Nienawiść do Polski i do traktatu wersalskiego była obecna we wszystkich nurtach politycznych i na prawicy i na lewicy. Pojawiała się nawet u pacyfistów - mówi prof. Grzegorz Kucharczyk.

Artykuł Prof. Kucharczyk: Niemcy przygotowywali się do zbrodni na Polakach przez ponad 20 lat. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Jest to książka poświęcona nie tyle samemu Józefowi Piłsudskiemu, co mitowi „twórcy naszej niepodległości”.

Mitowi, który budowano jeszcze za jego życia i w ciągu kilkuletnich rządów następców czyniono na siłę wyznaniem państwowym – ale który naprawdę powszechnym uczyniła dopiero antykomunistyczna opozycja lat osiemdziesiątych.

Tym, co zmusiło mnie do napisania tej książki, jest fakt, że kult Piłsudskiego nie tylko zaszkodził nam w przeszłości, przyczyniając się walnie do szybkiej utraty wywalczonej niepodległości i obłędu maksymalizowania wojennych strat aż do granicy biologicznej zagłady, ale szkodzi nam także i dziś. Cofa nas w rozwoju. Niszczy to, co stanowi naszą cywilizacyjną odrębność, co decyduje o naszej wyjątkowości, co nam pozwoliło odnieść największy sukces w dziejach, jakim było odzyskanie i obronienie niepodległości po I wojnie światowej – i co powinno pozostać, jak za dawnych czasów, podstawą polskości: polski republikanizm.

Piłsudski w oczach i w rękach swych przybocznych, podwładnych i entuzjastów przestał być przywódcą ludzi wolnych, „pierwszym spośród równych”. Stał się Nietzscheańskim „nadczłowiekiem”, któremu trzeba się bezwolnie poddać, który wie lepiej i dalej sięga wzrokiem, z którym nie wolno dyskutować, trzeba go tylko czcić. Stał się późną realizacją „absolutum dominium”, przed którym Sarmacja, póki była wolna i potężna, broniła się i obroniła, a bezbronnymi uczyniła nas wobec niego dopiero niewola.
"Złowrogi cień Marszałka" - fragment
O Piłsudskim, ludzie jego czasów:

Ten Ziuk ma szalone szczęście, wszystko jemu na dobre wychodzi, a wszystko dlatego, że zawsze siebie stawia na pierwszym planie, a durni wierzą mu i zachwycają się nim... Zawsze gbur, egoista zarozumiały, i szczęście jego coraz bardziej go psuje.
~ Bronisław Piłsudski, dzienniczek z dzieciństwa

***
Naród polski jest narodem wyjątkowo patriotycznym. Ten, kto umie poruszać struny naszego patriotyzmu, może wygrywać melodie zupełnie dowolne.
~ Stanisław Cat-Mackiewicz

***

Piłsudski wierzy albo wmawia sobie, że jest przywódcą i zbawcą swego narodu, a zwłaszcza właściwym dowódcą wojska. Dlatego uważa za niewłaściwe, co inni robią i zabrania swym poplecznikom, by szli za głosem innych.
~ Gen. Hans von Beseler (w raporcie dla cesarza Wilhelma II)

***

Od dłuższego już czasu doszedłem do przekonania, że Piłsudski śni o dyktaturze wojskowej, o roli Napoleona wypływającego na fali rewolucji. Taki człowiek, podniecany przez swoich współkonspiratorów, łakomych na władzę, łatwo gotów pokusić się o zamach na Sejm. Zamach taki, moim zdaniem, skazany jest na fiasko w tym znaczeniu, że Polską rządzić bez poparcia narodu nikt nie jest w stanie... [jednak] sama próba takiego zamachu może Polskę zarżnąć.
~ Roman Dmowski (list do Stanisława Grabskiego, 1919)

***

Wytworzyłem całe mnóstwo pięknych słówek i określeń, które po mojej śmierci zostaną, a które naród polski stawiają w rzędzie idiotów.
~ Józef Piłsudski (Zjazd Legionistów 1927)

Rafał A. Ziemkiewicz, Złowrogi cień Marszałka, Fabryka Słów, Lublin 2017. Książkę można nabyć TUTAJ. Premiera książki: 10 maja 2017 r.
O Autorze:
Bystry analityk i obserwator. Błyskotliwy komentator rzeczywistości. Nowoczesny endek.

[caption id="attachment_37627" align="alignleft" width="392"] fot. Fabryka Słów[/caption]

Mało jest w Polsce tak barwnych postaci jak Rafał A. Ziemkiewicz. To dziennikarz, który od 35 lat funkcjonuje w mediach jako autor felietonów i książek publicystycznych, ale także jako twórca powieści i opowiadań.
Ukończył polonistykę na Uniwesytecie Warszawskim. Karierę publicysty rozpoczął jako felietonista Najwyższego Czasu!.
Od 2013 roku związany z tygodnikiem Do Rzeczy oraz Telewizją Republika, gdzie prowadzi Salonik polityczny. Poza tym pisuje felietony dla portalu informacyjnego Interia.pl oraz komentuje bieżące wydarzenia dla Dziennika Związkowego wydawanego w Chicago. Jego osobę regularnie można spotkać na szklanym ekranie w TVP.
Laureat Nagrody im. Janusza Zajdla i innych wyróżnień przyznawanych w plebiscytach czytelników fantastyki oraz Nagrody Kisiela za rok 2001, największą popularność zdobył sobie książkami o meandrach naszej polityki i transformacji ustrojowej: Polactwo, Michnikowszczyzna. Zapis choroby, Myśli nowoczesnego endeka, Życie seksualne lemingów, Pycha i upadek, Jakie piękne samobójstwo. Tą ostatnią otworzył nowy rozdział w twórczości. To już nie jest "zwyczajna" publicystyka, to błyskotliwa analiza powodów, dla których na przestrzeni dziejów nasze bohaterstwo obracało się przeciw nam. Złowrogi cień Marszałka mierzy się z "mitem twórcy naszej niepodległości" - Józefem Piłsudskim. Wyjaśnia dlaczego jego kult cofa nas w rozwoju. Niszczy to, co stanowi naszą cywilizacyjną odrębność, co decyduje o naszej wyjątkowości i co powinno pozostać podstawą polskości: polski republikanizm.

Z recenzji:

(...) autor stawia ważne dla nas tezy. Robi to w sposób niemiły dla miłośników Marszałka, ale nie warto się gniewać i obrażać. Lepiej sie zastanowić czy przypadkiem nie uczestniczymy w programie pomniejszania zdolności widzenia własnej polskiej historii.
Jan Żaryn, redaktor naczelny "wSieci Historii", historyk, wykładowca INH UKSW, publicysta i działacz społeczny, m.in. prezes SPJN, członek Komitetu dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów, senator RP

***

"Złowrogi cień Marszałka" jest pozycją bardzo, ale to bardzo potrzebną, nie tylko po to, aby przebudować trochę naszą świadomość, skonfrontować wyobrażenie o wodzu z faktami czy przypomnieć, iż to nie azjatyckie trendy wodzowskie lecz racjonalny republikanizm jest dla Polaków stanem naturalnym (...)
Arkady Saulski, redaktor wGospodarce.pl, dziennikarz Gazety Bankowej, publicysta wNas.pl

***

(...) to studium nad... nienawiścią do Polaków. Nienawiścią żywioną jednak nie przez Prusaków, Rosjan czy socjalistycznych internacjonałów, a przez - uwaga, uwaga - Pierwszego Marszałka, Komendanta, Dziadka, Ziuka, czyli Józefa Piłsudskiego.
pch24.pl

***

Ziemkiewicz czyni z Piłsudskiego (szerzej: z sanacji) kozła ofiarnego, odpowiedzialnego za wszystko, co w Polsce złe lub co on sam za złe uważa. Często wbrew faktom. Ale jest mu to potrzebne, bo cała książka ma zamierzenie polityczne. Otóż Marszałek i sanacja są dla Ziemkiewicza figurami Kaczyńskiego oraz PiS (...)
Piotr Skwieciński, publicysta tygodnika "wSieci"

Artykuł Ziemkiewicz o kulcie Piłsudskiego: „Cofa nas w rozwoju. Niszczy to, co stanowi naszą cywilizacyjną odrębność, co decyduje o naszej wyjątkowości” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Dzięki ANA - Graphic Designer dawne zdjęcia zaczynają żyć nowym życiem. Poniżej kilka migawek z bogatej historii Polski - tym razem w kolorze...

[caption id="attachment_32620" align="aligncenter" width="960"] Po zwycięskiej bitwie o Monte Cassino, maj 1944.[/caption]

[caption id="attachment_32619" align="aligncenter" width="552"] Zdjęcie wykonał Nick Parrino w 1943 r w obozie w Teheranie, prowadzonym przez amerykański Czerwony Krzyż.[/caption]

[caption id="attachment_32618" align="aligncenter" width="410"] Kapral Wojtek[/caption]

[caption id="attachment_32617" align="aligncenter" width="960"] Karasin. Boże Narodzenie w okopie, 1916[/caption]

[caption id="attachment_32616" align="aligncenter" width="960"] Dowództwo 2. Korpusu w czasie bitwy o Ankonę w rejonie Castelfidardo. Widoczny gen. Rakowski (pierwszy z prawej) i gen. Anders (drugi z prawej).[/caption]

[caption id="attachment_32611" align="aligncenter" width="960"] Porucznik Mariusz Zaruski, ułan Legionów Polskich, Sławków 1915 rok. Fotografia ze zbiorów Muzeum Historii Fotografii[/caption]

[caption id="attachment_32612" align="aligncenter" width="960"] Józef Piłsudski rozmawia z płk. Zygmuntem Zielińskim, Jeziorna - Sitowicze, sierpień 1916[/caption]

[caption id="attachment_32613" align="aligncenter" width="960"] Mjr Andrzej Galica wydaje rozkazy -Wołyń, 1916, zdjęcie wykonane mniej więcej w okresie bitwy pod Kostiuchnówką.[/caption]

[caption id="attachment_32614" align="aligncenter" width="960"] August Emil Fieldorf, ps. „Nil” 1919 rok[/caption]

więcej zdjęć TUTAJ!

Artykuł Te zdjęcia znaliśmy jako czarno-białe wyblakłe fotografie. Oto jak wyglądają w kolorze [FOTO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„(Słowa mówione poprzez łzy). To był istny koniec świata. Leżało to wszystko na ulicach. Zwały ludzi. Rozpacz brała człowieka na widok tych nieszczęśników. Ci co konali rwali na sobie mundury. Młodzi chłopcy. Za co to? Za co ta wojna?”.

Wojna pozycyjna

Broń chemiczna w różnych formach jako środek niszczenia wroga była od dawna znana i użytkowana - wzmianki o niej spotykamy już w źródłach starożytnych i średniowiecznych.

Sprawne rozwiązania techniczne dla stosowania broni chemicznej jako środka bojowego wypracowano dopiero w czasie pierwszej wojny światowej 1914-18 r.

Już w początkach wojny okazało się, że szybkie jej rozstrzygnięcie nie będzie możliwe.

Strony konfliktu już w 1914 roku zatrzymały się, umacniając swoje pozycje liniami głębokich okopów. Straty poniesione przez stronę ofensywną, nikłość sukcesów w postaci przesunięcia frontu, stworzyły specyficzne warunki prowadzenia tej wojny.
Wojna ruchoma przekształcać się zaczęła w wojnę pozycyjną.

Nowa, tania , śmiercionośna broń

Zniszczenie przeciwnika i przełamanie jego obrony wymagały zużycia olbrzymich ilości amunicji artyleryjskiej.

[quote]Przemysł niemiecki, nie dysponował odpowiednią ilością zakładów produkujących kwas azotowy, który to niezbędny jest do wytwarzania materiałów wybuchowych. Poszukując innych rozwiązań zadecydowano o wprowadzeniu tanich i dostępnych w Cesarstwie środków walki – gazów bojowych . Inicjatorem i pomysłodawcą użycia gazów jako środka bojowego był prof. Fritz Haber. Ten wyjątkowo uzdolniony naukowiec, całe swoje życie poświęcił badaniom w dziedzinie chemii.[/quote]

Wobec niepowodzeń pierwszych napadów chemicznych ( Neuve Chapelle 27. X.1914 r., Borzymówka 31.I.1915 r. ) Niemcy postanowili zastosować lotne środki trujące, które z łatwością mogły być przenoszone przez wiatr.

2.IV.1915 roku na poligonie w Beverlo, wykonano przekonujący pokaz falowego ataku chlorem dla obserwatorów. Chlor- zwykły odpad przemysłowy, ma tę zaletę, że jako cięższy od powietrza 2.5 razy, idealnie nadaje się do rażenia wroga znajdującego się w okopach i zagłębieniach.

Po raz pierwszy użyto chloru na zachodnim teatrze działań wojennych. Dnia 22 kwietnia1915 roku, pomiędzy miejscowościami Bixchoote i Langermark (na północ od Ypres) w Belgii, przypuszczono pierwszy w historii „atak falowy”. Wykorzystano wtedy 180.000 kg płynnego gazu .

[pullquote]Efekty były przerażające, zginęło wówczas ponad 5000 alianckich żołnierzy a 15 tys. zostało zatrutych i niezdolnych do walki.[/pullquote]

Dzień 22 kwietnia 1915 r. można uważać za początek właściwej wojny chemicznej, o rozmiarach nie spotykanych dotychczas w historii wojen.

Chlor przeciw ludziom- szczyt szaleństwa historii

Wkrótce chlor trafił na wschodni teatr działań wojennych, a dokładnie na odcinek pomiędzy Bolimowem a Sochaczewem. Po dostarczeniu wiosną 1915 r., nad Rawkę i Bzurę, 12 tyś sztuk, specjalnych butli-cylindrów z ciekłym chlorem, rozpoczęto ich instalację na stanowiskach.

W nocy z 30 na 31 maja, wiatr dął niezmiennie w kierunku rosyjskich okopów. Żołnierze carskiej armii nie mieli pojęcia o zamiarach wroga. Wtedy to, zgodnie z rozkazem dowódcy

9 Armii niemieckiej ks. Leopolda Bawarskiego, 31 maja 1915 r. , pionierzy niemieccy odkręcili zawory 40 litrowych, stalowych butli. Ich zawartość została w szybkim czasie zaniesiona przez wiatr prosto na pozycje wroga, chmura gazu o wysokości ok. 6 metrów dotarła na oddalone niekiedy o 80 m pozycje wroga. W sumie użyto wtedy 264 ton chloru, prawie 100 ton więcej niż pod Ypres.

W tym okresie żadna z walczących armii nie dysponowała jeszcze maskami przeciwgazowymi, pod Bolimowem tylko żołnierze 36 „gazowego” pułku zostali wyposażeni w górnicze aparaty tlenowe. Oddziały posuwające się bezpośrednio za chmurą gazu miały być wyposażeni w tampony z zwiniętych merli używane w przemyśle chemicznym, Rosjanie zaś nie byli przygotowani w żaden sposób.

Straty jakich doznali oddziały rosyjskie w przeciągu kilku minut wynoszą wedle różnych źródeł 9-11 tyś ludzi, z czego ok. 6 tyś zmarło.

[quote] Pewnego pięknego , majowego dnia , na dziedzińcach szkół żyrardowskich poukładano setki żołnierzy potrutych gazami. Biedni ci ludzie, leżeli pokotem na ziemi w swoich znoszonych, brudnych szynelach a nieliczni lekarze z siostrami czerwonego krzyża chodzili wśród nich i rozkładali ręce bezradnie. Nie było środków opatrunkowych, zabrakło wyszkolonego personelu, aby ratować potrutych. Umierali na ziemi spokojnie, cicho, bez buntu, całymi dziesiątkami ” .[/quote]

Po tym pierwszym ataku , nad Bzurą i Rawką nastąpiły kolejne- 12, 17 czerwca i 6 lipca 1915 r., jednak już nie tak śmiercionośne.

Rozwój toksycznej chemii bojowej

Był to dopiero jednak początek wojny gazowej, W latach kolejnych stopniowo usprawniano metody atakowania ludzi za pomocą toksycznych środków chemicznych, wprowadzono do użytku silne środki jak iperyt i in, usprawniono też techniczne metody ich użycia.

Broń chemiczną w różnej postaci wykorzystywali także alianci. Ogólnie w latach 1914-18 użyto po obu stronach frontu ok. 60 środków chemicznych, łzawiących, duszących, trujących i parzących. Lista substancji chemicznych jest bardzo długa, nieporównywalnie zaś dłuższa jest lista śmiertelnie zatrutych na polu walki.

Podczas II wojny światowej strony walczące dysponowały znacznymi zapasami broni chemicznej, jednak nie zdecydowały się po nią sięgnąć. Przeważyła opinia, że nie jest zbyt skuteczna, a za to kłopotliwa w użyciu. Poza tym obawiano się odwetu, szczególnie przeciw cywilom. Wreszcie sami politycy i dowódcy traktowali ją niechętnie, także ze względu na konwencję genewską. Zresztą ofiarą broni chemicznej podczas I wojny był żołnierz Adolf Hitler. Na pewien czas stracił wzrok.

Pierwsza wojna światowa rzuciła w wir walki kilkadziesiąt milionów żołnierzy – przedstawicieli wielu krajów. Nad Bzurą i Rawką walczyli przeciw sobie nie tylko Niemcy i Rosjanie, w okopach trwali i ginęli żołnierze innych narodów , którzy trafiali do cesarskich i carskich dywizji z poboru.

Na niektórych odcinkach frontu prawie 60 % składu oddziałów stanowili Polacy, zmuszeni do walki przeciwko sobie. W obcych armiach służyli też Ukraińcy, Słoweńcy, Litwini, Łotysze, Estończycy, Białorusini, Turkmeni, Żydzi i inni.

Wielu z nich połączyły dopiero wspólne, zbiorowe mogiły. W 50 masowych grobach nad dolną Bzurą i Rawką spoczywa ponad 70.000 żołnierzy walczących stron.

Jakub Wojewoda, cały artykuł w "Do Broni"

Artykuł W ciągu kilku minut zginęło 10 tysięcy żołnierzy. O zapomnianej bitwie pod Bolimowem, gdzie Niemcy zrealizowali swój zbrodniczy plan… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Film „Straszna wojna” opowiada o tym jak bardzo niszczycielska dla Polski i Polaków była I wojna światowa. Prof. Andrzej Chwalba z Uniwersytetu Jagiellońskiego stawia nawet tezę, że dla ziem polskich był to konflikt zbrojny dużo bardziej destrukcyjny niż II wojna światowa. Mieliśmy kompletnie zniszczony przemysł i rolnictwo, dziesiątki małych miast i setki wsi zostały zmiecionych z powierzchni ziemi – walki omijały z reguły duże miasta.

Cały świat pamięta o spaleniu belgijskiego Louvain, a zapomina o zbombardowanym Kaliszu, który uległ zniszczeniu w 90 procentach czy Gorlicach, które całe legło w gruzach. Pamiętamy o ataku gazowym pod Ypres, a mało kto wie, że Niemcy zabili za pomocą chloru ponad 2 tys. żołnierzy armii rosyjskiej pod Bolimowem. W polskiej historiografii z I wojną światową kojarzy nam się bohaterstwo legionistów Piłsudskiego, bajończyków czy Armii Polskiej we Francji, ale zapominamy o tych Polakach, którzy bezpośrednio zostali wcieleni do armii trzech zaborców. A było ich ponad 3 miliony! Mniej więcej co szósty oddał życie za obcą sprawę.

Film opowiada o stratach materialnych i ludzkich, ale także o okropnościach, które były nowym doświadczeniem wojennym – polscy rekruci byli zmuszani do udziału w rozstrzeliwaniu cywili, przeprowadzali też bratobójcze ataki, co później stało się traumą całego pokolenia powojennego.

W filmie wykorzystano współczesne rekonstrukcje bitew z czasów Wielkiej Wojny, pokazane zostały cmentarze poległych żołnierzy, głównie mieszczące się na terenie dawnej Galicji. Narratorami filmu są prof. Andrzej Chwalba z Uniwersytetu Jagiellońskiego, prof. Ryszard Kaczmarek z Uniwersytetu Śląskiego, dr Piotr Szlanta z Uniwersytetu Warszawskiego oraz rekonstruktorzy i pasjonaci. Reżyserem filmu jest Rafał Geremek, który scenariusz napisał wspólnie z Markiem Stremeckim.

Artykuł Zapomniana historia I wojny światowej. Polskie ziemie ucierpiały w większym stopniu niż podczas II wojny światowej… [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Artykuł Dlaczego Polacy są wciąż statystycznie czterokrotnie biedniejsi od Greków? Wyjaśnienie: często pomijane fakty z naszej historii pochodzi z serwisu Niezłomni.com.