Tematem okładkowym najnowszego numeru ,,Historii Bez Cenzury" jest ,,sekret bogactwa polskich Żydów". W artykule Jakuba Wozińskiego znajdujemy przyczyny, dlaczego ,,co drugi milioner w II RP był starozakonny". Poniżej fragmenty.

Na początku XX wieku 35 proc. kupców w Rosji było Żydami, choć stanowili zaledwie 4,1 proc. całej populacji. W tym samym okresie 31 proc. najbogatszych rodzin w Niemczech było rodzinami żydowskimi, choć Żydzi stanowili mniej niż 1 proc. wszystkich obywateli Niemiec. Z danych władz skarbowych na Węgrzech wynika, że w 1887 r. 62,3 proc. najbogatszych podatników było Żydami, choć jednocześnie Żydem był co dwudziesty mieszkaniec tego kraju.

[...] Wyjątkiem od reguły nie była oczywiście Polska, w której w okresie międzywojennym miało żyć ponad 3 mln Żydów. W 1929 r. 45 proc. osób z najwyższymi dochodami (nie licząc rolnictwa) w Polsce stanowili właśnie Żydzi. W wielu miastach handel i rzemiosło było przez nich praktycznie zmonopolizowane. W samym tylko Krakowie w 1910 r. do ludności żydowskiej należało 38 proc. wszystkich nieruchomości.

[...] Aby zrozumieć, dlaczego polscy (europejscy i amerykańscy) Żydzi byli w XIX i XX wieku tak bardzo nadreprezentowani wśród najbogatszych obywateli zamieszkiwanych przez siebie krajów, trzeba się cofnąć praktycznie do zburzenia Jerozolimy w 70 r. po Chrystusie. Wypędzony przez Rzymian naród stał się wręcz stworzony do odgrywania roli finansistów i handlarzy. W zdominowanym pod koniec pierwszego tysiąclecia przez muzułmanów świecie śródziemnomorskim Żydzi mieli prawo zajmować się bankowością, gdyż islam piętnował zajmowanie się lichwą, uważaną za grzeszny proceder.

[...] Znaczenie Żydów w gospodarce Europy zwiększyło się ponownie w XVII wieku za sprawą toczonych na kontynencie wojen religijnych. Siły katolickie zjednoczone wokół Cesarstwa walczyły nieustannie z protestantami wspieranymi przez Francję, a toczone wojny wymagały sporych nakładów finansowych oraz odpowiedniej aprowizacji dla armii. Powracający z wygnania Żydzi zbijali na pożyczkach i kontraktach wojskowych prawdziwe fortuny. Dzięki temu w XVII wieku w całej Europie pojawiła się nowa klasa społeczna, tzw. Hofjuden, czyli dworskich Żydów, zarabiających na dostawach i kredytach dla prowadzących wieczne wojny władców.

[...] Ogromnym przełomem w dziedzinie statusu materialnego społeczności Żydów mieszkających w Polsce (ale i na całym świecie) była zawrotna kariera rodziny Rotschildów, a ściślej rzecz ujmując, zawrotna kariera Imperium Brytyjskiego oraz domu bankierskiego Rothschild.

[...] Kluczowym dla Wielkiej Brytanii, Rothschildów oraz wszystkich europejskich Żydów wydarzeniem okazały się wojny napoleońskie, w których w roli aprowizatorów i kredytodawców zwycięskich wojsk brytyjskich wystąpili Żydzi z Frankfurtu.

[...] Bezpośrednią przyczyną bogactwa polskich Żydów w XIX i XX wieku była więc pozycja Rothschildów oraz innych, zależnych od nich bankierskich rodów żydowskich, które osiedliły się w Londynie. Do najważniejszych z nich należały domy Kleinwortów, Hambro, Schröderów, czy też Samuelów. W tradycji żydowskiej małżeństwa zawierane z gojami były zakazane (a z czasem tylko niemile widziane), dlatego przedstawiciele najbardziej zamożnych rodów brytyjskich zawierali związki z małżeńskie z równie zamożnymi przedstawicielami rodów żydowskich z innych państw. W ten sposób zbudowana przez Rothschildów sieć powiązań oplotła cały kontynent, począwszy od Sankt Petersburga i Sztokholmu, a skończywszy na Neapolu i Madrycie.

więcej w najnowszym numerze Historii Bez Cenzury

Artykuł Dlaczego co drugi milioner w II RP był Żydem pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Przez ponad dwieście lat Rothschildowie uważali, że tym, co może wpłynąć na ich finansowe imperium, są wojny i rewolucje. Bez względu na rodzaj konfliktu, by móc stosować zorganizowaną przemoc, walczące strony potrzebują
przeprowadzania wielkich zbiórek kapitałów.

Poza tym tego typu zdarzenia naruszają porządek społeczny, wrogość często wymierzona jest w grupy dotychczas
sprawujące władzę (arystokrację i kościół), co stwarza doskonałe okazje do wzrostu wpływów politycznych finansistów. I wreszcie: na odbudowę i usuwanie zniszczeń po walce także konieczne są pieniądze. W ten sposób na jednej akcji można zyskać trzykrotnie.

W marcu 1854 roku wybuchła wojna, która rozprzestrzeniła się na główne kraje Europy. Początkowo Rothschildowie nie zwracali uwagi na jej zwiastuny. Iskrą, która wywołała konflikt, stała się kwestia Ziemi Świętej, a dokładniej spór o kontrolę administracyjną nad kościołami w Jerozolimie i Betlejem pomiędzy wspieranym przez Francję Kościołem katolickim a znajdującym oparcie w Rosji, prawosławnym.

Konflikt zrodził się w połowie XVIII wieku, kiedy to w wielkim tempie rosło znaczenie Rosji na Bliskim Wschodzie. Kraj ten nosił się z zamiarem podboju bądź podziału słabnącego z dnia na dzień Imperium Osmańskiego. Kontrola cieśnin Morza Czarnego dawałaby mu dostęp do Morza Śródziemnego, a to z kolei wywo­ływało sprzeciw Francji i Wielkiej Brytanii, prowadzących tam ważne gospodarcze i polityczne interesy.

Każda wojna to dla międzynarodowego rynku finansowego trzęsienie ziemi, które błyskawicznie zmienia sytuację skarbową poszczególnych państw oraz każe korygować mapy czerpania korzyści. Dlatego właśnie zarzewie walki pomiędzy katolicyzmem a prawosławiem podłożyli międzynarodowi bankierzy.

W początkowym etapie wojny Rothschildowie zachowywali bierną postawę, gdyż zbyt zawierzyli informacjom uzyskanym na drodze dyplomatycznej - tym razem jednak Rosjanie nie byli szczerzy i aż do czerwca 1853 roku wielokrotnie zapewniali pisemnie rodzinę bankierów, że wybuch konfliktu zbrojnego jest mało prawdopodobny. I nawet kiedy w styczniu 1854 roku połączone armie państw zachodnich znalazły się na Morzu Czarnym, James Rothschild wciąż nie przykładał do tego większego znaczenia. Dlatego kiedy Bismarck otrzymał w lutym potwierdzone wieści od pilnie odwołanego z Paryża rosyjskiego ambasadora, natychmiast zdał sobie sprawę, kogo przede wszystkim mogą one przerazić:

„Mój wzrok padł na Rothschilda. Tak jak się spodziewałem, kiedy dałem mu do przeczytania informacje, jego twarz stała się biała niczym kreda. Pierwszą reakcją były słowa: »gdybym dziś rano poznał tę wiadomość, nie byłoby problemu«. Później zapytał, czy możemy porozmawiać o interesach”.

[caption id="attachment_31384" align="alignright" width="2272"] Oblężenie Sewastopola[/caption]

Londyńską głowę rodziny, Lionela, również zaskoczyły rosyjskie akcje prowokujące wojnę. W marcu 1854 roku trzeźwo oceniał sytuację, mówiąc, że kraj, który jest już zadłużony na 800 milionów funtów, powinien naprawdę ostrożnie i dokładnie wszystko rozważyć, zanim wda się w kolejny zbrojny konflikt.

Trwająca trzy lata wojna krymska ponownie wywindowała na szczyt banki Rothschildów i przysłużyła się ich interesom związanym z wypuszczaniem na rynek obligacji skarbowych. Każda z walczących stron poniosła koszty znacznie przekraczające wpływy z podatków i dlatego poszczególne kraje, jeden za drugim, zmuszone były emitować papiery wartościowe.

Sytuacja Rothschildów, wciąż trochę poirytowanych mało rozważnymi działaniami Pereireow, błyskawicznie się zmieniła. Nikt nie był w stanie zagrozić ich pozycji na światowym rynku obligacji skarbowych, który skutecznie kontrolowali, prowadząc przez blisko sto lat cierpliwą, przemyślaną działalność. Dlatego i tym razem wszyscy
kontrkandydaci, wśród nich także Credit Mobilier, przegrali w rywalizacji o zlecenia na zbiórkę funduszy niezbędnych do prowadzenia wojny. Pokonany w dawnej potyczce Barings Bank stanął po stronie - ostatecznie przegranej - Rosji, odnotowując kolejne straty. Rothschildowie praktycznie samodzielnie radowali się całym tortem.
Rząd Wielkiej Brytanii początkowo planował zaciągnięcie pożyczki u Baringów, ci jednak byli bezradni z powodu uwięzienia ich pieniędzy w Rosji. W efekcie, całe 16 milionów funtów wyłożyła, oczywiście czerpiąc z tego zyski, coraz bardziej zwycięska rodzina Rothschildów'.

fragment książki: Wojna o pieniądz 2 / książkę można kupić TUTAJ

Artykuł „Przez ponad dwieście lat Rothschildowie uważali, że tym, co może wpłynąć na ich finansowe imperium, są wojny i rewolucje…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Niewielu Polaków zdaje sobie sprawę, że Adam Mickiewicz umarł w Stambule. Formował legion polsko-żydowski, wspierany finansowo przez Rothschildów, w walce z carską Rosją...

https://www.youtube.com/watch?v=iE43QDhv0AQ

Artykuł Po śladach Adama Mickiewicza w… Stambule. Mało znane fakty z życia pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Polska loża B’nai B’rith protestuje przeciwko "antyżydowskim stereotypom" zawartym w piosence Ryszarda Makowskiego. Została ona wykonana w programie Studio Yayo.

Przedstawiciele Loży pisze:

Piosenka ta buduje wizerunek Żydów jako lichwiarzy i spekulantów, odpowiedzialnych za niekorzystne kredyty frankowe i wpędzających Polaków w spiralę zadłużenia. Piosenka rozpoczyna się od dwóch jidyszyzmów („Cymes, geszeft tu się kręcił tyle lat…”), tworzących jasne skojarzenie Żydów z nieuczciwymi praktykami bankowymi. W dalszej części słyszymy, że ograniczenie nieuczciwych praktyk finansowych przez Rząd Polski na pewno zasmuciło żydowskich bankierów: „Zasępił się sam Rotschild – mistrz lichwy znamienity”.

Autorzy protestu zaznaczają, że zdają sobie sprawę, że był to progrm satyryczny, ale...

tego typu insynuacje, wiążące Żydów z nieuczciwymi transakcjami finansowymi, doprowadziły w Europie do wielu tragedii. Sugerowanie, że rodzina Rotschildów zajmuje się lichwą, było jedną z głównych treści nazistowskiej propagandy (choćby w okrytym hańbą propagandowym filmie „Rotschildowie” z 1940 roku). Wskazywanie na Żydów, jako winnych wszelkich trudności finansowych, budowało klimat społecznego przyzwolenia dla dyskryminacji, a w końcu dla zagłady europejskich Żydów nie tylko w Niemczech, ale i w krajach okupowanych .

Jak przypomina B’nai B’rith, Dom Rothschildów przysłużył się Polsce.

Warto pamiętać też, że Dom Rothschildów wielokrotnie w ostatnich latach fundował stypendia polskich uczonych, odnawiał zabytki ważne dla naszego narodowego dziedzictwa, wspierał festiwale kulturalne, na których Polacy mogli zapoznać się z kulturą żydowską. Nazywanie Domu Rothschildów „mistrzami lichwy” jest karygodne i nie znajdujące żadnego poparcia w faktach. To polskie banki sugerowały Polakom kredyty frankowe, a lichwiarskie pożyczki oferowane są w Polsce głównie przez rodzime przedsiębiorstwa.

Na koniec krótka konkluzja:

Na budżet telewizji publicznej składają się wszyscy polscy obywatele, również my – Polscy Żydzi. Nie chcemy, żeby opłata radiowo-telewizyjna była przeznaczana na rozbudzanie zawistnych stereotypów oraz poszukiwanie kozłów ofiarnych.

A oto piosenka. Początek od 6:40

https://www.youtube.com/watch?time_continue=404&v=tgZ7akpM8UY

Artykuł Loża B’nai B’rith Polska protestuje przeciwko piosence w programie satyrycznym pochodzi z serwisu Niezłomni.com.