Polska policja jest brutalna? Okazuje się, że tak. Ale dowody na to, podawane przez studentki Uniwersytetu Warszawskiego, są... wątpliwe. Otóż twierdzą, że policjanci ,,głaszczą je po dłoniach". Czy świat widzi, jak krwawy reżim rozprawia się z przeciwnikami?!

Studentki Uniwersytetu Warszawskiego, biorące udział w protestach, skarżą się, że gdy łapią za barierki pod Sejmem, policjanci głaszczą je po dłoniach. Perfidna metoda. Co na to J.Kaczyński?

- czytamy we wpisie tygodnika ,,Polityka". Nie, to nie jest fejk.

[caption id="attachment_49377" align="aligncenter" width="938"] fot. screen Twitter / Polityka[/caption]

Okrucieństwo policji nie zna granic! Stosownie skomentował rewelacje ,,Polityki" Rafał Ziemkiewicz:

Brutalność pisowskiej policji po prostu nie zna granic. Nic śmieszniejszego żaden parodysta nie wymyśli

- kpił.

Brutalność pisowskiej policji po prostu nie zna granic. Nic śmieszniejszego żaden parodysta nie wymyśli 😂🤪🤯🤡🧠 https://t.co/h7GPqKQOAm

— Rafał A. Ziemkiewicz (@R_A_Ziemkiewicz) 9 sierpnia 2018

Takie wpisy zamieszczali internauci, komentujący groteskową informację:

Hej @PolskaPolicja zobaczcie jakie zarzuty tu wobec nas są przedstawiane. Widać że upał daje się niektórym we znaki ☝️🤣🤣🤣

— Policjant PL (@PolicjantPL) 9 sierpnia 2018

Aaaaa czyli zagłaskują, to chyba dobrze, bo za PO pałowali.
Już nic nie rozumiem z tego świata, tak źle i tak niedobrze :(

— irmamila 🇵🇱 (@irenass05) 9 sierpnia 2018

Polska Policja prawie jak hiszpańska inkwizycja z Monty Pythona torturująca poduszkami i wygodnym fotelem. 😄

— Bartosz Taplar 🇵🇱 💯 ‏ (@B_Taplar) 9 sierpnia 2018

całowanie w rękę i puszczanie oka ponoć je doprowadza do białej gorączki

— Jan Kowalski (@Outyntag) 9 sierpnia 2018

W poszukiwaniu ,,ofiar PiS-owskiego reżimu" ,,Polityka" nieświadomie ośmieszyła twierdzenia tych, którzy mówią o ,,łamaniu praw człowieka" w Polsce i wieszczących kolejny Stan Wojenny...

Artykuł ,,Nic śmieszniejszego żaden parodysta nie wymyśli”. Lepiej usiądźcie. Oto dowód studentek na brutalność policji: funkcjonariusze ,,głaszczą je po dłoniach” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W mediach głównego nurtu nie brakuje ataków na antysemityzm Polaków. Jednocześnie te same media milczą, kiedy ofiarą mowy nienawiści padają inni. Ksiądz postanowił zrobić mały eksperyment.

Ksiądz Janusz Chyła zacytował tweet pod jego adresem. Dosłownie brzmiał:

Nie, ja jestem wrogiem kleru... wszystkich Was bym jednym kopem wysłał w zaświaty, gdyby prawo pozwalało. Jesteście pedofilami, zbokami i oszustami, a religia tylko przykrywa Wasze przestępstwa ...

Skomentował to następująco:

A teraz małe ćwiczenie. Zamiast słowo kler wpisujemy np. Żyd i patrzymy na rekcję @tvn24 @gazeta_wyborcza

To również reakcja na wcześniejsze tweety:

Pan to zapewne zwolennik tolerancji i szacunku do bliźniego? https://t.co/ETB27knN9Y

— ks. Janusz Chyła 🇵🇱💯 (@Janusz1967) 5 lutego 2018

O ile żadne z mainstreamowych mediów nie dostrzega takiego problemu, to tematem numer 1 stał antysemityzm.

W Polsce obudził się upiór antysemityzmu. Czego III RP nie dopełniła, co zaniedbała, że marcowe, pogromowe, endeckie upiory znów zawisły nad nami? PiS do swojego repertuaru propagandowo-wyborczego dodał antysemityzm

- pisze Jacek Rakowiecki w ,,Polityce", swój wywód posiłkując anonimowym komentarzem z sieci.

Z kolei ,,Newsweek" podaje:

Demony polskiego antysemityzmu nigdy tak naprawdę nie zasnęły. Co najmniej od czasu publikacji „Sąsiadów” Grossa, wszyscy wiemy, że – mówiąc metaforycznie – słoń polskiej winy stoi w pokoju

Jednocześnie Nowoczesna uruchamia maila, na który mają spływać ,,przykłady mowy nienawiści szczególnie te o charakterze antysemickim".

Uruchomiamy specjalny adres mailowy, na który każdy, komu leży na sercu dobre imię Polski, będzie mógł zgłaszać przykłady mowy nienawiści szczególnie te o charakterze antysemickim.
➡️ [email protected]#DobreImięPolski #ustawaIPN pic.twitter.com/pYIaYBAQNL

— .Nowoczesna (@Nowoczesna) 6 lutego 2018

Zarówno media i politycy są wyczuleni na antysemityzm, ale inny rodzaj nienawiści zdaje im się nie przeszkadzać...

Artykuł Ksiądz postanowił zrobić mały eksperyment: ,,Zamiast kler, wpisujemy Żyd i czekamy na reakcję TVN i Gazety Wyborczej” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jak wygląda życie w rodzinnej miejscowości Beaty Szydło? Lewicowy tygodnik ,,Polityka" postanowił wziąć pod lupę mieszkańców i rodzinę premier. W artykule znajduje się również ciekawa anegdotka.

W domu rodziców Szydło czytają "Gazetę Wyborczą"? - pyta tygodnik. Jak czytamy, ,,Polityka" przyłapała panią premier podczas zakupów z mamą, która sięgała w kiosku po najnowszy numer "Gazety Wyborczej". Na pytanie, co ciekawego w "Wyborczej", miała odpowiedzieć:

– Nie wiem, bo nie czytam, ale kupuję, bo jest najgrubsza, a potrzebuję na podpałkę. Dziennikarze piszą tylko dla pieniędzy

- odpowiedziała matka Beaty Szydło.

Pozostała część artykułu napisana jest w bardzi charakterystycznym stylu. Dowiadujemy się, że mąż premier - Edward Szydło ,,kiedyś dusza towarzystwa, można było z nim wypić piwo. Dziś nie może się już tak pokazywać, bo może wylądować w tabloidzie". Sama szefowa rządu nie może liczyć na specjalne traktowanie - ,,w kolejce do stoiska z mięsem musi odstać przynajmniej 10 minut. Nikt nie ustępuje jej miejsca". Anonimowy mieszkaniec zdradza, że Beata Szydło robi zakupy w lokalnym sklepie, a nie w Biedronce. Sama nosi siatki. Nie prosi o pomoc funkcjonariuszy BOR. Mieszkańcy mają też narzekać na obecność BOR-owców w kościele.

Łatwo ich zobaczyć, bo niestety nie klękają jak wszyscy, ale stoją na baczność, a powinni klękać

- ,,Polityka" cytuje jednego z mieszkańców.

Artykuł Lewicowa gazeta nakryła matkę premier Szydło, jak kupuje ,,Gazetę Wyborczą”. Ale takiej odpowiedzi się nie spodziewała pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Dziennikarz bije na alarm. TVN 24 może zniknąć z anteny. ,,TVN24 w tej formie nie jest im do niczego potrzebny, a może tylko nastręczyć problemów” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Część mediów była oburzonych propozycją PiS, który zaproponował wprowadzenie jednorazowego zasiłku 4 tys. zł za urodzenie niepełnosprawnego dziecka. Czy jednak krytyka nie poszła za daleko w przypadku rysunku Andrzeja Mleczki?

Projekt ustawy dot. programu „Za życiem” zakłada m.in. jednorazowe świadczenie w wysokości 4 tys. zł z tytułu urodzenia dziecka, u którego stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu.

Media lewicowo-liberalne wykpiły pomysł. Ale uwagę dziennikarzy zwrócił ten rysunek zamieszczony w tygodniku ,,Polityka":

Haniebny rysunek w @polityka. Jego sens kopiuje nazi- teorie "lebensunwerten Leben" - istnień nie wartych życia pic.twitter.com/sgvt3WwyLI

— Piotr Semka (@PiotrSemka) 16 listopada 2016

Piotr Semka, który go opublikował, napisał:

Haniebny rysunek w @polityka. Jego sens kopiuje nazi- teorie "lebensunwerten Leben" - istnień nie wartych życia

Tu przykład takiej nazistowskiej propagandy. Napis głosi: życie bez nadziei:

Warto przypomnieć, jaką falę krytyki wywołały wypowiedzi na temat niepełnosprawnych np. Janusza Korwin-Mikkego. Czy inne media w podobnym tonie skrytykuję Andrzeja Mleczkę, czy wygra środowiskowa solidarność?

Artykuł Tygodnik ,,Polityka” zamieścił taki rysunek. Dziennikarz: To kopiowanie nazistowskich teorii pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Nie żyje Janina Paradowska pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Panie Boże – mówił do siebie w duchu – jeśli słyszysz jak ja to, do czego od trzech dni nawołuje ten ugniatacz gówien, musisz gryźć palce, że dałeś mu, za sprawą jednego mojego uśmiechu, nieograniczoną możliwość używania słowa. Słuchaj tego ugniatacza łajna! Tysiąc lat nędzy i dojadania resztek! I z jakim skutkiem? Oto dziś najgroźniejszy manipulator tłumu, jaki kiedykolwiek wyrósł z ludu w tym kraju. Nie wiem, czy jesteś zadowolony ze swego cudu, Boże, ale tego należało oczekiwać. Zbierając gówno przez całe życie na wszystkich rozlewiskach Gangesu, formując codziennie to gówno w rękach, dzień po dniu, czy mógł nie wiedzieć, czym jest człowiek i jego prawdziwa natura? Wiedział wszystko, ale nie wiedział, że wie. Teraz wie. Ty i ja wiemy, dokąd nas zaprowadzi. Ale czy Ty masz jeszcze jakąkolwiek rolę do odegrania? Jeśli tak, oczekuję rozwiązania, by uwierzyć; to byłby pierwszy zrozumiały i inteligentny dowód Twego istnienia”…

Pod drewnianymi palami nadbrzeżnych pomostów pływały trupy, których rozwiązane sari tworzyły jaśniejący kobierzec na czarnej wodzie. Niektórzy walczyli jeszcze, ale większość się potopiła, już nie żyła, jedni od rana, inni od nocy, od dnia poprzedniego albo i poprzedniego ranka, gdy spadli z góry jak owoce z przeciążonego drzewa podczas klęski urodzaju. Właśnie spadła młoda dziewczyna, bardzo piękna, prawdziwa księżniczka o ciemnej skórze. Spadła bez krzyku, pionowo, z opuszczonymi rękami, na których widać było złote bransoletki, a lepka woda Gangesu otworzyła się bezszelestnie.

Zaraz potem spadł jakiś starzec, chudy jak szkielet i nagi, który nie pojawił się już na powierzchni wody, i jakieś dziecko wierzgające konwulsyjnie jak małe zwierzątko, które wie, że ma umrzeć, a potem jakaś para splecionych z sobą dzieci. W górze nikt nawet się nie pochylił, nie wyciągnął ręki. Bo i po co? Ci, którzy znaleźli się już na brzegu wiedzieli, że zaraz sami spadną do wody, popychani przez ten ogromny tłum, który napierał na wszystkie nabrzeża portu, a ich upadek w to płynne królestwo nie oznaczał śmierci, lecz życie, wskutek tak długo pielęgnowanego wyobrażenia o nieodpartej sile, której nic nie może zatrzymać.

Na górze, na nabrzeżu, stojąc na platformie wozu i trzymając na ramionach swe monstrum, swój totem, ciągle sztywne jak kołek, koprofag przemawiał. I stała się rzecz nieprawdopodobna: oczy potworka rozbłysły! Ożywiły się i reagowały tak intensywnie na słowa tego nowego christoforosa, że tłum reagował już tylko na te oczy, pił z nich. Poprzez to spojrzenie słowa uświęcały tłum i zapadały w każdą duszę. A oto, co mówił koprofag:

 – Budda i Allach… – tłum wrzał – …Sziwa, Wisznu, Garuda, Ganesza, Kriszna, Parwati, Indra, Durga, Surja, Bhajrawa, Rawana, Kali… – wyliczał cały panteon hinduski, a każde śpiewnie wymienione imię wywoływało wśród zgromadzonych jęk ekstazy – …zebrali się na naradę i poszli odwiedzić małego boga chrześcijan. Zdjęli go z gwoździ krzyża, otarli mu twarz, namaścili go swoimi świętymi balsamami, wyleczyli go, a potem posadzili między sobą, pozdrowili i powiedzieli do niego: „Zawdzięczasz nam życie, co teraz dasz nam w zamian…?”.
„Jest bardziej ekumeniczny niż papież – pomyślał Ballan, który słuchał z najwyższym zaciekawieniem. – Ten zbieracz gówna pobije chrześcijan na ich własnym podwórku: ekumenizmem planetarnym!”.

– Wtedy – ciągnął koprofag – ten mały bóg bez krzyża rozprostował zdrętwiałe członki, poruszył rękami i nogami, pokręcił głową i powiedział: „To prawda, zawdzięczam wam życie i dam wam w zamian moje królestwo. Czas tysiąca lat dobiega końca. Oto wychodzą narody rozrzucone po całej powierzchni ziemi, które są tak liczne, jak ziarnka morskiego piasku. I wyruszą na wyprawę, na ziemskie pastwiska, i oblegną obóz świętych i ukochane miasto”…

Nastąpiła przerwa w przemowie. Oczy potwora przygasły; koprofag wykonywał w miejscu jakieś nieskoordynowane podrygi i podskoki. „Proszę! – pomyślał Ballan. – Jakież to niewiarygodne: Apokalipsa św. Jana, rozdział dwudziesty, wers siódmy do dziewiątego… trochę zniekształcone, ale z łatwością rozpoznawalne. A on się nie przejmuje! Jest tam coś, co mu nie pasuje . Albo nie chce tego i się wzbrania… Brawo!”. Spojrzenie potworka zapaliło się jak latarnia, oznajmiając podjęcie wątku: „Tak mówi chrześcijańskie bóstwo…”.

  „Uff! – pomyślał Ballan. – Pięknie z tego wybrnęliśmy. Znasz ten opuszczony ciąg dalszy, Panie Boże? Przypomnę ci:  <<A zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. A diabła, który ich zwodzi, wrzucono do jeziora ognia i siarki, tam, gdzie są Bestia i Fałszywy Prorok>>… Znasz to, ale zachowałeś to dla siebie, prawda? Budzisz we mnie odrazę, nie wierzysz już w nic…”.

Na nabrzeżach Gangesu, w niesamowitej ciszy – gdy na brzegu tłoczyło się już pięćset tysięcy osób, a wszystkie ulice prowadzące do portu przeżywały istny napływ nowych ludzkich potoków – koprofag kontynuował swą natchnioną mowę:

– Tak powiedział mały bóg chrześcijan. Wtedy Allach i Budda, Sziwa, Kali, Wisznu, Kriszna… powiedli go dookoła pustego krzyża. Potem razem zabrali się do pracy. Z kawałków tego krzyża zbudowali wielki statek, zdolny przemierzać morza i oceany, statek tak wielki jak „India Star”. Później zebrali naszyjniki, diademy, bransoletki i pierścionki i rzekli do kapitana:

„Należy ci się sprawiedliwa zapłata, więc weź to wszystko, i ty, co znasz drogi świata, zawieź nas dziś do raju”. Gdy statek wypłynął w morze, a za nim tysiące innych, mały bóg chrześcijan biegł wzdłuż wybrzeża i krzyczał: „A ja? A ja? Dlaczego mnie zostawiliście?”. Budda i Allach odkrzyknęli mu przez tubę, a wiatr przyniósł ich słowa: „Dałeś nam swe królestwo. Skończył się czas, gdy zabierałeś jedną ręką to, co dawałeś drugą. Ale jeśli jesteś synem Boga, przejdź po wodzie i dołącz do nas”.

Mały bóg wszedł odważnie do wody. Gdy woda sięgnęła mu do ust i oczu, utonął. Podroż była długa i niebezpieczna. Wielu umierało po drodze, ale rodzili się inni, aby ich zastąpić. A potem słońce przestało niemiłosiernie palić, nastała piękna pogoda, łagodny wiatr owiewał podróżników i wreszcie ujrzeli raj Zachodu. Ujrzeli fontanny tryskające mlekiem i miodem, rybne rzeki, obfite pola, sięgające aż po horyzont, pokryte samorodnymi uprawami. Ale nikogo tam nie było, co nie zdziwiło przybyszów, ponieważ mały bóg chrześcijan umarł. Wtedy zatańczyły potwory, a lud zaczął śpiewać i śpiewał całą noc na pokładzie „India Star”. Oto przybyliśmy.

Rozległo się wycie, przypominające krzyk tryumfu. Podnosząc wzrok Ballan zauważył, że w gładkiej twarzy totemu otworzyły się i zamknęły bezzębne usta. Na ten opatrznościowy znak tłum ruszył… Może to jest jakieś wyjaśnienie? I w ten sposób doszło do zajęcia pierwszego ze statków, parowca „India Star”.

Fragment książki wydawnictwa Fronda – Jean Raspail „Obóz Świętych”, rozdział VIII, s. 52 - 55

Książkę można kupić w Księgarni Ludzi Myślących.

Artykuł „Książkę odebrano jako manifest ksenofobii i potępiono, choć rzeczywistość poniekąd potwierdziła jej przesłanie”. Tak pisał o tej książce Adam Szostkiewicz w tygodniku „Polityka” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

A prasa nasza jest coraz bardziej uniformistyczna, jakby ją pisał jeden człowiek. Jeszcze "Polityka" czasem się trochę szarpie, ale to już chyba ostatnie podrygi. Sowietyzacja idzie, w dodatku niemal dobrowolna.

Absurdalnie uporządkowany zestaw tez interpretacji wszystkiego, co się na świecie dzieje, arogancja i besserwiserstwo wobec przeciwników, samochwalstwo i rzewne zachwyty nad samym sobą i swoimi, słowo "ojczysty" nie opuszczające gęby, a do tego fura kłamstwa i przemilczeń - zaiste wstyd dziś być dziennikarzem, dobrze, że mnie wycofali nawet z "Tygodnika".

A cierpliwa publika łyka i łyka...

Stefan Kisielewski, "Dzienniki" (1968 r.)

Artykuł Prasa 35 lat temu była „jakby pisał ją jeden człowiek”. A publika łyka i łyka. Czy coś się zmieniło? pochodzi z serwisu Niezłomni.com.