Weteranom z oddziału "Ponurego"

Dziś nie dla nich schylone sztandary,
Nie dla nich "prezentuj broń"!
Nie dla nich Virtuti Militari,
- Tylko szron, co bieli im skroń.

Tylko pamięć tych nocy, tych dni,
Kiedy w brudnych koszulach, strudzeni,
Zmordowani, krok za krokiem szli
Na swych barkach taszcząc erkaemy.

Oni przecież walczyli nie o to,
By brać udział w zasług targowisku:
Ich był las i kamienie, i błoto,
Ich był dym i wszy, i ognisko.

Ich to była nadzieja, nadzieja,
Co czekała w zimowych zawiejach.
Ich to była tęsknota, tęsknota
Co ich gryzła w rozmokłych namiotach ...

A gdy strzały umilkły nareszcie,
Nikt im laurów nie kładł na głowy,
nikt kwiatami nie witał ich w mieście,
Nie przygrywał im hymnn narodowy ...

Kajać im się kazali po sądach
I za własną tłumaczyć się krew,
Jak psy kryć się musieli po kątach
W piersiach tłumiąc rozterkę i gniew.

Czy się kiedyś zagoi ta blizna,
Co goreje jak krwawe łuczywo?
Czy się wreszcie zdobędzie Ojczyzna,
By uznaniem odpłacić za miłość?

I czy kiedyś ten moment nadejdzie,
Gdy się przez megafony, ekrany
I przez szpalty dzienników dowiecie,
Że nie został wasz trud zapomniany?

Wasza wiara, co kłamać nie umie,
Wasza moc, która dała wam czyny,
I wspomnienie, co pachnie w albumie
Zasuszoną gałązką jedliny ...

Fragment książki Wojciecha Konigsberga, Droga "Ponurego". Rys biograficzny majora Jana Piwnika, Rytm, Warszawa 2014.

[caption id="attachment_12319" align="aligncenter" width="465"] plus-minus.net.pl[/caption]

Artykuł „Dziś nie dla nich schylone sztandary, Nie dla nich „prezentuj broń”! Nie dla nich Virtuti Militari…” [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.