Pierwszy premier Izraela: ,,Gdybyście nie byli ostatnimi łotrami...". Dr Ewa Kurek, badaczka stosunków polsko-żydowskich, przypomniała o mało znanej karcie z historii Holokaustu. Państwo Izrael było tworzone przez ludzi, o których pierwszy premier Izraela Dawid Ben Gurion mówił: ,,gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną".

Większość najbiedniejszych Żydów nie przeżyła Holokaustu.

Nazywam ich z wielką miłością „biedne Joski chude”. To ludzie, którzy nie znali polskiego, to żydowska biedota doprowadzona do biedy przez kahały, które ściągały podatki, to ludzie wysiedlani z małych miasteczek w 1939 i 1940 roku. (…) Oni cierpieli głód w getcie, dlatego, że musieli zapłacić od każdej kromki podatek. Ocaleli tylko oprawcy, ocaleli ludzie, którzy byli wysoko postawieni w Judenratach

- mówiła na jednym ze spotkań dr Kurek, cytując Ben Guriona.

Ben Gurion w 1946 roku, cytuję to w jednej z książek, do polskich Żydów powiedział otwartym tekstem: „gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną”.

Dr Kurek podkreślała:

Prawie wszyscy Żydzi, przyzwoici ludzie zginęli. Głos po wojnie mieli Żydzi, którzy sprawowali władze w autonomiach, ci oprawcy i robili oczywiście wszystko, żeby tę prawdę o swojej roli ukryć. Druga grupa Żydów, którzy mieli głos, to byli komuniści, którzy przyszli do Polski i przedostali się na zachód ze Związku Radzieckiego.

Podkreśla, że ci najbiedniejsi byli traktowani z pogardą przez rodaków:

(…) My, Polacy o tych biednych Żydach musimy pamiętać. Nawet jak pójdziemy do Muzeum Żydów Polskich, to nie ma słowa o tym, że 85% polskich Żydów to byli Chasydzi, w chałatach z pejsami. Nie ma ich zdjęć, nie ma śladu po nich. To głębsza sprawa - Żydzi zasymilowani wstydzili się naszych Chasydów, dla nich to była sekta, to był Taliban. (…) W getcie wśród tych Żydów zasymilowanych chodziło powiedzenie, że motłoch musi zginąć, motłoch czyli ci Chasydzi (…)”

https://youtu.be/_O9eee_SSpY?t=41m00s

Artykuł Pierwszy premier Izraela mówił: ,,Gdybyście nie byli ostatnimi łotrami, nie stalibyście tutaj przede mną”. O kim Żydzi nie chcą pamiętać (wideo) pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Żydzi kolaborowali z okupantem niemieckim? Strona izraelska niechętnie to przyznaje, ale od razu czyni istotne rozróżnienie: robili to, aby ocalić życie, a Polacy wyłącznie dla materialnych korzyści lub z nienawiści do Żydów. Czy takie rozumowanie jest słuszne? - Ta narracja, obowiązkowa w Izraelu, i po słowach Premiera Morawieckiego rozbrzmiewająca teraz wszędzie, urąga elementarnej logice - uważa Rafał Ziemkiewicz.

We wpisie na Facebooku przypomina:

Żeby podjąć decyzję o kolaboracji – wstąpieniu do żydowskiej policji, judenratu etc. – z motywacją „może dzięki temu przeżyję” musieliby Żydzi wiedzieć, że Niemcy zamierzają ich wymordować. Takiej wiedzy, przyzna każdy, kto czytał pamiętniki i reakcje, nie było. Żydzi spodziewali się, że Niemcy zamierzają ich „tylko” rabować, zmuszać do niewolniczej pracy (są oczywiście przy tym brutalni, biją, karzą śmiercią za nieposłuszeństwo, a czasem któryś zastrzeli, ot, tak, bez widocznego powodu – ale to w historii nic nowego) i wygnać. Sami Niemcy przedstawiali to tak właśnie, i tak powszechnie sądzono. Nawet, kiedy Niemcy postanowili już „ostateczne rozwiązanie”, utrzymywali swe zamiary w ścisłej tajemnicy i jeszcze przez długi czas im sie to udawało. Żydzi wysyłani transportami do komór gazowych (a więc także i zapędzający ich do nich funkcjonariusze judischer ordnungdienst) sądzili, że to transport na wysiedlenie. Inaczej nie zabieraliby ze sobą walizek z rzeczami, które potem odbierano im w Auschwitz (co zaświadczone jest w Muzeum)

Ziemkiewicz dodaje także, że ci, którzy się zgłosili na ochotnika, nie chcieli przeżyć, jednak...

liczyli po prostu na poprawienie swego losu – kosztem rodaków. To fakt, że, jak to podnoszą wyznawcy „religii holocaustu”, ci kolaboranci też przecież byli mordowani, tylko później. Ale ten fakt niczego nie dowodzi – śmierć stanowiła dla nich przykrą niespodziankę.

Dodaje, że nad każdym indywidualnym przypadkiem trzeba się pochylić, ale...

Oczywiście, nad każdym szczególnym przepadkiem trzeba się pochylić. Byli tacy, którzy sądzili, że idąc na częściową współpracę z Niemcami, kogoś uratują, jakoś pomogą – czasem staczali się powoli, czasem, straciwszy złudzenia, popełniali samobójstwa. Byli pewnie i tacy, co bogacili się na zagładzie rodaków nawet wtedy, gdy wiedzieli, co ich spotyka, wciąż licząc, że sami pozostaną bezpieczni. Tak jak czekiści, których nie usprawiedliwia fakt, że potem w kolejnych czystkach sami dzielili los swych ofiar.

Podkreśla, że rozróżnienie ,,żydowska kolaboracja była wymuszona, a polska – ochotnicza".

Co zresztą zrobić wtedy z takim na przykład faktem, że „żydowska policja” w gettach była formacją ochotniczą, a właśnie polscy przedwojenni, „granatowi” policjanci, zmuszani byli do współuczestnictwa w akcjach pacyfikacyjnych pod karą śmierci. Za niestawienie się do służby po ustanowieniu rządów okupacyjnych, za dezercję, czekała ona i samego policjanta, i jego rodzinę. Historyczna prawda, w przeciwieństwie do "narracji", nie daje się obsłużyć prostym strychulcem.

Artykuł Strona izraelska: ,,Żydzi kolaborowali, aby ratować życie. Polacy dla pieniędzy”. Świetna odpowiedź na takie zarzuty: ,,Ta narracja urąga elementarnej logice” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Zaskakujące odkrycie: na jednym ze strychów znaleziono archiwum AK. A tam sensacyjny raport na temat policji żydowskiej i Judenratu pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Historia Żydowskiej Służby Porządkowej (Jüdischer Ordnungsdienst) w getcie to ciemna i mało znana karta II wojny światowej. Jednak jak pokazują źródła, była ona sprawnym narzędziem w rękach Niemców. W warszawskim getcie służyło 2,5 tys, żydowskich policjantów. W łódzkim było ich 1200, natomiast w lwowskich 500.

Szacuje się, że w skali całej okupowanej Polski mogło to być nawet kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Co było ich zadaniem? Łapanki, rekwizycje i kierowanie tysięcy Żydów do transportów śmierci.

Baruch Goldstein wspominał, że „każdego dnia, by uratować własną skórę, każdy policjant żydowski przyprowadzał siedem osób, aby je poświęcić na ołtarzu dyskryminacji. Przyprowadzał ze sobą kogokolwiek, mógł schwytać – przyjaciół, krewnych, nawet członków najbliższej rodziny".

Samo wspomnienie o niej budziło przerażenie, a takie postaci jak Józef Szeryński zapisały ciemną kartę w historii Holokaustu. To szef żydowskiej policji w warszawskim getcie, który osobiście brał udział w selekcji Żydów do transportów „śmierci", kierowanych do Treblinki. Trafiali tam także chorzy i dzieci. Z kolei Jakub Lejkin, nadzorował deportację warszawskich Żydów do Treblinki. Inne bulwersujące przykłady to Anatol Chari, który do transportu wepchnął swoją narzeczoną, Calek Perechodnik, który wysłał do Treblinki swoją żonę i dwuletnią córeczkę - nic więc dziwnego, że Emanuel Ringelblum, kronikarz warszawskiego getta, tak pisał o żydowskiej policji:

[caption id="attachment_46546" align="aligncenter" width="549"] twitter.com/Wikipedysta[/caption]

źródło: ,,Historia Uważam Rze"

Artykuł Kronikarz getta pisał: ,,żydowska policja osiągnęła dno podczas wysiedlenia”. Na śmierć wysyłali nawet swoje własne żony, narzeczone i dzieci. Szokujące relacje i nagranie [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.