Znakomita pisarka Elżbieta Cherezińska rozmawia z red. Dorotą Łosiewicz z portalu wPolityce. Tematem jest m.in. historia Polski, która wciąż pozostaje nieodkryta przez samych Polaków...

Cherezińska, autorka m.in. powieści o Brygadzie Świętokrzyskiej "Legion", ale także książek odkrywających mało znane karty z dawnej historii Polski, mówi o swoim celu jako pisarki:

Utraciliśmy jako Polacy łączność, straciliśmy naszą polską historię, ona wypadła z popkultury. Zostaliśmy zapłodnieni kulturą brytyjską, amerykańską, francuską, niemiecką, a w tej chwili nawet turecką, a gdzieś zupełnie odeszła nasza fantastyczna historia

- twierdzi. Łosiewicz podaje przykłady rodziny Borgiów czy Tudorów, których losami fascynują się Polacy, a tak mało wiemy o dynastii Piastów czy Jagiellonów.

- Nie odnajdujemy takich samych bohaterów w naszej przeszłości, a oni tam są od lat, są znani historykom, pojawiają się w pracach historycznych z ich nieprawdopodobnymi biogramami. Każdy z nich mógłby być bohaterem takiej sagi jak dynastia Tudorów. Pomyślałam sobie: ,,Boże, to nie może tak być, że Elżbietę I znamy lepiej niż Piastówny czy Jagiellonki. Żadna z naszych królowych i księżniczek nie ustępuje w niczym Elżbiecie angielskiej. To jest tylko kwestia odkrycia

- podkreśla.

cały wywiad poniżej:

https://www.youtube.com/watch?v=2z2W00hdopA

Artykuł „Straciliśmy naszą polską historię na rzecz brytyjskiej czy amerykańskiej. Każdy z nich mógłby być bohaterem takiej sagi jak dynastia Tudorów” [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

29 sierpnia 1526 r.: Śmierć Ludwika Jagiellończyka pod Mohaczem. Śmierć króla spowodowała, że wkrótce ziemie Czech i północno-zachodnich Węgier dostały się pod panowanie Habsburgów. Data ta uznawana jest za symboliczny koniec potęgi dynastii Jagiellonów.

Król Polski Kazimierz Jagiellończyk mógł się pochwalić licznymi sukcesami jako władca Polski i Litwy - z pokonaniem Zakonu Krzyżackiego na czele. Prawdziwie imponująca była jednak jego polityka dynastyczna.

Udało mu się wypromować swojego syna Władysława na króla Czech (1471) i Węgier (1490). Cała Europa Środkowa - od Smoleńska i Brańska na północnym-wschodzie, po chorwackie wybrzeża Adriatyku, Belgrad i Jedysan nad Morzem Czarnym na południu znalazła się pod panowaniem Jagiellonów.

Władza Jagiellonów na południu okazała się jednak dość krótkotrwała. Synowie polskiego króla nie odziedziczyli po ojcu zdrowia i dzietności (może z wyjątkiem Zygmunta Starego). Władysław Jagiellończyk miał tylko jednego syna, którego ożenił z wnuczką Maksymiliana Habsburga - Marią. Już zresztą wcześniej zawarł układ z Habsburgami zapewniający im sukcesję po nim w wypadku braku męskiego potomka. Nie było to zbyt lojalne wobec jego własnych braci - Jana Olbrachta, Aleksandra i Zygmunta (nazwanego później Starym).

Ludwik Jagiellończyk przejął władzę po ojcu w 1516 roku. W spuściźnie obejmował dwa odmienne kraje z poważnymi problemami wewnętrznymi. W żadnym z nich nie miał zbyt silnej pozycji, gdyż zarówno Czesi, jak i Węgrzy mieli własną arystokrację niezbyt przyjazną Jagiellonom.

Katastrofa nadeszła od południa. W 1521 roku Turcy zdobyli Belgrad. W 1526 ruszyli na Budę, stolicę Węgier. W owym czasie armia turecka była bardzo nowoczesną siłą z licznym korpusem artylerii, świetną kadrą inżynierską i uzbrojonymi w broń palną janczarami. Węgrzy (Czesi nie kwapili się z pomocą młodemu królowi) dysponowali wciąż w dużej mierze jazdą rycerską z pospolitego ruszenia.

Ludwik Jagiellończyk niemal powtórzył los swego wuja - Władysława Warneńczyka. W bitwie dowodził jedną z rycerskich szarż lewego skrzydła na stanowiska tureckiej artylerii i janczarów. Atak załamał się i rycerze wraz z królem starali się uciec z pola bitwy. Podczas pokonywania rzeczki Csele król spadł z konia i prawdopodobnie utopił się. Wraz z nim skończyło się władanie Jagiellonów na Węgrzech i w Czechach, gdzie władzę przejął brat królowej Marii - Ferdynand Habsburg.

źródło: Muzeum Historii Polski

opublikowane  na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.

Artykuł 29 sierpnia 1526: symboliczny koniec potęgi dynastii Jagiellonów pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Chodzi o to, że Polska będzie albo wielka i zatriumfuje, albo skundlona i powoli zwiędnie. Nie ma innej opcji. Schowanie się pod „opiekę” Unii Europejskiej oznacza w rzeczywistości na krótką metę demobilizację polskości, a na długą jej demontaż. Unia nie będzie Polski – w znaczeniu tradycyjnym – bronić przed zewnętrznymi wrogami, ponieważ nie identyfikuje się z Polską jako państwem samodzielnym i jego interesami. UE może się interesować obszarem polskim z różnych względów, ale to nie to samo”.

W obecnym układzie geopolitycznym miejsca na Polskę jako odrębnego i suwerennego gracza po prostu nie ma. W innym układzie, to inna sprawa. Ale trzeba wznieść się poza UE i wyobrazić inne możliwości. Ale aby cokolwiek takiego sobie wyobrazić, musi nastąpić kontrrewolucja w nas samych, której wynikiem będzie odnowa duchowa i zmiana paradygmatu.

W nowym układzie geopolitycznym Polska może być potrzebna po to, aby stać się sworzniem, który zorganizuje Intermarium. Kultura polska ma w sobie potencjał uniwersalny, który zakwitł chwilowo w dobie Jagiellonów i I Rzeczypospolitej, niestety zabrakło dyscypliny i wizji na jego zrealizowanie. Potencjał dalej istnieje, choć prawie nikt nie śmie o nim śnić.

Marek Jan Chodakiewicz,  "Między Wisłą a Potomakiem"

Artykuł „Polska będzie albo wielka, albo powoli zwiędnie. UE jest zainteresowana jej demontażem” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.