Sowieckie represje dotykały Polaków w wielu zakątkach ZSRR. Wystarczyło być Polakiem, a powód do tortur, egzekucji lub deportacji do łagrów łatwo się znalazł. Wstrząsające są chociażby świadectwa okrucieństw sowieckiego systemu wobec Polaków w Gruzji.

W wyniku współpracy Instytutu Pamięci Narodowej i Archiwum MSW w Tbilisi ukazał się wydany przez IPN zbiór dokumentów pt. "Wielki terror w sowieckiej Gruzji 1937–1938. Represje wobec Polaków". W książce udokumentowanych jest aż 147 przypadków gehenny, którą przeszli Polacy na terenie kaukaskiej republiki jeszcze przed II wojną światową.

Tygodnik "Do Rzeczy" przywołał przykład Józefa Papisa. Zwany przez kolegów z pracy "Józik" polski szofer w kartelu Tbiltrikotaż nie przypuszczał, że czeka go taki los. Był przecież zwykłym, szarym robotnikiem, nie należał do partii, a polityką się nie interesował. Był lubiany i szanowany. Był też jednak... Polakiem, którego los rzucił daleko od ojczyzny. To było jak wyrok śmierci.

Latem 1937 r. w środku nocy do jego drzwi zapukali funkcjonariusze NKWD. Został aresztowany i poddany śledztwu. Gdy od oficera NKWD usłyszał, o co jest oskarżony, nie mógł uwierzyć własnym uszom. Otóż Józef Papis – zwykły kierowca z małej, peryferyjnej Gruzji – jako członek „kontrrewolucyjnej terrorystycznej, szkodniczo-dywersyjnej organizacji” miał planować zamordowanie towarzysza Woroszyłowa, towarzysza Berii i samego ojca narodów – Józefa Stalina

- "Do Rzeczy" przytacza początek historii Józefa Papisa.

Finał sprawy był dla Polaka tragiczny. 15 sierpnia 1937 roku kontrrewolucjonista został skazany na śmierć. Może gdyby jeszcze się przyznał do swoich planów, to kara byłaby łagodniejsza, ale Papis nie chciał przyznać, że sowiecka władza jest nieomylna i do końca zaprzeczał swojej winie. Nikt nie chciał go słuchać, bo kto wierzyłby Polakowi, a nie czekistom. Pochodzenie było jego największym przewinieniem. Inne dowody lub ich brak były nieistotne...

Mordy na Polakach w Gruzji były elementem tzw. operacji polskiej NKWD. W jej wyniku w latach 1937-1938 zabito co najmniej 110 tys. Polaków żyjących na terenie Związku Radzieckiego. Najczęstszym sposobem na mordowanie Polaków był strzał z bliskiej odległości w tył głowy.

Artykuł „Józik” miał planować zamach na Stalina, a jego jedyną winą było… Wstrząsające świadectwa dotyczące gehenny Polaków w Związku Radzieckim pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Liga Muzułmańska kontroluje warszawski meczet. Jej członkowie chętnie opowiadają o islamie jako religii pokoju, o otwartości na dialog i szacunku. Witold Repetowicz w swoim artykule w "Do Rzeczy" ujawnia jednak drugą stronę islamu nad Wisłą.

Witold Repetowicz zaczyna swój artykuł od cytatu z książki "Spojrzenie w islam", która została napisana przez Hammudaha Abdalatiego, egipskiego doktora studiów islamskich Uniwersytetu al-Azhar (uznawanego za najwyższy autorytet sunnickiego islamu).

Jest niewybaczalnym bluźnierstwem poniżanie Majestatu Stworzyciela światów i ludzkości – tak barbarzyńską i teatralnie udramatyzowaną tragedią grecką »odkupienia grzechów rodzaju ludzkiego« [...] pojęcie Boga przez chrześcijan zawiera dzikoplemienny atrybut krwiożerczego bóstwa […] śmierć skafandra z ziemskiego prochu […] nie jest śmiercią logicznego Boga, lecz śmiercią logiki w człowieku” – to tylko wycinek długiej litanii inwektyw i pogardy dla chrześcijańskiej wiary w odkupienie poprzez śmierć Jezusa na krzyżu

- pisze Repetowicz w "Do Rzeczy".

Dziennikarz nie ukrywa, że to tylko jeden z przykładów, a w innych publikacjach Ligi Muzułmańskiej i organizacji z nią powiązanych odnaleźć można dużo więcej takiego rozumienia "szacunku".

Gdy podobne treści dotyczą muzułmanów, ta sama Liga krzyczy o islamofobicznych atakach i domaga się interwencji władz. I czasem znajduje wsparcie. Na przykład w raporcie Rzecznika Praw Obywatelskich na temat „mowy nienawiści” wydanym w lutym i opiniowanym przez Ligę Muzułmańską

- dodaje Repetowicz.

W swoim artykule przytacza przykłady. W raporcie RPO zwrócono uwagę m.in. na okładkę "Do Rzeczy" z okresu kryzysu migracyjnego lub zdanie "zawarty w świętej księdze muzułmanów potencjał agresji jest ogromny" z artykułu Pawła Lisickiego. Pod "mowę nienawiści" podczepiono nawet krytykę "multi-kulti".

Na temat „mowy nienawiści” w publikacjach Ligi Muzułmańskiej żaden raport RPO nie powstał ani raczej nigdy nie powstanie. Organizacja ta w swych publikacjach może zatem swobodnie głosić, że Nowy Testament to karygodne bluźnierstwo, fałszerstwo „zręcznego demagoga Pawła Saula”, „mitologia greckojudeo-chrześcijańska” oraz „prymitywny błąd kopisty-fetyszysty”

- podsumowuje Repetowicz.

Raport RPO za „mowę nienawiści” uznaje nawet krytykę multi-kulti, poprawności politycznej i pozytywny wizerunek polskich Tatarów. W tym ostatnim przypadku ma to stanowić atak na muzułmanów niebędących Tatarami

- pisze.

Z artykułu w "Do Rzeczy" wynika, że Liga Muzułmańska ma ogromny wpływ w Polsce. Na tyle duży, by Rzecznik Praw Obywatelskich interesował się jednymi sprawami, na drugie całkowicie zamykając oczy.

Artykuł Muzułmanie mogą w Polsce więcej. O obliczu islamu nad Wisłą, o której się nie mówi. Gdy Polaków oskarża się o mowę nienawiści, powstają takie publikacje… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Aktualnie trwają w Polsce protesty pod hasłem ,,wolne media". Wśród demonstrujących są ci, którzy jeszcze niedawno sprawowali władzę. Tymczasem właśnie wtedy dziennikarze byli inwigilowani.

Minister koordynator służb specjalnych Mariusz Kamiński podał, którzy dziennikarze byli inwigilowani. Byli to m.in.:

- Piotr Gabryel
- Anita Gargas
- Cezary Gmyz
- Piotr Gociek
- Piotr Gursztyn
- Jerzy Jachowicz
- Igor Janke
- Michał Karnowski
- Patrycja Kotecka
- Paweł Lisicki
- Michał Majewski
- Karol Manys
- Robert Mazurek
- Piotr Nisztor
- Eliza Olczyk
- Paweł Reszka
- Piotr Skwieciński
- Mariusz Staniszewski
- Jarosław Stróżyk
- Wojciech Sumliński
- Michał Szułdrzyński
- Maciej Walaszczyk
- Łukasz Warzecha
- Bartosz Węglarczyk
- Wojciech Wybranowski
- Piotr Zaremba
- Grażyna Zawadka

Wszystkie operacje inwigilacyjne zakończyły się klapą. Ustalono jedynie, że niektórzy dziennikarze mieli kontakty z ludźmi służb specjalnych. To jednak nie jest żadną tajemnicą, zwłaszcza w przypadku dziennikarzy śledczych. Służbom specjalnym nie udało się natomiast znaleźć żadnych dowodów na to, by konkretne osoby przekazywały informacje mediom

- informował tygodnik Do Rzeczy.

Jak informował tygodnik "Najwyższy CZAS!", ABW od kwietniu 2012 r. prowadziła tajną informację o kryptonimie „Menora”, której oficjalnym celem było rozpracowanie osób podejrzanych o poglądy antysemickie.

Według informacji "Najwyższego CZASU!" inwigilacją objęto m.in. Stanisława Michalkiewicza, Jerzego Roberta Nowaka oraz Waldemara Łysiaka.

Artykuł Opozycja walczy o ,,wolne media”? Oto lista dziennikarzy, którzy byli inwigilowani w czasach rządów PO-PSL pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

WOJCIECH WYBRANOWSKI: Czytał Pan w „Gazecie Wyborczej” felieton Wojciecha Maziarskiego, że „Powstanie Warszawskie i AK to oni”? Że to ich tradycje?

GEN. JAN PODHORSKI, ŻOŁNIERZ AK i NSZ, POWSTANIEC WARSZAWSKI, WIĘZIEŃ POLITYCZNY W CZASACH STALINOWSKICH: W sensie, że oni jako ludzie „Wyborczej”, ich środowiska? Ha, ha ha. Niech ich szlag trafi! Po latach zwalczania tradycji niepodległościowych, oczerniania kombatantów widząc, że fali powrotu do prawdy historycznej nie powstrzymają próbują się pod nią podpiąć, przywłaszczyć. To hipokryzja. Gdzie mogę, na każdym spotkaniu wytykam ich obłudę, manipulacje w artykułach o AK czy NSZ. Zresztą nie tylko „GW” manipuluje. Niedawno TVN chciał ode mnie wywiad na temat NSZ i wywiadu II RP. Dziennikarze mówią, że rozmawiali z ludźmi z organizacji, i że są kontrowersje więc chcieliby żebym się ustosunkował. Pytam - z kim rozmawiali i okazuje się, że z panią, która sprzątała w budynku, albo z ciocią wujka kuzyna, który przed wojną był „dwójkowcem”. Bezmyślnie różne takie historie, plotki powielają w których można akowców, eneszetowców czy żołnierzy Podziemia Antykomunistycznego przedstawić w złym świetle….

Cały wywiad Wojciecha Wybranowskiego z generałem brygady Janem Podhorskim, Powstańcem Warszawskim, żołnierzem AK-NSZ i więźniem stalinowskich Wronek znajdziesz TUTAJ.

Więcej o gen. Janie Podhorskim znajdziesz TUTAJ.

Artykuł Powstaniec warszawski o „Gazecie Wyborczej”: „Niech ich szlag trafi!” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Kto się wstydzi zwycięstwa nad niewiernymi? Fala hejtu na Antoniego Macierewicza” - pisze na okładce tygodnik Do Rzeczy i zamieszcza grafikę pokazującą Antoniego Macierewicza w stroju husarza.

Macierewicz jako husarz to nawiązanie do Bitwy pod Wiedniem, a jednocześnie do zbliżających się Dni Młodzieży.

Lewica uznała za niestosowne upamiętnianie zwycięstw chrześcijan nad muzułmanami. Dlaczego?

pyta tygodnik.

Jeden z tekstów to "Husaria: piękna i dumna".

Kiedy skrzydlata jazda zwyciężała, drżała cała Europa. Gdy zeszła z pola, stając się pogrzebowym wojskiem, razem z nią upadła I Rzeczpospolita

czytamy.

Komentarze dziennikarzy lewicowych są przewidywalne. M.in. Dominika Wielowieyska mówiła:

Dość przerażająca jest ta okładka. Ma charakter chwalenia Macierewicza, wręcz uwielbienia. A z drugiej strony ma w sobie coś z propagandy antyuchodźczej.

A Wy co sądzicie o okładce?

[caption id="attachment_28296" align="aligncenter" width="641"] Antoni Macierewicz jako husarz[/caption]

Artykuł Antoni Macierewicz jako husarz gromi niewiernych. „Okładka dość przerażająca” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Czy pamiętają państwo listę Orwella? Warto przypomnieć jej historię, a to z okazji wydania Idwudziestu kilku esejów c autora „Roku 1984″ pod tytułem złożonym z tytułów dwóch jego świetnych szkiców: „Refleksje nad Gandhim” i „W brzuchu wieloryba”. Teksty te, znakomicie przełożone przez Bartłomieja Zborskiego, niestrudzonego popularyzatora w Polsce twórczości Orwella, poszerzają naszą wiedzę o brytyjskim pisarzu, jednym z najważniejszych w minionym stuleciu.

Jednak miało być o liście. Otóż ujawniona ona została w latach 90. – pół wieku po tym, jak pisarz ją zestawił. A był to spis osób, na które, ze względu na ich poglądy polityczne, nie można będzie liczyć w godzinie próby.

[quote]Lapidarne, jednoznaczne opinie Orwella o poputczykach i kryptokomunistach nie musiały się podobać. Ktoś tam według niego był „zwykłym karierowiczem, lecz sprawiającym silne wrażenie, że jest jakimś agentem”. „Nadzwyczaj obleśny” ktoś inny był „nadzwyczaj nieuczciwy (tj. intelektualnie)”, a jeszcze inny „nadzwyczaj głupi”. Niemniej niektóre charakterystyki wydają się zadziwiająco trafne, choćby G. B. Shawa: „Bez jakichś ścisłych powiązań, ale we wszystkich ważkich kwestiach wypróbowanie prorosyjski” czy Martina Kingsleya: „Prawdopodobnie żadnych powiązań. Zgniły liberał. Nadzwyczaj nieszczery”.[/quote]

Dla osób wymienionych przez George’a Orwella w jego sporządzonej w 1949 r. liście fakt ten mógł mieć jednak tylko takie znaczenie, że Ministerstwo Informacji nie zamówiło u nich propagandowych tekstów, za które zresztą ponoć kiepsko płaciło. Jeśli odcięcie jednej z wielu możliwości chałturzenia jest prześladowaniem, to nie wiemy, o czym mówimy.

Źródło: Cały tekst w tygodniku „Do Rzeczy”.

George Orwell, Gandhi w brzuchu wieloryba, Fronda, Warszawa 2014.

Artykuł „Gandhi w brzuchu wieloryba”. Orwell jakiego nie znacie pochodzi z serwisu Niezłomni.com.