2 marca 1948 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał na karę śmierci ppłk. Stanisława Kasznicę - komendanta Narodowych Sił Zbrojnych, po wojnie działacza konspiracji Narodowego Zjednoczenia Wojskowego oraz kpt. Lecha Neymana - członka Komendy Głównej NSZ. Obaj zostali straceni 12 maja 1948 roku w więzieniu przy ul. Rakowieckiej.

Szczątki ppłk. Kasznicy odnaleziono latem 2012 roku w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na warszawskich Powązkach. 20 lutego 2013 roku IPN poinformował o zidentyfikowaniu ppłk. Kasznicy. Ostatni komendant NSZ został uroczyście pochowany 27 września 2015 roku w powązkowskim Panteonie – Mauzoleum Wyklętych-Niezłomnych, wraz z 35 innymi żołnierzami podziemia niepodległościowego, których szczątki odnaleziono na "Łączce".

Nosił pseudonimy „Maszkowski”, „Przepona”, „Wąsal”, „Wąsowski”, „Stanisław”, „Stanisław Piotrowski”. Porucznik Wojska Polskiego, podpułkownik i komendant Narodowych Sił Zbrojnych, kawaler orderu Virtuti Militari V klasy i Krzyża Walecznych. Żołnierz Września i konspiracji, po wojnie w szeregach antykomunistycznego podziemia, działacz narodowy.

Jego ciało po śmierci przyobleczono w mundur Wehrmachtu i wrzucono do zbiorowej bezimiennej mogiły. Dziś spoczywa w Panteonie-Mauzoleum Żołnierzy Wyklętych- Niezłomnych na Łączce na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Urodzony w 1908 roku Stanisław imię otrzymał po ojcu, profesorze prawa, senatorze II RP i dwukrotnym rektorze Uniwersytetu Poznańskiego. Stanisław – junior też chciał zostać prawnikiem, studia ukończył w 1933 w Poznaniu, aplikację odbywał w kancelarii w Warszawie, w 1935 objął radcostwo prawne w garbarni Rogowskich w Gnieźnie. Przed wybuchem wojny zdał w Poznaniu egzamin adwokacki. Wcześnie też rozpoczął działalność polityczną w Obozie Wielkiej Polski. Od kwietnia 1934 działał w Obozie Narodowo-Radykalnym (ONR-ABC). Był członkiem wewnętrznej tajnej struktury ONR pod nazwą Organizacja Polska.

Walczył jako oficer we Wrześniu’39, a po klęsce, już w październiku rozpoczął konspiracyjną działalność niepodległościową w szeregach Grupy „Szańca”, wywodzącej się z przedwojennego ONR- „ABC”. Był członkiem powołanego na przełomie lat 1939–1940 Komisariatu Cywilnego, kadrowej organizacji obozu narodowego, której celem było przygotowanie administracji na wyzwolonych spod okupacji terenach Polski. Po utworzeniu NSZ pełnił funkcję szefa Administracji Ogólnej w strukturach Służby Cywilnej Narodu. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Od września 1944 r. do stycznia 1945 r. był komendantem Okręgu NSZ Częstochowa, następnie od stycznia do sierpnia 1945 r. komendantem Inspektoratu „Zachód” NSZ-OP. Od czerwca 1945 r. szef wywiadu OP, a od sierpnia 1945 r. p.o. komendanta głównego NSZ-OP. Na przełomie 1945 i 1946 r. wraz z grupą kadry NSZ-OP wszedł do NZW.

„Wpadł” 15 lutego 1947, w Zakopanem został aresztowany przez funkcjonariuszy Departamentu III MBP. Ci, którzy byli z nim w więzieniu na Mokotowie i przeżyli wspominali, że przeszedł straszne śledztwo. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 2 marca 1948 r. skazany na karę śmierci. Bierut nie skorzystał z prawa łaski.

Zamordowany 12 maja 1948 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Ciała nie wydano rodzinie. Zostało one skrycie, bezimienne wrzucone do zbiorowego dołu i pogrzebane w nieznanym i nieoznakowanym miejscu.

Ale nie – tak jak chcieli komuniści – na zawsze. Jego szczątki zostały – wśród innych – odnalezione w 2012 podczas prac poszukiwawczych na terenie Kwatery na Łączce prowadzonych przez badaczy Instytutu Pamięci Narodowej działających pod kierunkiem prof. Krzysztofa Szwagrzyka. 20 lutego 2013 r. Instytut Pamięci Narodowej poinformował o zidentyfikowaniu Stanisława Kasznicy.

27 września 2015 r. Stanisław Kasznica został uroczyście pochowany w Panteonie – Mauzoleum Wyklętych – Niezłomnych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

źródło: IPN

https://youtu.be/j3nN623mlPg

Artykuł 2 marca 1948 skazano na śmierć ostatniego komendanta NSZ pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Pieśń powstała w 1926 r. jako hymn Młodych Obozu Wielkiej Polski, jej autorem jest poeta Jan Kasprowicz.

Artykuł „Depcem podłość, fałsz i brud”. Hymn Młodych [wideo] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Hymn Młodych

Złoty słońca blask dokoła,
Orzeł Biały wzlata wzwyż,
Dumne wznieśmy w górę czoła,
patrząc w Polski Znak i Krzyż,

Polsce niesiem odrodzenie,
Depcząc podłość, fałsz i brud,
W nas mocarne wiosny tchnienie,
W nas jest przyszłość,
Z nami lud.

Naprzód idziem w skier powodzi,
Niechaj wroga przemoc drży,
Już zwycięstwa dzień nadchodzi,
Wielkiej Polski moc to my!
Wielkiej Polski moc to my!

Naprzód idziem zbrojni duchem,
Antychrysta pędzić precz.
Matko Boża nas wysłuchaj,
Błogosław Chrobrego Miecz!
Błogosław Chrobrego Miecz!

Hymn Młodych – pieśń powstała w 1926 r. jako hymn Obozu Wielkiej Polski, śpiewana na melodię Warszawianki 1831 r. Autorem tekstu jest poeta Jan Kasprowicz.

Źródło: M. J. Chodakiewicz, J. Mysiakowska-Muszyńska, W. J. Muszyński, Polska dla Polaków!, Zysk, Poznań 2015.

Artykuł „Złoty słońca blask dokoła, Orzeł Biały wzlata wzwyż”. Wspaniała, ale mało znana pieśń napisana przez Jana Kasprowicza [FILM] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

4 grudnia minie 88 rocznica utworzenia przez Romana Dmowskiego Obozu Wielkiej Polski. Nie była to klasyczna partia polityczna, ale ruch polityczny, którego celem miała być nie bieżąca walka polityczna, ale dalekosiężne plany, budowa silnej i wielkiej Polski.

W deklaracji ideowej napisano m.in.: „Celem naszego narodu, w pojęciu OWP, jest stać się narodem wielkim, zarówno w życiu wewnętrznym państwa, jak w stosunkach międzynarodowych. Wielkim jest naród, który wysoko nosi sztandar swej wiary, swej cywilizacji i swej państwowości. Działalność Obozu zmierza do tego, ażeby Polacy sami czcili i nakazywali innym cześć dla swej wiary, dla cywilizacji polskiej i dla państwa polskiego”.

Założenia umieszczone w deklaracji, a zajęli się tym jedni z najwybitniejszych ówczesnych naukowców, m.in. Roman Rybarski, Bohdan Wasiutyński, Jerzy Zdziechowski.

Wskazania programowe Obozu Wielkiej Polski, Ostoja, Krzeszowice.

Książkę można kupić TUTAJ

Artykuł „Celem naszego narodu jest stać się narodem wielkim… Wielkim jest naród, który wysoko nosi sztandar swej wiary, swej cywilizacji i swej państwowości… pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

[caption id="attachment_19880" align="aligncenter" width="576"] Policja rozprasza formujący się pochód uczestników zjazdu Obozu Wielkiej Polski w Kaliszu 29.06.1932r., https://www.facebook.com/PolskiNarodowy[/caption]

[caption id="attachment_19882" align="alignleft" width="495"] KURJER POZNAŃSKI nr.292 /1932r., https://www.facebook.com/PolskiNarodowy[/caption]

Obóz Wielkiej Polski założony 4 grudnia 1926 r. był odpowiedzią narodowców na nową sytuację polityczną, w jakiej znalazła się Polska po zamachu majowym. Szybko duże znaczenie w ramach OWP zdobył sobie Ruch Młodych OWP.

Praca jest próbą rekonstrukcji stosunku młodych ideologów ruchu narodowego do mniejszości słowiańskich: Jana Rembielińskiego, Zygmunta Wojciechowskiego, Klaudiusza Hrabyka, Jędrzeja Giertycha i warszawskiego Oddziału Akademickiego OWP, którego działacze w 1934 r. założyli ONR.

Analizując stosunek RM OWP należy stwierdzić, że byli przeciwnikami przyznania mniejszościom narodowym autonomii politycznej, a nawet szerszego samorządu, podkreślając jedność i unifikację etniczną państwa polskiego.

„Młodzi, twierdzili, że nie istniały w tamtym czasie odrębne narody – ukraiński i białoruski, natomiast ludność pochodzenia ukraińskiego i białoruskiego postrzegali jako regionalne grupy etniczne podobne do Kaszubów czy górali podhalańskich. Uważali Ukraińców i Białorusinów za surowy jeszcze i niewyrobiony materiał etnograficzny, podatny jednak na polonizację, której podstawę stanowić miały wspólne korzenie chrześcijańskie, pokrewieństwo językowe, wielowiekowe współżycie z ludnością polską i wciąż żywe wspomnienie przynależności politycznej do Polski. Wobec wagi powyższych faktów różnice dzielące ludność kresową uznawali za mało istotne. (...) W asymilacji narodowej mniejszości słowiańskich młodzi dostrzegali możliwość przynajmniej częściowego rozwiązania drażliwej kwestii narodowościowej w Polsce. Zwiększenia wpływów polonizacyjnych doszukiwali się w podniesieniu poziomu cywilizacyjnego wschodnich województw, w ich rozwoju ekonomicznym, w usprawnieniu aparatu administracyjnego oraz wzmocnieniu żywiołu polskiego na Kresach Wschodnich”.

W. Podjacki, Zagadnienie mniejszości słowiańskich w ideologii Ruchu Młodych Obozu Wielkiej Polski w latach 1927-1933, Wyd. A. Marszałek, Toruń 2013.

Artykuł „Ludność pochodzenia ukraińskiego i białoruskiego postrzegali jako regionalne grupy etniczne podobne do Kaszubów czy górali podhalańskich”. RM OWP o mniejszościach słowiańskich w Polsce pochodzi z serwisu Niezłomni.com.