu jak smarkacz (...)

Artykuł ,,Wielki szloch tego tłumu, klęczącego na ulicy. Spojrzałem na Komendanta […] spod nasrożonych brwi ciężka łza spływała mu na wąsy […] A Belina beczał po prostu jak smarkacz…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W tej chwili Polska jest właściwie bez granic i wszystko co możemy w tej mierze zdobyć na zachodzie, to zależy od Ententy i o ile zechce mniej lub więcej ścisnąć Niemcy. Na wschodzie to inna sprawa; tu są drzwi, które się otwierają i zamykają, i zależy, kto i jak szeroko siłą je otworzy...

Józef Piłsudski do Władysława Baranowskiego 7 lutego 1919 roku przed jego odjazdem na paryską konferencję pokojową

Artykuł Józef Piłsudski: ,,Na Wschodzie […] są drzwi, które się otwierają i zamykają i zależy, kto i jak szeroko siłą je otworzy” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Kazimierz Wybranowski to pseudonim literacki Romana Dmowskiego, głównego ideologa Narodowej Demokracji, twórcy Obozu Wielkiej Polski (1926) i Stronnictwa Narodowego (1928). Jego Myśli nowoczesnego Polaka (1903) uważane są za tekst fundamentalny dla narodowej orientacji politycznej. On sam - za czołową postać tego nurtu. Dmowski był wobec polskiej tradycji krytyczny. Wskazywał na jałowość mitologii powstańczej, na szkodliwość czynów zbrojnych z góry skazanych na przegraną. Jego wizja narodu była pod wieloma względami bliska koncepcji społeczeństwa obywatelskiego: Polacy mają walczyć o niepodległość poprzez rozszerzanie obszarów wolności, zakładanie związków i stowarzyszeń, szerzenie oświaty - zwłaszcza wśród ludu. Dążył do tego, by „wprowadzić lud do narodu” - do narodu, który przez stulecia był przede wszystkim szlachecki.

Istnieje pogląd, że to inspirowana w dużej mierze przez Dmowskiego działalność oświatowa endecji sprawiła, iż w roku 1920 w Polsce lud wystąpił przeciw bolszewikom, ponieważ poczuł się związany z narodem polskim, nie zaś ze światową rewolucją proletariacką. (…) Idea zbliżenia z Rosją carską, połączona z uznaniem Niemiec za naszego głównego wroga, wielu wydaje się co najmniej wątpliwa, jednak to dzięki meandrom tej idei udało się Dmowskiemu na konferencji paryskiej 1919 roku w sposób przekonujący przedstawić polskie prawa do ziem pod zaborem pruskim, tak, że je odzyskaliśmy. Był - czemu nawet jego wrogowie nie zaprzeczają - niezwykle zręcznym i skutecznym dyplomatą.”

„Dmowski - fatalne dziedzictwo”, Magazyn Świąteczny, 5-6 listopada 2005

Artykuł ,,Inspirowana w dużej mierze przez niego działalność oświatowa sprawiła, iż w roku 1920 w Polsce lud wystąpił przeciw bolszewikom, ponieważ poczuł się związany z narodem polskim, nie ze światową rewolucją proletariacką” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.