Bez wywiezienia rezerw złota w okupowanym kraju nie powstałoby podziemie, ani Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie.

Pierwsza powieść o dramatycznych losach polskiej rezerwy złota w czasach drugiej wojny światowej.

Wielkie przyjaźnie i wielkie emocje. Wielka rozgrywka wywiadów. Odwaga, brawura i sensacja, kiedy trzeba – chłodna kalkulacja prawnicza. Oficerowie od zadań specjalnych, bankierzy i pierwsza polska medalistka olimpijska.

BEZ TYCH SKARBÓW NIE ISTNIAŁBY RUCH OPORU W POLSCE I POLSKIE SIŁY ZBROJNE NA ZACHODZIE!

Na jakiej podstawie minister Eugeniusz Kwiatkowski obawiał się konfiskaty rezerwy złota przez aliantów? Dlaczego nie ufał sojusznikom?

Na czym polegała misja pułkowników Adama Koca i Ignacego Matuszewskiego?

Jak w ciągu kilku dni byli w stanie zorganizować kilkadziesiąt ciężarówek i autobusów w kraju pogrążonym w wojennym chaosie?

Skąd wśród kierowców Złotego Konwoju wzięła się Halina Konopacka, pierwsza polska medalistka olimpijska?

Dlaczego polska rezerwa złota została ostatecznie ukryta w głębi Afryki?

Dlaczego rozprawa tocząca się przed amerykańskim sądem oddalonym od Afryki o tysiące mil, pomogła uratować polskie złoto od konfiskaty przez francuskie władze?

Czy kilkunastominutowe spóźnienie proceduralne mogło kosztować Polskę utratę zapasów bezcennego kruszcu?

Ile istnień ludzkich kosztowała epopeja polskiego złota?

Artykuł 80 lat temu rozpoczęła się ewakuacja 80 ton polskiego złota! Tajemnicze losy narodowego skarbu. [WIDEO] pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

„Dziewczyny z Konspiry” Agnieszki Lewandowskiej-Kąkol to zbiór szesnastu świetnych reportaży opowiadających o kobietach, działaczkach demokratycznej opozycji w czasach PRL m. in. w szeregach „Solidarności”, Grup Oporu Solidarni, czy Ruchu Wolność i Pokój.

Bohaterki tych opowieści pochodzą z różnych środowisk społecznych, ich losy i warunki, w jakich przyszło im działać często, są odmienne, ale łączy je jedno, dążenie do wolności. Rzadko padają z ich ust wielkie słowa, nie ma niepotrzebnego patosu, chociaż wiadomo, że bez ich poświęcenia w działalności wielki sukces opozycji demokratycznej i ruchu „Solidarności” nie byłby możliwy.

Często ich praca nie była dostrzegalna, czasem stały w cieniu mężów, ale zawsze to, co robiły było niezwykle ważne, bez względu czy było to przygotowywanie sztandarów związkowych, druk i kolportaż podziemnej prasy, organizowanie pomocy dla więźniów, czy walka o kościół parafialny w położonej pod Grójcem niewielkiej Zbroszy Dużej.

Miały świadomość, że za swoją działalność będą musiały ponosić konsekwencje, nie miały żadnej gwarancji, że ich walka zakończy się sukcesem. Ale trwały, bo trzeba było działać, a nie oglądać się na innych.

Książka Agnieszki Lewandowskiej-Kąkol to również zbiór niezwykle ciekawych świadectw życia społecznego i politycznego w PRL, widziany przez pryzmat przedstawicielek różnych środowisk i grup społecznych. Bez wątpienia to zajmująca lektura, nie tylko dla tych, którzy interesują się historią.

Agnieszka Lewandowska-Kąkol, Dziewczyny z Konspiry, Zona Zero, Warszawa 2017. Książkę można nabyć TUTAJ.

Artykuł Niezwykła opowieść o kobietach z konspiry. „Trzeba działać, a nie oglądać się na innych” pochodzi z serwisu Niezłomni.com.

Spotkanie premierowe wokół książki „Dziewczyny od Andersa”

15 września (czwartek), godz. 18

Centralna Biblioteka Rolnicza

Krakowskie Przemieście 66

Warszawa

Udział wezmą:

• Agnieszka Lewandowska-Kąkol, autorka książki

• Waleria Sawicka, jedyna żyjąca bohaterka książki, żołnierka II Korpusu. Będzie to dopiero trzecia wizyta Pani Walerii w Polsce po II wojnie światowej

• Elisabeth Lester, córka Danuty Lechny, żołnierki II Korpusu

Spotkanie poprowadzi Pan Krzysztof Ziemiec

Zapraszamy!

„Armii Andersa towarzyszyły niesamowite kobiety. Wyrwane ze swego dotychczasowego życia przez ślepy los dziejowej zawieruchy, w ekstremalnych warunkach wojennych te zwyczajne dziewczyny stawały się niezwykłe. Amazonki XX wieku, które walcząc z przeciwnościami losu, odkrywały swe nowe powołanie. Walczyły, choć nie to było ich marzeniem. Dzięki tej książce ich losy przestają być anonimowe i nabierają indywidualnego rysu, który uświadamia nam, jak ważne jest, by te wspomnienia nie zaginęły, by doczekały się swojej publikacji.” – ANNA MARIA ANDERS

Byłam jedną z pierwszych ochotniczek wcielonych do Pomocniczej Służby Kobiet. Dostałam mundur. Wreszcie czysta, syta i ubrana w coś innego niż łachmany. Miałam buty, pończochy, a nawet grzebień i szminkę do ust. Znów poczułam się kobietą, a nie poniżanym i poniewieranym tłumokiem.

***

Walki o Monte Cassino zaskoczyły wszystkich bezmiarem ludzkiej krzywdy. Lekarzom i pielęgniarkom w Venafro, gdzie służyła Karola, nie starczało czasu na sen. Zdarzyło się nawet, że nie odchodziła od stołu operacyjnego przez trzydzieści sześć godzin.

***

Przez sen usłyszałam przeraźliwy świst, a kiedy przetarłam oczy i usiadłam, było już po wszystkim. Nade mną̨ gwiaździste niebo, a wokół żadnego namiotu, tylko głowy ludzi. Przeszła nad nami trąba powietrzna. Ale przeżyliśmy.

Koledzy z Polskiej Armii na Zachodzie mówili o nich „PESTKI” (od Pomocniczej Służby Kobiet). Miłości, przyjaźnie, codzienne kłopoty. PESTKI po wojnie wylądowały w różnych zakątkach globu; w Afryce, w Australii, w Szkocji, Kanadzie i na Podkarpaciu.

LOSY 19 DZIELNYCH KOBIET, KTÓRE WYRWAŁY SIĘ ZE ZWIĄZKU SOWIECKIEGO I RAZEM Z II KORPUSEM POLSKIM PRZESZŁY CAŁY SZLAK BOJOWY.

Projekt dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Książkę można nabyć TUTAJ.

Artykuł Spotkanie z Walerią Sawicką, jedyna żyjącą żołnierką II Korpusu gen. Andersa pochodzi z serwisu Niezłomni.com.