Setki harcerzy z całej Polski jedzie na Białoruś i Ukrainę do mieszkających tam Polaków. Zawożą im świąteczne paczki, poznają ich historie. Z oczu lecą łzy wzruszenia. To często jedyny moment w roku kiedy mogą porozmawiać z kimś po polsku.

Czasem to pomoc, która ratuje Polaków z opresji. Pani Sabinie, mieszkającej w Wierszynie na Syberii, spłonął dom. Była tam ekipa Studia Wschód.

Nie mogliśmy jednak przejść obojętnie wobec apelu Rodaczki, która znalazła się w ogromnej potrzebie. Pani Sabina ze łzami w oczach prosiła o wsparcie i pomoc. W sierpniu byliśmy na Syberii i przekazaliśmy Pani Sabinie zebrane pieniądze. By mogła godnie żyć. Wsparcie wywołało wielkie wzruszenie u naszej Rodaczki. Znów pojawiły się łzy, ale tym razem szczęścia

- czytamy na stronie Studia.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=27&v=AHs0k0lf0RY

Artykuł Niesamowita chwila: spotkała ją ogromna tragedia, ale ,,Polska o niej nie zapomniała”. Wzruszające momenty, które zapamiętamy na długo [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Rada Najwyższa Ukrainy przyjęła ustawę, zgodnie z którą kształcenie na Ukrainie może odbywać się jedynie w języku ukraińskim. W efekcie nauczanie po polsku zostanie zakazane.

Niszczenie oświaty w językach narodowych to też świadome uderzenie w polską ludność na Ukrainie. Potrzebna jest zdecydowana odpowiedź polskich władz

- powiedział prof. Włodzimierz Osadczy, ekspert ds. wschodnich w rozmowie z Radiem Maryja, który podkreśla, że taką decyzję ,,trudno sobie wyobrazić w kategoriach państwa demokratycznego".

Zgodnie z ustawą, od przyszłego roku szkolnego dzieci będą mogły uczyć się w swoim języku ojczystym tylko w 4-letniej szkole podstawowej. Począwszy od klasy piątej jedynym dopuszczalnym językiem będzie ukraiński.

Tymczasem w Polsce funkcjonują subsydiowane z budżetu państwa licea ukraińskie, gdzie zajęcia odbywają się po ukraińsku.

Władze argumentują to wyrównaniem dostępu do edukacji. Z polskiej perspektywy to cios w polską mniejszość.

Przeciwko dyskryminującym przepisom protestują Węgrzy. János Árpád Potápi, sekretarz stanu odpowiedzialny za politykę względem społeczności węgierskiej za granicą, oficjalnie zaprotestował, uznając zmianę za niekonstytucyjną.

Nowe ustawodawstwo stoi w sprzeczności z wcześniejszymi zobowiązaniami Ukrainy, aby nie ograniczać praw mniejszości węgierskiej

- powiedział.

Swój sprzeciw wyraziła również partia Jobbik, która wezwała rząd premiera Orbana do zdecydowanych kroków celem zapobiegania dyskryminacji. Na razie brak deklaracji ze strony polskiego rządu, ani partii politycznych, których przedstawiciele zasiadają w Sejmie.

źródło: Radio Maryja / Magna Polonia

Artykuł Cios w polskość na Ukrainie. Węgrzy już podjęli zdecydowane kroki. Polska strona wciąż milczy pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Reportaż z wizyty u pana Stanisława Krutnika, 90-letniego nauczyciela z Przemyślan. Nasz rodak dziękuje za przekazane dary, pozdrawia wszystkich Polaków i apeluje o wychowywanie dzieci w duchu polskiego patriotyzmu.

https://www.youtube.com/watch?v=gnIdjQqrgQE&feature=share

Artykuł Wzruszające spotkanie z rodakiem z Kresów: do dziś czekam Polski, a jej nie ma… [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Studio Wschód opublikowało nagranie z 96-letnim Józefem Strogoszem. Mieszka on obecnie w Łanowicach w powiecie samborskim. Walczył on w II wojnie światowej. Dziś mówi, że to Polska ich ratuje...

https://www.youtube.com/watch?v=Jm2Azub6SpQ&feature=youtu.be

Studio Wschód informuje, że Łanowice to wyspa polskości na ziemi lwowskiej. Nasi rodacy mieszkali tutaj od XIV wieku, przetrwali dzięki wierze ojców i przynależności do rzymskokatolickiej parafii. Nawet wówczas, kiedy 1953 roku świątynie zamknięto a potem zburzono, wyprosili o zgodę na wybudowanie nowego kościoła, który dzisiaj integruje wszystkich mieszkańców wsi. Tutaj liturgię odprawia się po polsku, a dzieci ukraińskiego języka uczą się dopiero w szkole.

Artykuł 96-latek z Kresów: Trzeba wojować za Polskę! [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Joanna Gumińska to członkini Fundacji ,,Dla Polonii", która od lat aktywnie działa na rzecz sprowadzania repatriantów do Polski. W rozmowie z Telewizją Republika mówiła, jaki dramat musieli przeżyć Polacy wywiezieni na Wschód.

Polacy byli planowo eksterminowaną grupą etniczną. Holokaust żydowski nie jest jedynym holokaustem w dziejach, mimo ze poświęca mu się tyle uwagi. Polacy doświadczali w Związku Radzieckim przez pokolenia absolutnego dramatu. Wydawało mi się, że to jest kwestia absolutnie priorytetowa, nie tylko z przyczyn moralnych, ale także pragmatycznych. Przy tak starzejącym się społeczeństwie, jakie mamy i po migracji w 2004 roku po wstąpieniu do UE, trzeba by było pomyśleć, jak z tym niżem demograficznym sobie poradzić. Jednym z takich sposobów jest sprowadzenie naszych rodaków do kraju. Oni bardzo chętnie chcą wracać, ponieważ w krajach, w których mieszkają po rozpadzie Związku Radzieckiego, są traktowani jako obywatele drugiej kategorii

- mówi i podkreśla, że najwięcej mieszka ich na Ukrainie, ale także w Mołdawii, na Syberii, w Uzbekistanie.

Obecnie wraca temat repatriantów, ale nie zawsze tak było:

po 89 roku tak zachłysnęliśmy się otwarciem na Zachód, że zupełnie zapomnieliśmy, gdzie jest nasze miejsce i jakie są nasze polskie obowiązki. Myślę, że to też kwestia psychologiczna. Myśmy się gdzieś wstydzili tej wschodniości i za wszelką cenę próbowaliśmy udowodnić, ze jesteśmy Europą Centralną, a nie Wschodnią. Chcieliśmy pokazać, że się tak szalenie różnimy od tego, co działo się w Związku Radzieckim, że jesteśmy zupełnie gdzie indziej. [...] zostawiliśmy naszych współobywateli, zdradziliśmy ich po raz kolejny i zaczęliśmy zajmować się sobą, ciepłą wodą w kranie itd.

cały wywiad TUTAJ

Artykuł ,,Holokaust żydowski nie jest jedynym holokaustem w dziejach, mimo ze poświęca mu się tyle uwagi. Polacy byli planowo eksterminowaną grupą etniczną” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

W wieku 96 lat zmarła Anastazja Jankowska z Wolicy – ostatnia Polka z tej miejscowości na Kresach, która przez całe życie opiekowała się grobami swoich bliskich i sąsiadów, którzy w 1944 roku zginęli zamordowani przez banderowców.

Przed kilkunastoma dniami i jej żywot dobiegł końca. Dziś prosimy o modlitwę i wspomnienie pani Anastazji Jankowskiej, która była dla nas wzorem do naśladowania i niezłomną bohaterką. Obiecujemy zająć się cmentarzem w Wolicy i porządkować go każdego roku – czytamy na profilu Facebookowym akcji „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia”.

Pani Anastazja zawsze pamiętała o Polsce i kultywowała tradycje. Świetnie pamiętała słowa Roty, którą zdecydowała się odśpiewać przed kamerami. Była ostatnią Polką w Wolicy i ostatnim świadkiem pamięci napadu banderowców, podczas którego zginął m.in jej mąż.

Pani Anastazja straciła wzrok. Jak twierdzili odwiedzający ją Polacy:

Jest ona wzorem patriotki, od której bardzo wiele można się nauczyć

https://www.youtube.com/watch?v=GzAGSBOMsI4

źródło: Studio Wschód

Artykuł Wzruszający moment: tak 96-letnia strażniczka polskiej pamięci z Kresów śpiewała Rotę [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Na Ukrainie cały czas trwa konflikt w Donbasie. Z ogarniętych wojną terenów do Polski trafiło kilkuset uchodźców - Polaków. „Polska dała nam więcej w ciągu paru miesięcy, niż Ukraina przez trzydzieści pięć lat mojego życia” – można od nich usłyszeć - czytamy w reportażu Filipa Falińskiego na łamach ,,Nowej Europy Wschodniej".

Trafili do Polski dzięki Karcie Polaka. Nie wyznają islamu, nie sprawiają żadnych problemów w nowym środowisku. Wprost przeciwnie: są wdzięczni za udzieloną im pomoc.

Znajdujemy się na tyle blisko linii frontu, że przez długi czas niektórzy wierni bali się przychodzić na niedzielną mszę świętą. Każdego dnia wieczorem słychać kanonadę. Był taki czas, że pół miasta chodziło z bronią. W trolejbusach, w tramwajach, wszędzie było widać karabiny

- powiedział ksiądz Mikołaj Pilecki z Towarzystwa Chrystusowego polskiej parafii pod wezwaniem świętego Józefa.

Nic dziwnego, że Polacy (jest ich wielu, na pograniczu obwodów donieckiego i zaporoskiego jest nawet wioska Polszcza, bo mieszkają potomkowie zesłańców) starają się szukać bezpiecznego schronienia.

Polska jest wspaniałym krajem. Jesteśmy jej szalenie wdzięczni za przyjęcie naszych migrantów, pomimo swoich własnych problemów materialnych. Doświadczyliśmy tyle ciepła, zrozumienia, opieki, troski, że trudno to zapomnieć

- mówi Walentyna Staruszko, a po jej policzku spływa łza.

Aleksandr Boczarow tak opisuje swoją podróż samolotem:

Oglądałem swój przyszły kraj. I widziałem olbrzymią różnicę, bo Ukraina była z góry zupełnie ciemna, a w Polsce świeciły się wioski, miasta, drogi…

Galina i Władimir Samoiliuk dodają:

Polska to była prawdziwa bajka. Było ślicznie i wszędzie leżał biały śnieg. U nas w Mariupolu śnieg nie jest biały. Teraz jest czerwony albo szary, a jak na ciebie spadnie choć płatek, to ci trzecie oko na czole wyrośnie.

Podczas rozmowy pada charakterystyczne zdanie:

„Polska dała nam więcej w ciągu paru miesięcy, niż Ukraina przez trzydzieści pięć lat mojego życia”.

Autor reportażu kwituje:

To kwestia wypowiedziana nie przez wroga ukraińskiej niepodległości, a przez człowieka, któremu siermiężne realia odebrały resztki nadziei na uczciwe życie. Bo nawet podczas Euromajdanu, który najchętniej byśmy widzieli jako spontaniczny wolnościowy zryw, po obu stronach barykady znajdowali się opłacani demonstranci.

Widzę tę kolejkę ludzi, dzień i noc stojących pod ukraińskimi urzędami, bo bardzo potrzebują pomocy. Urzędnicy mówią im ciągle: jutro, jutro, jutro… Jak można przeżyć pół roku „na jutro”, a potem uwierzyć w swoje państwo?

- pyta retorycznie Władimir Samoiliuk.

cały reportaż: Nowa Europa Wschodnia

Artykuł Polacy – uchodźcy ze Wschodu z ogromnym wzruszeniem: Polska dała nam więcej w ciągu paru miesięcy, niż Ukraina przez trzydzieści pięć lat pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Przeżyła atak UPA i samotnie pochowała rodaków. Całe życie poświęciła cmentarzowi stając się jego niezłomną strażniczką.

– Ja zostałam jedyna Polka. Ja się tego nie wstydzę i nie boję. Niektórzy Polacy się poodrzekali i poszli na Ukraińców. Ja nie idę, ja się nie boję. Kim się urodziłam, tym będę umierać – mówi nam rodaczka, która przeżyła atak banderowców. W rodzinnej Wolicy pozostała jako jedyna z Polaków, bo jak przyznaje, nie mogła porzucić mogił pomordowanych. I to właśnie cmentarzowi poświęciła całe życie.

O Pani Anastazji wspominaliśmy wielokrotnie. Jest ona dla nas wszystkich wzorem patriotyzmu i odwagi. Jej historia życia przejmuje, ale i każe patrzeć na współczesną bohaterkę z niezwykłym szacunkiem. Po raz kolejny okazuje się, że niezłomnych należy szukać na Wschodzie.

24 marca 1944 roku, w podczas napadu UPA, zginął mąż pani Anastazji oraz wielu innych mieszkańców Wolicy. Nieliczni, których los oszczędził, bardzo szybko opuścili wieś i już nigdy do niej nie wrócili. Jako jedyna w Wolicy została nasza rodaczka. Wielkim wysiłkiem pochowała wszystkich zmarłych. Robiła to z narażeniem życia, bo jak sama przyznaje, nie liczyła na to, że wróci z cmentarza. Znajdował się on pod lasem, w którym aż roiło się od banderowców.

Przez kolejne lata pani Anastazja dbała o groby męża oraz sąsiadów i dopominała się o ogrodzenie cmentarza. Tak też się stało. W pojedynkę samotna kobieta porządkowała mogiły aż do dzisiaj. Kilka lat temu zadbaliśmy o to, by na grobach zamieścić nowe tablice. Kilka miesięcy temu pani Anastazja straciła wzrok, co w jej wieku (95 lat) niesamowicie utrudnia życie. Mimo tego kobieta wciąż robi, wszystko, by cmentarz przetrwał. Jej obowiązki przejął wnuk.

Pani Anastazja Jankowska cały czas kultywuje polskie tradycje i kulturę. Jak sama przyznaje, nigdy polskości się nie wyrzekła i nie wyrzeknie. To jest dla niej w życiu najważniejsze. Jej przywiązanie do ojczyzny prezentuje chociażby poniższy film:

https://youtu.be/mat0lFZpIXU

Panią Anastazję odwiedziliśmy ostatnio we wrześniu, przywieźliśmy jej paczki żywnościowe oraz zniczy na mogiły na cmentarz w Wolicy. Najbardziej wzruszającym momentem było usłyszenie Roty wykonanej przez naszą Rodaczkę.

https://www.youtube.com/watch?v=GzAGSBOMsI4

Każde spotkanie ze strażniczką tej małej wiejskiej nekropoli jest dla wolontariuszy niezapomnianym przeżyciem. Od wielu lat opiekujemy się panią Anastazją, a co roku zawozimy dla niej dary. W listopadzie 2013 roku, kiedy to rozwoziliśmy znicze po Kresach, wolontariusze wręczyli w imieniu Dolnośląskiej Kurator Oświaty Beaty Pawłowicz 5 tys. hrywien na postawienie brakujących krzyży. Oto archiwalne nagranie z jednej z wizyt:

https://www.youtube.com/watch?time_continue=16&v=1-RyivygWPA

Marzeniem pani Anastazji jest odwiedzenie obrazu Matki Boskiej Buszczeckiej, który wraz z resztą Polaków w 1945 roku został przewieziony do Racławic Śląskich. Aktualnie jesteśmy wstanie spełniania tego marzenia. Zawsze na pytanie dotyczące wyjazdu do Polski odpowiada:

– Nie mogłam porzucić mogił męża oraz innych pomordowanych.

Mimo tej ogromnej tragedii, która wydarzyła się podczas wojny, oraz utraty wzroku przed rokiem, pani Anastazja jest pogodną staruszką opowiadającą o swoim życiu. Nasza rodaczka cieszy się również, że dziś Polacy z Ukraińcami żyją już w zgodzie.

Dzisiaj wszyscy doskonale wiemy, że gdyby nie pani Anastazja, to pamięci o polskości w Wolicach nie byłoby w ogóle. Cześć naszej rodaczce.

Naszym obowiązkiem jest pamiętać i nieść pomoc rodakom, którzy mimo strasznych przeżyć i często tragicznych warunków w jakich żyją, nadal stoją na warcie polskości. Za każdym razem, gdy dochodzi do spotkań młodzieży z panią Anastazją są ronione łzy, a wolontariusze nie tylko zapewniają o pamięci ale również i o oddaniu dla kresowej sprawy.

Artur Sułkowski, źródło: Studio Wschód

W okresie świątecznym chcemy ponownie dotrzeć do Pani Anastazji i innych Rodaków w potrzebie. Liczymy na wasze wsparcie.

Dlatego zwracamy się do Państwa z prośbą o wsparcie naszych działań. Bez tej pomocy nie jesteśmy w stanie ratować polskiego dziedzictwa na Kresach i wspomagać Polaków pozostałych za granicami naszego kraju. Liczy się każda złotówka.

Wpłaty można kierować na konto Fundacji Studio Wschód:

Nr konta: 40 1540 1030 2103 7457 2565 0001 (Bank Ochrony Środowiska)

Obsługujemy płatność PayPal

Artykuł ,,Ja zostałam jedyna Polka”. Przeżyła atak UPA i samotnie pochowała rodaków. Do dziś jest niezłomną strażniczką ich pamięci [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Gdy ostatni raz odwiedziliśmy panię Gizelę z Rarańczy, nasza rodaczka była chora, a w jej domu nie było nic do jedzenia. Polka płakała. Udzieliliśmy jej wsparcia, jednak nie możemy okazać go na co dzień, bo Bukowinę i Wrocław dzieli ponad 1000 kilometrów.

Pani Gizela ma wielkie pragnienie przyjazdu do Polski, ale do tego czasu trzeba jej pomóc. Przed kamerą nasza niekryjąca łez rodaczka apeluje o wsparcie - czytamy na stronie Studio Wschód.

Pani Gizela Oleksandrowicz z Rarańczy w ubiegłym roku poprosiła nas o przywiezienie płyty nagrobnej dla jej siostry Joanny, która zmarła mając 12 lat. Napis musiał być w języku polskim. Na płycie nasza Rodaczka z Rarańczy poprosiła również o napisanie jej nazwiska. Twierdzi, że nie będzie miał kto jej pochować. Pani Gizela ma wielkie pragnienie przyjechać na zawsze do Polski. Czuje się samotna. Córka nie opiekuje się matką. Kiedy złożyliśmy jej wizytę pani Gizela była chora, a w domu nie było nic do jedzenia. Płakała. Udzieliliśmy jej wsparcia, ale z Wrocławia na Bukowinę jest ponad 1000 kilometrów. Ile razy w roku można tam dojechać? Rozważymy możliwość sprowadzenia naszej Rodaczki do Polski. Musi się to jednak odbyć za zgodą jej córki. Czy taka zgoda będzie?

- powiedziała redaktor Grażyna Orłowska-Sondej ze Studia Wschód

Polka przyznaje, że czasem nie ma co jeść i prosi o jak najczęstsze odwiedziny. W Rarańczy pozostawiona jest sama sobie.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=PO04VCZijwM

więcej na stronie Studio Wschód

Artykuł Rozpaczliwy apel ostatniej Polki mieszkającej w ukraińskiej Rarańczy. Została zostawiona sama sobie pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Ukraiński sąd zdecydował o zwolnieniu Polaka po blisko 5 latach. Bez wyroku pochodzi z serwisu Niezłomni.com.