Specjaliści z Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN ujawnili w kwaterze 45N na Cmentarzu Bródnowskim kolejne cztery szkielety ludzkie, oraz jedną pustą jamę grobową.

Specjaliści z Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN, kierowanego przez wiceprezesa Instytutu prof. Krzysztofa Szwagrzyka prowadzą drugi etap prac ekshumacyjnych w kwaterze 45N Cmentarza Bródnowskiego w Warszawie. Poszukują szczątków więźniów straconych w 1946 roku w więzieniu przy ul. 11 Listopada na warszawskiej Pradze.  Odkryli już kilka ludzkich szkieletów. Mogą to być ofiary zbrodni komunistycznych. Znaleźli także ryngraf z Matką Boską. Prace potrwają do 8 kwietnia.

Przedstawiciele Wojskowego Biura Historycznego również pojawili się na cmentarzu bródnowskim, gdzie pof. Szwagrzyk z zespołem naukowców z IPN dokonuje kolejnych po "Łączce" ekshumacji ofiar komunistów.

Pochówków, choć to słowo nie oddaje sposobu w jaki kaci z UB traktowali ciała swoich ofiar, dokonywano tutaj w okresie montowania na ziemiach polskich władzy sowieckiej. Nie wiemy więc, czy są to Żołnierze Wyklęci, czy inni wrogowie ludu pracującego miast i wsi. Wiemy jednak, że są to ofiary władzy ludowej chowani w płytkich grobach w miejscu wówczas odosobnionym, oddalonym od czynnych części cmentarza

- czytamy w relacji.

Dowiadujemy się, że pogrzebani to głównie ludzie młodzi. Niektóre szkielety, jak można zobaczyć, zachowały się w całości, inne mocno zniekształciły korzenie rosnących drzew.

Świadomość wagi i powagi tej pracy udziela się wszystkim. Nie sposób do końca zachować spokoju, wobec dopowiedzianych w domyśle losów tych jeszcze bezimiennych ofiar...

- czytamy w relacji.

Prof. Cenckiewicz podsumował krótko:

Nie wiem jak to opisać! To wszystko jest tak straszne, ale dzięki prof. Krzysztofowi Szwagrzykowi zamordowani przez najeźdźców Polacy wracają do nas i przestają być anonimowi. Bezgraniczny szacunek Krzysztofie i Anna Szeląg!

Oto zdjęcia:

Artykuł Szokujące najnowsze odkrycia zespołu prof. Szwagrzyka. ,,Nie wiem jak to opisać! To wszystko jest tak straszne…” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Plan powstał za czasów, gdy prezydentem Warszawy był Stefan Starzyński. Brano pod uwagę powstanie pięciu tras biegnących południkowo oraz trzech wiodących równoleżnikowo, wraz z odnogami. Ich odcinki tworzyły linię obwodową, dublującą w północnym półkolu istniejącą kolej naziemną.

Najdalej na północ wysunięte linie sięgają ówczesnej wsi Wawrzyszew, na południu zaś - folwarku Służew oraz nowego toru wyścigów konnych. Zachodnia granica metra przebiega pod ciągiem ul. Okopowej, Towarowej i Grójeckiej. Z kolei najbardziej wysunięty na wschód odcinek kolei podziemnej biegnie od cmentarza żydowskiego i bródnowskiego, przez Kamionek, do Kępy Gocławskiej.

Metro miało liczyć w sumie 46 km długości, z czego 31 km w tunelu. Realizację projektu przewidziano na 35 lat. - Dokument jest przykładem fachowości i rozmachu inwestycji lat 30. - mówi dr Marek P. Deszczyński z UW.

Artykuł Tak miało wyglądać metro według przedwojennych planów. Łącznie liczyłoby 46 km. Dziś jest… dwukrotnie mniej pochodzi z serwisu Niezłomni.com.